Անդորրացիներին պարտվելը խայտառակություն չէր. Բարսելոնան էլ է անհաջողության մատնվում. Գագիկ Դաղբաշյան

Հայաստանի չեմպիոն «Բանանցի» ձախ պաշտպան Գագիկ Դաղբաշյանը պատասխանել է armsport.am–ի ընթերցողների հարցերին։

–Որպես ֆուտբոլիստ ինչպե՞ս եք տրամադրվում հանդիպումներին։ (Հովիկ Փահլևանյան)

–Պետք է ֆուտբոլիստ լինես, որպեսզի պատկերացնես խաղին տրամադրվելն ինչ է նշանակում։ Հիմնականում պետք է ռեժիմին հետևես, որ խաղից առաջ ուժ ունենաս ու ճիշտ սնվես։ Ինչ վերաբերում է ընդհանուր թիմին, ապա մարզիչը մեզ վստահում է, որովհետև մեր թիմն արդեն պրոֆեսիոնալ է, այլ ոչ թե սիրողական։ Խաղին տրամադրվելու համար ամեն ֆուտբոլիստ իր ձևն ունի։

–Հայաստանում ձեր մրցակիցների ո՞ր մարզադաշտում են ձեզ համար ամենաճնշող երկրպագունները։ (Հովիկ Փահլևանյան)

–Ամենաճնշող մարզադաշտերը Կապանում ու Գյումրիում են՝ «Գանձասարի» ու «Շիրակի» դեմ խաղերում։ Բայց ավելի ուրախ ենք լինում այնտեղ խաղալ, որովհետև երբ մարզադաշտում շատ են լինում երկրպագուները, մեր տրամադրվածությունն էլ այլ լինում։ 

-«Բանանցը» Չեմպիոնների լիգայում խայտառակվելուց հետո շատ վատ է խաղում նաեւ առաջնությունում: Առաջնության վատ ելույթները Չեմպիոնների լիգայի անհաջողության հե՞տ են կապված: (Վահան Վարդանյան)

–Խայտառակություն չի կարելի ասել, որովհետև ինչպես տեսնում ենք «Բարսելոնայի» ու մյուս ուժեղ թիմերի հետ էլ լինում են պահեր, երբ հայտնվում են այնպիսի շրջանում, որի ընթացքում անհաջողությունների են մատվում, ինչ–որ բան չի ստացվում։ Մեր վատ ելույթները չեմ կապում Չեմպիոնների լիգայից դուրս մնալու հետ, որովհետև ֆուտբոլում պետք է ներկայով ապրես. այս խաղն անցավ՝ տրամադրվում ենք մյուս հանդիպմանը։ Երրորդ շրջանից հետո ամեն ինչ կընկնի իր տեղը։ Անցած տարի նույնպես սկզբում չէր ստացվում, նոր ֆուտբոլիստներ էին եկել և մինչեւ հարմարվեցինք միմյանց, հետ մնացինք մրցաշարային աղյուսակում։ Սակայն հետո, ավելի լավ էինք ճանաչում իրար ու սկսեցինք արդեն այլ կերպ խաղալ։

-«Բանանցը» եւ «Մետալուրգը» լավ հարաբերությունների մեջ են: Հնարավո՞ր է ձմեռանը մեկնեք «Մետալուրգ»: (Վահան Վարդանյան)

–Դա արդեն որոշում են մարզիչն ու ակումբի ղեկավարությունը։ Եթե գտնում են, որ տվյալ խաղացողը պետք է գնա, նա տեղափոխվում է։ Պարզ է, որ միշտ էլ ցանկություն կա ավելի լավ թիմ տեղափոխվել, հատկապես Եվրոպա։

-Երկար տարիներ խաղում եք «Բանանցի» հիմական կազմում և միշտ կայուն խաղ եք ցուցադրում։ Գիտեմ, որ միշտ աշխատում եք ձեզ վրա, ուստի հետաքրքիր է. մի՞թե առաջարկ չկա արտասահմանից կամ գոնե «Մետալուրգից»։ (Արտյոմ Գրիգորյան)

–Առաջարկներ լինում են, պարզապես կենտրոնացած էի «Բանանցի» հետ չեմպիոն դառնալու խնդրի վրա։ Դա ստացվեց և այժմ տեսնենք, թե ինչպես կզարգանան իրադարձությունները։ Կոնկրետ ոչինչ չեմ կարող ասել։ Առաջարկների դեպքում պետք է ակումբի ղեկարավության հետ քննարկեմ։

-Այս մրցաշրջանում թիմ եկած լեգեոներները չէին գերազանցում տեղացիներին, բայց երևի ավելի շատ աշխատավարձ էին ստանում։ Դա թիմի մթնոլորտի վրա ազդե՞լ էր։ (Կարեն Մնացականյան)

–Ճիշտն ասած, չեմ հետաքրքրվում, թե լեգեոներները որքան գումար են ստանում։ Նույնը նաև տեղացիների դեպքում է։ Թիմի վրա չի ազդում. դա արդեն մարզիչների որոշումն է, թե ով է ավելի ուժեղ, իսկ ով՝ թույլ։ Նրանք են բերում խաղացողներ և նրանք են պատասխանատվություն կրում թիմի ելույթների համար։

-Ինչպիսի՞ մարզիչ է Ժոլտ Հոռնյակը։ Ո՞րն է նրա ու մյուսների տարբերությունը։ (Գրիգոր Հարությունյան)

–Շատ մարզիչների հետ եմ աշխատել և կարող եմ ասել, որ Հոռնյակը լավ մարզիչ է։ Բնականաբար, ամեն մարզիչ էլ իր թերություններն ունի։ Բայց ես չեմ կարող շեշտել դրանք. դա ավելի շուտ դուք կարող եք ասել։ Ինձ համար նա լավ մարզիչ է։ Ինչ վերաբերվում է մեր նախորդ մարզիչների հետ համեմատությանը, ապա կարող եմ նշել, որ հիմա ֆուտբոլը փոխվել է, և Հոռնյակն ըստ դրա է կառուցում մարզումային պրոցեսը։ Նախկինում ավելի շատ աշխատում էինք վազքերի ու ֆիզիկական աշխատանքների վրա, իսկ Հոռնյակի օրոք շատ են գնդակով աշխատանքերը։

-Ֆուտբոլիստները սովորաբար մեծ ուշադրություն են դարձնում իրենց իմիջին՝ սանրվածք, դաջվածքներ և այլն։ Հայ ֆուտբոլիստների մոտ ինչպիսի՞ իրավիճակ է։ (Մերի Մանուկյան)

–Ես նման բաներին ուշադրություն չեմ դարձնում, դրա համար էլ չեմ կարող այս հարցին պատասխանել։ Յուրաքանչյուրին ինչպես հարմար է, այդպես էլ վարվում է։

-Երբեւէ առաջարկներ ստացե՞լ ես հայկական ուրիշ ակումբներից։ Եթե ավելի լավ պայմաններ առաջարկեն, կփոխե՞ս թիմդ։ (Լևոն Քոչարյան)

–Ոչ, երբեւէ առաջարկ չեմ ստացել և ասեմ, որ դա ինձ չի էլ հետաքրքրել։ Հայաստանում ես կենտրոնացած եմ «Բանանցի» վրա ու չեմ մտածել ուրիշ թիմում խաղալու մասին։ «Բանանցում» ինձ ամեն ինչ գոհացնում է. դա իմ հարազատ թիմն է, այնտեղ եմ սկսել ֆուտբոլ խաղալ։ Գումարային հարցն էլ ինձ երբեք չի հուզել։

-Հավաքականում ձախ պաշտպանների սակավություն կա և ձեզ լավ դրսևորելու դեպքում կարող եք նվազագույնը հայտվել հայտացուցակում։ Հավաքականում հայտնվելու նպատակ դրե՞լ եք։ (Լևոն Քոչարյան)

–Յուրաքանչյուր ֆուտբոլիստ ոչ միայն նպատակ է դնում, այլ նաև երազում է ազգային հավաքականում խաղալու մասին։ Ֆուտբոլ խաղալու իմ հիմնական նպատակներից մեկը հենց Հայաստանի հավաքականում խաղալն է։  Ամեն ինչ կանեմ դրա համար, մնացածը մարզիչն է որոշելու, թե ում հրավիրի։

-Ոսկե Գնդակն ո՞ւմ կշնորհեիք։ Կա ֆուտբոլիստ, ով ըստ ձեզ՝ պետք է հայտնվեր լավագույն եռյակում, բայց չի ընդգրկվել։ (Ռաֆայել Մամիկոնյան)

–Ոսկե գնդակը կշնորհեի Կրիշտիանու Ռոնալդուին, որովհետև նա, իրոք, արժանի է այս տարի լավագույնը ճանաչվելուն։ Եռյակում կընդգրկեի նաև Լիոնել Մեսսիին ու Մանուել Նոյերին, այնպես որ թեկնածուների եռյակն իմ կարծիքով արդար է։

-Եվրոպայում ֆուտբոլիստները միշտ գտնվում են երկրպագունների ուշադրության կենտրոնում, որոնց թվում շատ են նաեւ աղջիկները։ Իսկ Հայաստանում աղջիկների կողմից նման ոշադրություն կա՞։ (Անուշ Սողոմոնյան)

–Ինձ թվում է, որ կա։ Շատ եմ հանդիպել նման վերաբերմունք, սակայն ես ամուսնացած եմ և ուրիշ աղջիկների վրա ուշադրություն չեմ դարձնում։ Ինձ այլ կին չի հետաքրքրում։

-Ո՞րն է պատճառը, որ Հայաստանում մեկ մրցաշրջանի ընթացքում թիմերն այդքան արագ են «կերպարանափոխվում»։ Օրինակ՝ նախանցած մրցաշրջանում «Բանանցն» ու «Արարատը» վերջին տեղերում էին, հաջորդ տարի երկուսով պայքարում էին չեմպիոնության համար, իսկ այս տարի նրանք կրկին վերջին տեղերում են։ Նման բան համաշխարհային ֆուտբոլում հավանաբար չկա կամ հազվադեպ է պատահում։ (Արման Վերանյան)

–Հայաստանում հիմանակնում աշխատում են ֆուտբոլիստներին աճեցնելու և արտասահմանյան ակումբներին վաճառելու վրա։ Այդպես է թե՛ «Բանանցում», թե՛ «Փյունիկում»։ Այս ակումբների համար ամենակարեւորը կոնկրետ տեղ գրավելը չէ. նրանք ավելի կարեւորում են ազգային հավաքականի համար խաղացողներ աճեցնելն ու նրանց տրանսֆերները վաճառելը։ Ինձ թվում է, որ դա է հիմնական պատճառը, շատ են տրանսֆերներ լինում։ Ֆուտբոլիստները հաճախ փոխում են թիմերը եւ այդ տեղափոխություններից մի թիմ ավելի ուժեղ է դառնում, իսկ մյուս՝ թույլ։ Եվրոպական ակումբերում հազվադեպ կտեսնես, որ մեկնարկային կազմի միանգամից 4 ֆուտբոլիստ հեռանա. հիմնականում 1–2 խաղացողներ։ Դրա շնորհիվ կարողանում են կայուն արդյունքներ գրանցել։

-Գագի՛կ ջան, սպորտային ֆիլմեր դիտո՞ւմ ես։ Ո՞ր ֆիլմն ես ամենաշատը սիրում։ (Ռուբեն Թորոսյան)

-Այո՛, սպորտային ֆիլմեր դիտում եմ։ Ամենաշատը սիրում է Վալերի Խարլամովի մասին պատմող «Լեգենդ համար 17» ֆիլմը։

–Եթե ֆուտբոլիստ չդառնայիք, ի՞նչ մասնագիտություն կընտրեիք։ (Սուրեն Մանուկյան)

–Այդ ուղղությամբ չեմ մտածել և չեմ էլ ուզում մտածեմ։ Միևնույն է ֆուտբոլիստ կդառնայի (ծիծաղում է)։

–Ո՞վ է Հայաստանում քեզ հանդիպած ամենաուժեղ դարպասապահը մրցակիցների շարքում։ (Դավիթ Սարգսյան)

–Ներկայիս դարպասապահներից կառանձնացնեմ Արթուր Թորոյանին, ով ինձ համար, իրոք, շատ ուժեղ դարպասապահ է։ Մեր մրցակիցների շարքում ներկայումս ամենաուժեղ դարպասապահը Գևորգ Կասպարովն է «Միկայից»։

–Կցանկանայի իմանալ, թե ի՞նչ է նշանակում «Բանանց» անվանումը: Այդ հարցը քննարկո՞ւմ եք թիմում, թե՞ ոչ։ (Դավիթ Սարգսյան)

–«Բանանցը» գյուղի անուն է և, որքանով ես գիտեմ, դրա հիման վրա են ակումբի անունը դրել։ Թիմում այդ հարցը չի քննարկվում։ Գիտենք, որ մոտավոր այդպես է և ավելին չենք փորձել իմանալ։