Չգիտեմ, թե ինչ են ուզում տղամարդիկ. Մարջան Ավետիսյան (ֆոտոշարք)

Tert.am Life-ն այս անգամ հետաքրքիր զրույց է ունեցել դերասանուհի Մարջան Ավետիսյանի հետ:

Մարջանի հիշողությունների, կերտած կերպարներից մեկի, մայր դառնալու ցանկության և ամառային հանգստի մասին զրույցում:

-Սիրտն ու միտքը  զուգահեռ են աշխատո՞ւմ:

-Կարծում եմ, որ միտքն ու սիրտը չեն կարող զուգահեռ քայլել, քանի որ հակասության մեջ է ծնվում ճշմարտությունը: Մասնագիտությունս էլ է  իրենն անում: Ես մշտապես հակասության մեջ եմ: Հետաքրքիր հոգեվիճակ է, բայց շատ բարդ: Երբ ինքդ քեզ ճանաչում ես, ապա պատասխաններ գտնելն ավելի հեշտ է լինում:

-Ե՞րբ երազկոտ աղջիկը վերածվեց  վստահ քայլող կնոջ:

-Հավատացեք, որ ես մինչ հիմա էլ երազկոտ եմ, բայց մի տարբերությամբ, որ հիմա երազկոտ բառը փոխարինվել է նպատակասլացով: Երազկոտ աղջիկը կա ու միշտ կլինի: Պետք է չկորցնել երբեմն մանկանալու ունակությունը:

-Ի՞նչ տեսակ գործով եք զբաղված այս օրերին:

-Այս ամառ լիարժեք հանգստի ամառ էր: Բացառությամբ նախորդ ամառների, երբ աշխատում էի առանց հանգստի:  Այս ամառ քիչ էին նոր աշխատանքների առաջարկները: Կային, որ ինքս մերժեցի և հակառակը՝ ինքս մերժվեցի:  Իսկապես հանգստացել եմ:

-Բեմն ու  տեսախցիկը չեն հակասո՞ւմ իրար:

-Բեմն ինձ երբեք չի խանգարել, որ տեսախցիկի առաջ աշխատեմ: Այստեղ հարաբերությունները միշտ համերաշխ են: Հիմա թատրոնում չեմ աշխատում, բայց կարծում եմ, որ դեռ ճիշտ «մարզավիճակում» եմ:  Դրա վառ վկայությունը՝ վերջին շրջանում «Ֆուլ հաուս»-ի ներկայացումներն են:

-Եղե՞լ է նախագիծ, որն այդպես էլ մնաց է  նոթատետրի  էջերում:

-Կար մի ներկայացում, որ ես շատ սիրեցի, բայց այն շատ քիչ խաղացվեց:  Խոսքս Արա Գեղեցիկ և Շամիրամ ներկայացման մասին է: Ես դեռ կարոտում եմ այդ դերը, որովհետև լիարժեք չհասցրի վայելել  դերիս հաճույքը:

-Ունե՞ք խաղացած կերպար, որի հետքերով  կգնայիք և ինչո՞ւ:

-Չկա այնպիսի կերպար, որի հետքերով կգնայի: Յուրաքանչյուր կերպար իր տեսակն ու կենսագրությունն ունի և ապրում է իր առանձին կյանքով: Կերպարներս երբեք չեն առնչվել կյանքիս:

-Ձեր կարծիքով ի՞նչ  տեսակ կին է փնտրում այսօրվա տղամարդը:

-Այն, որ մարդը միշտ փնտրում է դա հաստատ է, բայց չգիտեմ, թե ինչ է փնտրում այսօրվա տղամարդը: Այդ հարցին թող ստույգ պատասխանեն տղամարդիկ:

-Ունե՞ք այնպիսի մի հուշ, որը ամեն անգամ սրտի տեղն է  հիշեցնում:

-Հուշ բառը միշտ դրական ասոցացիա է առաջացնում: Ես այն բացառիկ մարդկանց թվին եմ պատկանում, որ հիշում է ամեն ինչ: Հիշում եմ անգամ անգիտակից մանկության դրվագներ: Հուշերս շատ են, բայց միայն իմն են:

-Բազմաթիվ  դերերում  մոր կերպար եք մարմնավորում, կարգավիճակը  չեք ուզո՞ւմ տեղափոխել կյանք:

-Եթե ասեմ ոչ, ապա կստեմ: Իհարկե, ցանկություն ունեմ, բայց պետք է Աստված տնօրինի: Իմ նպատակները դանդաղ, բայց իրականանում են:

-Կար կարծրատիպ, որ դերասանուհիները բարոյական փայլուն կենսագիր չեն ունենում: Ի՞նչ եք կարծում, ինչո՞ւ էր այդպես:

-Վաղուց արդեն մարդկությունն այդպես չի մտածում: Արգելված է եղել այն ժամանակ, երբ կինը չէր կարող ընտրել դերասանի մասնագիտությունը: Իսկ ի՞նչ ասել  է բարոյականություն: Ինձ համար բարոյական մարդը մտքով ու խխճով ապրող մարդն է: Մասնագիտությունը կապ չունի:

-Դերասանուհի  դառնալու ամեմանմեծ  բարդույթը, որ  ունեցել եք:

-Միակ բարդույթը, որ ունեցել եմ եղել է դպրոցական տարիքում՝ դասընկերներիս ներկայությամբ դաս պատմել  չէի կարողանում: Երևույթն ինձ անհաղթահարելի էր թվում: Ընտրեցի մի մասնագիտություն, որը հակասում է իմ բարձրաձայն խոսել չկարողանալը: Կարծում եմ, որ բոլոր բարդույթներն էլ հաղթահարելի են:

Հարցազրույցը՝ Անահիտ Կասամանյանի

Լուսանկարները՝ Կարեն Հովհաննիսյանի