Երբ Ադրբեջանի նման սադիստական պետությանը գովաբանում են, դա արտահայտվում է գլխատված մարմիններով, կտրված ականջներով.Դ. Բաբայան

Tert.am-ի հետ զրույցում ԼՂ նախագահ Բակո Սահակյանի մամուլի քարտուղար Դավիթ Բաբայանն անդրադառնում է վերջին 2 օրերի լարվածությանը, ադրբեջանցի զինվորականների կողմից խաղաղ բնակչության թիրախավորմանը:

-Պարո՛ն Բաբայան, երկու օր է՝ լարված է Արցախում, այս գիշեր 550 արկ է կիրառվել, և թիրախավորում են անգամ խաղաղ բնակչությանը: Սա արդյո՞ք պատերազմ է:
 

-Ոչ, պատերազմ չէ: Սակայն, իհարկե, թիրախի տակ են Արցախի Հանրապետության Պաշտպանության բանակի դիրքերը և որոշ բնակավայրեր, մասնավորապես՝ Մարտակերտ քաղաքը՝ գրադարաններ, շենքեր։ Բարեբախտաբար, քաղաքացիական բնակչությունից զոհ չկա, բոլորը պատսպարված են, և մեծ ավերվածություններ էլ չկան: Բայց նման պահվածքը հուշում է, որ մենք պետք է շատ ավելի լուրջ աշխատենք միջազգային հանրության հետ: Գիտեք, երբ Բաքվում կազմակերպվում են միջազգային տարբեր այսպես՝ֆորումներ, որում հանդես են գալիս տարբեր քաղաքական գործիչներ, երբ Ադրբեջանը ներկայացվում է որպես «հանդուրժողականության» օրինակելի մի պետություն, և դա ասում է Իսպանիայի, Ֆրանսիայի, Մեծ Բրիտանիայի ներկայացուցիչը, կայացած ժողովրդավարական ու քաղաքակիրթ պետությունների ներկայացուցիչներ, սա ոչ այլ ինչ է, քան ահաբեկչությունը սատարելու մի ձև, ավելին` դրան գնալու հորդոր: Դրանից հետո, իհարկե, Բաքուն կրակելու է: Երբ Թուրքիան է նման հայտարարություններ անում, դեռ ընկալելի է, որովհետև ինքն էլ ահաբեկչական պետության ղեկավար է, ինքն էլ ահաբեկիչների հետ շփումներ ունի, դա պարզ է։ Բայց երբ դա ասում են Արևմուտքի ներկայացուցիչները, որոնք մշտապես կրկնում են ժողովրդավարական արժեքների մասին ու հետո գնում են՝ իրենց ստամոքսները լցնում են այդ խավիարով, իսկ գրպանները՝ փողերով, բա Բաքուն էլ այդպես է անելու, էլի: Այսինքն՝ նման պահվածքը հիմա ուղիղ կապված է նման հայտարարությունների հետ: Եվ պետք է շատ զգույշ լինել ֆաշիստական պետությանը նման գովաբանություններ անելուց, որովհետև սա արտահայտվում է սպանություններով, կտրված ականջներով, գլխատված մարմիններով: Եվ պետք է եվրոպացիներին ցույց տալ՝ ում են նրանք գովաբանում: Հիմա ի՞նչ ասենք` ասենք ձեր երեխե՞քն էլ էս ճակատագրին արժանանան: Այսինքն՝ սա ոչ միայն ռազմական, այլ քաղաքակրթական-բարոյական մարտահրավեր է:
 

-Եթե չեմ սխալվում, երբ ԵԽԽՎ-ում մերոնք այդ նկարները ցույց են տվել եվրոպացիներին, նրանք շոկի մեջ են ընկել:

- Պետք է ոչ թե շոկի մեջ ընկնեն, այլ ամոթանք տան ու դատապարտեն: Պետք է աշխատենք Հայաստան-Արցախ-Սփյուռքով, որ բոլորը իմանան, թե ում են պաշտպանում ու իմանան, որ Ադրբեջանի պես ստոր, ֆաշիստական ու սադիստական պետությանը պաշտպանելը բերում է այ, այսպիսի սպանությունների:
 

-Մինսկի խմբի լռությունն այս լարված օրերին նույն բանի չի՞ բերում:
 

- Մինսկի խմբի համանախագահները, կարծում եմ, լուրջ մտահոգված են և տարբեր քաղաքական գործիչների միջոցով` նույն Լավրովի, Քերիի, արտահայտում են: Գիտեք, որ վերջերս հեռախոսազրույց է ունեցել Հայաստանի Հանրապետության նախագահը ԱՄՆ պետքարտուղարի հետ, մինչ այդ Լավրովն էր այստեղ: Իհարկե, նրանք ուզում են և շահագրգռված են, որպեսզի հակամարտությունը կարգավորվի խաղաղ ճանապարհով: Եվ կարծում եմ՝ այս ուղղությամբ ամեն ինչ անելու են:

- «Բլումբերգին» տված՝ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի հարցազրույցը Արցախում ինչպե՞ս ընդունվեց:
 

-Դե, իհարկե, տեսել ենք։ Ընդհանուր առմամբ ասեմ, որ ամենակարևոր հարցն այն է, որ Արցախը պետք է մասնակցի բոլոր գործընթացներին և ոչ թե միանա մի պահի և հետո Ադրբեջանի քմահաճույքի պատճառով դուրս մնա, այլ՝ ի սկզբանե: Մենք չենք կարող մեզ վրա վերցնել պատասխանատվություն այս կամ այն կարգավորման տարբերակի համար, որի մշակմանը չենք մասնակցել:


Բայց, ընդհանուր առմամբ այն, որ փակուղի է մտցված գործընթացը, այն, որ Ադրբեջանը ահաբեկչություն է իրականացնում, միանշանակ այդպես է: Եվ մենք տեսնում ենք, թե ինչքան դժվար է լինելու այդ վերակենդանացնել բանակցային գործընթացը:
 

-Եվս մեկ հարց. այդքան կարևորվել է Ստեփանակերտի մասնակցությունը բանակցային գործընթացին: Հիմա եթե առաջիկայում հայտարարվի Հայաստան-Ադրբեջան որևէ հանդիպման մասին` արտգործնախարարների կամ նախագահների մակարդակով, եթե ստացվի, որ Ղարաբաղը չի մասնակցում, չպետք է արդյո՞ք դրվի հարցադրում, որ ՀՀ-ն էլ հրաժարվի:
 

-Մենք պետք է չընկնենք Ադրբեջանի պես ծայրահեղական ահաբեկչական տրամադրությունների գիրկը, որովհետև ծայրահեղականությունը նույնպես ահաբեկչություն է նույն քաղաքական կոնֆլիկտներում: Եվ այլընտրանք չկա Արցախի մասնակցությանը, բայց չպետք է նախընտրենք առհասարակ  գործընթացը մերժելը, տասնյակ հազարավոր զոհերն ու ավերածությունները խեղաթյուրված ձևաչափից, որովհետև այն վաղ թե ուշ բերելու է համապարփակ ձևաչափի վերականգնմանը և բնականոն ձևով գալու ենք, հասնենք նորմալ վիճակի: