Մի քիչ ռաբիս է, մի քիչ՝ 6 ու 8, մի քիչ՝ կլկլոց, «պոպսան» իր չանչերով Հայաստանում է. Բարսեղ Թումանյան

Հայ մեծ օպերային երգիչ Բարսեղ Թումանյանը Tert.am –ի հետ զրույցում անդրադառնում է տարբեր տարիների երաժշտական մրցանակաբաշխություններին տարբեր ժյուրիներին՝ նշելով, որ դասական արվեստը պետք է ունենա իր առանձին մրցանակաբաշխությունը։ Ըստ նրա՝ որպեսզի մենք դաստիարակենք լուրջ փոփ երգիչ կամ երգչուհի, որպեսզի վաղը դուրս գա և ներկայացնի հայկական երգարվեստը, բոլորովին այս շոուները պետք չեն:


- Պարոն Թումանյան, անցկացվեց Հայկական երաժշտական 2013 մրցանակաբաշխությունը, որով որոշվել են շոու-բիզնեսի լավագույնները։ Եթե հիշողությունս չի դավաճանում, նախկինում անվանակարգեր կային նաև օպերային երգիչ-երգչուհիների համար ևս:

- Դե կոպիաներով, կապիկությամբ է ամեն ինչ որոշվում էլի, ոչ թե ըստ արժանվույն: Եվ չի կարելի «փոփ»-ը խառնել դասականին: Եվ դասական արվեստը պետք է առանձին իր մրցանակաբաշխություն ունենա, իր հատուկ առանձին ժյուրին՝ իր գնահատականներով: Ամեն մեկը պետք է ունենա իր մրցանակաբաշխությունը. ժողովրդականն՝ իրենը, «փոփը»՝ իրենը, իսկ մենք ամեն ինչ խառնում ենք: Հետո նայում ես, տեսնում ես՝ այսքան մրցանակ կա:

Չնայած., ինչպես ասում են՝ а суди кто такие՝ ովքեր են որոշողները: Ու ես համոզված էլ չեմ, որ ամեն ինչ օբեկտիվ հիմքերով է: Ու էսօրվա վիճակը, որ էսպես անքննադատ է, պարզ չի՞, որ ամեն ինչ որոշվում է ծանոթով, հատկապես «պոպսա» հասկացությունը, որը հատուկ կատեգորիա է: Դա նույնն է, ինչ ռաբիսը իր բոլոր չանչերով տարածված, իր մեջ բաներ որոշող, ու արդեն ինչ-որ հատուկ աշխարհներ են ձևավորված: Իրենք են որոշում՝ դասականը կլինի՞, օպերային, երգիչ թե ջութակահար, եթե իրենք պետք է որոշեն …

-Այսինքն՝ այդ 6/8 –ը նկատի ունեք՝ ասելով, որ փոփը դարձել է ռաբիս ու դրանից էլ վատ՞։

-Չէ, ռաբիսը ուրիշ հասկացություն է. մի քիչ ռաբիս է, մի քիչ 6 ու 8 է, մի քիչ կլկլոց է, մի քիչ՝ ռուսական: Դա կոնկրետ դեմք չունեցող երևույթ է:

- Ինչո՞ւ արվեստագետներդ այդ հարցին լրջորեն չեք մոտենում, երբ առավոտից իրիկուն «թոփ տասնյակներ» են հաղորդվում: Միայն սերիալների մասին է խոսվում, որոնց դեմ քարոզարշավը իր պտուղները տվեց, դրանք քչացել են:


- Ո՛չ, ոչ մի արդյունքի էլ չեն հասել, միևնույն է՝ գնում է այդ պրոպագանդան:

- Միևնույն է՝ այդ «փոփ» երաժշտության տակ արդեն երկու սերունդ է՝ Հայաստանում ճաշակ է ձևավորվում:

-Հատուկ է արվում, որպեսզի այս ժողովրդին հասցնեն անասնական վիճակի: Տեսնում ենք, հասկանում ենք՝ ինչպես է արվում:

- Այսինքն՝ ինչ-որ հատուկ ծրագիր եք տեսնում, «դավադրությունների» տեսությունից:

- Այո՛, բա հատուկ ծրագիր կա, ամբողջ աշխարհի վրա տարածվում է: Դուք կարո՞ղ եք ասել, թե ինչու են մարդկային էակին, որի վերաբերյալ կարելի է ցանկացած բան ասել՝ գեղեցիկ է, հիասքանչ է, փառահեղ է, հմայիչ է, գայթակղիչ է, կոչում են՝ սեքսի (sexy – անգլ.): Եվ դա անում են, որ մարդը սկսի գտնվել իր կենդանական դերում:

-Տարբեր երաժշտական նախագծեր կան, եկեք կոնկրետ չանդրադառնանք, որովհետև բոլորն էլ նույնն են: Քանի որ ասացիք՝ իսկ դատավորներն ովքե՞ր են, ուզում եմ հարցնել՝ արդյոք նրանք ունե՞ն այդ արժանիքները, որ որոշեն մասնակցի ձայնային տվյալները կամ արդյոք ունեն բավականաչափ պրոֆեսիոնալություն:

- Կա մի ծրագիր, որում այս անգամ ավելի պրոֆեսիոնալ և լավ ժյուրի է հավաքված, մի քիչ ճաշակ ունեն, մի քիչ ավել փորձառություն ունեն: Բայց ասեմ, որ կար, երբ մի քանի «անձայն մարդիկ» հավաքվել էին, որոշում էին, թե ով ունի ձայն: Բայց ոչինչ, որովհետև սրանք նախագծեր են, շոուներ են ընդամենը:

- Բայց դրանց մասնակցում է Կոնսերվատորիայի գրեթե ողջ ուսանողությունը:

- Դե եթե մասնակցում են, վաղը տրագեդիաներով դուրս են գալու այդտեղից, որովհետև նրանց օգտագործում, դեն են շպրտում: Գիտե՞ք այդ շոուները ինչի՞ են նման: Մի ամերիկյան հայտնի ֆիլմ կար. «Ուժասպառ ձիերին գնդակահարում են»:

Որպեսզի մենք դաստիարակենք լուրջ փոփ երգիչ կամ երգչուհի, որպեսզի վաղը դուրս գա և ներկայացնի հայկական երգարվեստը, բոլորովին այս շոուները պետք չեն: Ու ինչ իմաստ ունի՝ ցույց տալ այդ պրոցեսը: Դուք տեսե՞լ եք, որ մի նկարիչ, որը իր ստեղծագործությունը, որը մինչև վերջ պատրաստ չէ, ցուցադրի: