Եթե ներսում ինքդ քեզ հետ ներդաշնակ չես, դրսում ոչ ոք քեզ հետ ներդաշնակություն չի գտնի. Լուիզա Ներսիսյան

«Երաժշտական փոստարկղ», «Պահմտոցի», հաջողված բեմական ներկայացումներ, գեղարվեստական ֆիլմեր, հյուրախաղեր, «լավագույն ոճային դերասանուհի»… Tert.am  Youth -ի հետ զրույցում հարուստ բեմական ճանապարհ անցած դերասանուհի Լուիզա Ներսիսյանը պատմեց իր ընտանիքի, դստեր, իր աշխատանքի մասին և ներկայացրեց երջանկության իր բանաձևը:

-Դուք և Հրանտ Թոխատյանը, որպես աստղային զույգ, միշտ եղել եք ուշադրության կենտրոնում. ձեզ միշտ քննարկում են, քննադատում, գուցե նաև՝ նախանձում։ Երջանի՞կ է Լուիզա Ներսիսյանը։

-Իհարկե երջանիկ եմ։ Մարդուն միտք տրված է նրա համար, որ այն կարողանա կառավարել։ Երբեմն մենք ընկնում ենք մտքի հետևից՝ չկարողանալով կառավարել այն։ Իսկ բանական մարդը պետք է կառավարի իր միտքը և ստեղծի շատ դրական բաներ իր կյանքում։ Երբեք չպետք է սպասել, որ որևէ մեկը պետք է հայտնվի և երջանկացնի... Երջանկությունը պետք է փնտրել ինքդ քո մեջ։ Եթե քո ներսում ինքդ քեզ հետ ներդաշնակ չես, ուրեմն դրսում ոչ ոք քեզ հետ ներդաշնակություն չի գտնի։ Ինձ համար երջանկությունը իմ և իմ ներսի ներդաշնակությունն է։

-Բացի այն, որ Ձեր ամուսինը հայտնի և հաջողակ դերասան է, նաև Երևանի ավագանու խմբակցության անդամ է։ Հնարավո՞ր է՝ Ձեզ նույնպես մի օր տեսնենք որևէ քաղաքական պաշտոնում։

-Ես չեմ կարծում, որ Հրանտը զբաղվում է քաղաքականությամբ։ Նա ուղղակի մտահոգ և սրտացավ է իր քաղաքի ու իր երկրի համար։ Նա փորձում է ժողովրդի ձայնը հասցնել քաղաքական դաշտ։ Ես էլ նրա հետ նրա կողքին կիսում եմ իր տեսակետները և այդ ամենի մեջ հանդիսանում եմ «серый кардинал»։ Ես և Հրանտը շատ համերաշխ ընտանիք ենք՝քննարկումներ ենք ունենում, և ես կիսում եմ իր կարծիքը, բայց նախընտրում եմ չհանրայնացնել իմ տեսակետները։ Կարծում եմ, որ ամեն մարդ իր գործով պետք է զբաղվի։ Տան տղամարդը պետք է կարծիք հայտնի, կինը՝ ինչ-որ շտկումներ անի, բայց տան ներսում։

-Ինչպե՞ս եք անցկացնում Հրանտի հետ ձեր հանգիստը, երկրի, քաղաքի ո՞ր անկյուններում եք սիրում լինել։

-Գերադասում ենք հիմնականում մեզ մոտ՝ Վահագնի թաղամասում գտնվող լճակի հարակից այգում հանգստանալ. մանավանդ երբ մեր բալիկի հետ ենք լինում, խուսափում ենք կենտրոնի աղմուկից։ Բավականին հաճախ ենք լինում Երևանի սրճարաններում, հանրային վայրերում և տարբեր այլ միջոցառումների։

-Մայր-դուստր փոխհարաբերությունները հաճախ ավելի են, քան պարզապես ծնող-զավակ կապը։ Ձեր դստեր հետ շփումները ինչպե՞ս կբնութագրեիք։

-Երբ Լիլիթը նկարահանման հրապարակում է, ես նրան, բնականաբար, որպես դուստր չեմ կարող նայել։ Մասնագիտական շտկումներ եմ անում և փորձում եմ իրեն ճիշտ ուղու վրա դնել։ Չգիտեմ՝ ինչ պատճառով նա ընտրեց մեր ճանապարհով անցնելը, բայց, կարծում եմ, եթե ունի ցանկություն, ծնողների դերասան լինելու հանգամանքը միայն կօգնի նրան լինել ավելի լավը։ Եթե հետագայում որոշի չընտրել այդ մասնակգիտությունը, ես վստահ եմ, որ շատ լավ կճանաչի թատրոնը, կինոն, կունենա գիտելիքներ այդ ասպարեզից, որը երբեք ավելորդ չի լինում։ Աղջկաս դաստիարակությամբ հիմնականում մայրս է զբաղվում։ Նա հաճախ լինում է ինձ հետ թատրոնում կամ Հրանտի մոտ աշխատավայրում։ Հիմա, կարելի է ասել, ինքն է մեզ խնամում (ժպտում է)։

-Ինչպե՞ս եք ընտրում առօրյա հագուստ։

-Երբևէ կուրորեն չեմ հետևել նորաձևությանը։ Եթե այժմ թրենդային են դարսերով կիսաշրջազգեստները, բայց ինձ չի գերում, ես այն երբեք չեմ կրի։  Պետք է լինել նորաձև և ստեղծել սեփական նորաձևությունը։ Եթե բեմում կամ կադրում չեմ, ապա հիմնականում կրում եմ ջինս՝ հանգիստ, հարմարավետ հագուստ։ Բայց հաճախ ստացվում է այնպես, որ օրվա վերջում ջինսով  ու սպորտային կոշիկներով հայտնվում եմ այնտեղ, որտեղ պետք չէր լինել հասարակ տեսքով։

-Ի՞նչ դերի մասին եք երազում։

-Գիտեք տեղական արտադրության ֆիլմերում պակասում է միջին տարիքի կնոջ կերպարը։ Իմ կոլեգաները կհաստատեն դա։ Գալիս է ինչ-որ մի տարիք, երբ շատ չես մեծացել, բայց և միտքդ սկսել է ավելի հասուն ու ճիշտ գործել, այդ կերպարը կցանկանայի խաղալ։ Ուզում եմ, որ միջին տարիքի կնոջ դերը հասարակության մեջ կարևորվի։

-Ինչո՞ւ են այսօր հիմնականում կոմեդիաներ նկարահանվում։ Դա հանդիսատեսի՞ պահանջն է։

-Մեզ մոտ կինոարտադրությունը ծայրահեղական վիճակում է՝ կամ նկարահանվում են փառատոնային ֆիլմեր, որոնք ոչ բոլորին են հասու, կամ շատ թեթև, պրիմիտիվ կոմեդիաներ։ Մեզ պակասում է ոսկե միջինը։

-Հաջողակ կնոջ գաղտնի՞քը...

-Չգիտես ինչու, մեզ մոտ երբ մարդն ունի լավ ընտանիք, երեխա, սիրելի աշխատանք, արդեն դիտվում է որպես հաջողակ։ Ես ինձ հաջողակ չեմ համարում... Հաջողակ լինելու համար պետք է շատ համբերատար լինել։

Հեղինակ՝ Լենա Մինասյան