Որքան էլ թվում է, որ մարդիկ կրակոցների տակ են ապրում, պիտի հուսահատված, բարոյալքված լինեն, բայց մեզանից ուժեղ են. «Դետք» խմբի տղաները սահմանամերձ գյուղեր են այցելել

«Դետք» boys band-ն օրերս այցելել է սահմանամերձ Ոսկեպար և Պառավաքար գյուղերը և տեղի երեխաների համար՝ բացի երաժշտական կատարումներից նվիրել նաև խաղալիքներ ու գրքեր։

Ինչպես Tert.am-ի հետ զրույցում պատմեցին խմբի տղաները, իրենց պրոդյուսերը՝ Արման ԱՄՊ-ը, «Democracy Today» հասարակական կազմակերպության միջնորդությամբ և «Ժամանակակից արվեստների» միության աջակցությամբ, սահմանային լարվածության վերջին միջադեպերից հետո որոշեցին այցելել շփման գոտու բնակիչներին՝ նրանց խնդիրներին ծանոթանալու նպատակով:

«Սպասվածից լավ անցան համերգները, փոքրիկ էին, բայց շատ ջերմ: Պառավաքարում անգամ մեզ հյուրընկալեց ընտանիքներից մեկը, անմոռանալի էր գյուղական ջեռոցը, կարտոֆիլը… Իսկ Ոսկեպարում, հենց այն պահին, երբ մենք այնտեղ էինք, հակառակորդի կրակոցից բեռնատար մեքենա էր վնասվել, մեզնից մի քանի մետր այն կողմ, հենց համերգի ժամանակ: Անկեղծ ասած, այդ պահին զգացողություններս խառն էին՝ հպարտությունը, զգոնությունը, քաջությունը, ամեն ինչ խառնվել էին իրար»,- ասաց Արեգ Շահինյանը:

Ներսես Ավետիսյանն էլ նշեց, թե շատ է տպավորվել սահմանամերձ բնակիչների ոգով, և զարմացել է, թե ինչպես են նրանք՝ լինելով ամենօրյա կրակոցների տակ, կենցաղ վարում, հող մշակում ու չեն հուսահատվում ներկա իրավիճակից:

«Որքան էլ թվում է, որ կրակոցներ կան, հեռավոր գյուղ է, հուսահատված պիտի լինեն, բարոյալքված, որ վախեցած պիտի լինեն, բայց ոչ, իրենք մեզնից ուժեղ են: Ապրում են իրենց կյանքով, ամեն կրակոցից հետո չեն վազում՝ որ մեկին պատմեն, մեկից օգնություն խնդրեն: Իրենց համար այնքան սովորական է այդ ամենը, նենց հանգիստ են վերաբերվում, զարմանում ես, թե որքան ուժ կա մարդկանց մեջ, որքան իմաստություն»,- ասաց Ներսեսը:

Արման Պետրոսյանն էլ հավելեց, թե զինվորների համար, ովքեր պահում են սահմանը, խիստ կարևոր է սահմանամերձ գյուղերի բնակիչների հանգստությունը. «Երբ զինվորը շրջվում է ու տեսնում, որ գյուղի լույսերը վառվում են, որ կյանքը եռում է, որ սերունդը մեծանում է, ոգևորվում են, գիտակցում են՝ ինչի համար են այնտեղ»:

Արեգ Շահինյանը նշեց, թե տպավորված է մարդկանց շփմամբ: «Պիտի խոստովանեմ, որ մենք ամաչում էինք հանել մեր հեռախոսները, «Ֆեյսբուք»–ից կամ ինտերնետային ինչ-որ այլ հարթակներից խոսել, երբ տեսնում էինք, որ մարդիկ իրար հետ նստած խոսում են, շփվում են: Իրենք համար խորթ էր, թե ոնց կարող են մարդիկ իրար հետ խոսելու փոխարեն հեռախոսով շփվեն ու մենք էլ նստեցինք վառարանի շուրջ, ջերմ զրույցի բռնվեցինք»,- նշեց Արեգը:

Արմանն էլ ասաց, թե իրենց համար որպես երիտասարդ խմբի, ովքեր նոր են կատարում իրենց քայլերը երաժշտական ասպարեզում, անթույլատրելի էր չլինել սահմանամերձ գյուղերում ու երգել «Շուշի»-ի, «Երևան»-ի մասին, կատարել Կոմիտասի «Քելե-քելե»-ն:

«Մենք ժողովրդից ոգևորվելու կարիք ունեինք, լիցքեր ստանալու կարիք կար: Հակասական է երգել հայրենասիրական թեմայով, երբ դու չգիտես քո երկրի խնդիրների մասին, չես եղել սահմաններում, զինվորների, բնակիչների կողքին: Դուք չես կարող երգել Շուշիի մասին, չլինելով Շուշիում, չես կարող կատարել Կոմիտասի ստեղծագործություններից, եթե չես տեսել, թե ինչ բնության մեջ էր ապրում Կոմիտասը, ինչով էր նա շնչում, Երևանի մասին՝ երբ տեսնում ես միայն տուֆը»,- ասաց Արմանը:

Խմբի անդամները խոստովանեցին, որ կան նաև անակնկալներ: Իրենք պատրաստվում են վիդեոբացիկ նկարել Կոմիտասի «Քելե-Քելե»-ի համար նաև ավարտին հասցնել նոր տեսահոլովակի նկարահանման աշխատանքը: