Տանգոն տղամարդու և կնոջ երկխոսություն է` առանց խոսքի ու ժպիտի. Մարիամ Հովհաննիսյան (ֆոտոշարք)

Տանգոն չորս ոտքի, երկու գլխի և մեկ սրտի բաբախյուն է. ժամանակին հենց այսպես է տանգոյի հիմնական գաղափարը բնութագրել Խուան Կառլոս Կոպեսը` Արգենտինական տանգոյի  լավագույն կատարողներից մեկը։ Սակայն տանգոյի կայացումը կապվում է տանգոյի արքա և հիմնադիր հայր Կառլոս Գարդելի անվան հետ: 

Տանգոյի փիլիսոփայությամբ Tert.am Life-ն իրականացրել է թեմատիկ ֆոտոշարք և զրույց Շանթ հեռուստաընկերությամբ «Առավոտը Շանթում» հաղորդման շրջանակներում հեռարձակվող եղանակի տեսության հաղորդավարուհի, միջմշակութային հաղորդակցության մասնագետ և պարուհի Մարիամ Հովհաննիսյանի հետ:

-Ե՞րբ և ինչպե՞ս  եք սկսել պարուհու առաջին քայլերը:

-Պարով սկսել եմ զբաղվել 12 տարեկանից: Ավելի լայն գործունեություն սկսել եմ  ծավալել 2005 թվականից: Մասնակցել եմ Հայաստանի սպորտային պարերի ֆեդերացիայի կողմից կազմակերպած բաց և փակ առաջնություններին: Մասնակցել եմ Armenia TV-ով հեռարձակվող «Երբ պարում են աստղերը» հաղորդմանը և Ռիչարդ Մադլենյանի հետ զբաղեցրել եմ առաջին հորիզոնականը: 2011 թվականին մասնակցել եմ «Պարիր թե կարող ես» մրցույթին: Արդեն 3 տարի է «M.H սթայլ» պարային ստուդիայի գեղարվեստական ղեկավարն եմ: Զումբայի լիցենզավորված մարզիչ եմ:

-Ինչքանո՞վ է հայ երիտասարդին հետաքրքրում պարը անկախ ոճային դրսևորումից:

-Եթե հարցին գլոբալ իմաստով նայենք, ապա պետք է ասեմ, որ տարիներ առաջ շատ ավելի քիչ էին հետաքրքրված, քան հիմա: Երբ սկսեցին կազմակերպվել տարբեր պարային մրցույթներ, հաղորդումներ պարի նկատմամբ երիտասարդների հետաքրքրությունն էլ ավելի մեծացավ:  Պարը սկսեց մտնել մարդկանց իրականություն: Աստիճանաբար  մեծացավ մարդկանց հետաքրքրությունը պարի նկատմամբ նկատմամբ: Էականորեն ամեն ինչ փոխվեց, երբ սկսեցին հաճախակի կազմակերպվել պարային փարթիներ:

-Ձեր կարծիքով մարդիկ տարբերո՞ւմ են պարաոճերը:

-Շատ շնորհակալ եմ հարցի համար, քանի որ իսկապես նման խնդիր կա:  Պարի մասին գաղափարը կա հայ երիտասարդի մոտ, բայց տարբերելը խնդիր է: Եթե խոսենք կոնկրետ լատինո պարերի մասին, ապա լատինոն մարդկանց մոտ ասոցացվում է բաչատայի և սալսայի անհասկանալի խառնուրդով: Ցանկացած մարդ իրավունք ունի չտարբերելու, եթե պարին տիրապետում է սիրողական մակարդակով: Եվրոպացիները տարբերում են, սակայն մեր երկրում այս պարերը երկար պատմություն չունեն ու գուցե դրանով արդարացվում է չիմացությունը:

-Ո՞ր պարային  ոճերն են առավել հետաքրքրում հայ աղջիկներին:

-Հայ աղջիկներին ավելի շատ հետաքրքրում է զումբա-ֆիտնեսը: Ավելի ազատ պարելաոճ է ու հավանաբար, ավելի հեշտ է տրվում սկսնակ պարողներին: Զումբան իրականում ֆիտնես ծրագիր է հիմնված համաշխարհային ռիթմերի վրա, այն ունի նաև նիհարեցնելու հատկություն: Եթե գլոբալ վերցնենք, ապա երիտասարդությունը գնում է դեպի կլուբային պարեր:

-Շատ կանայք և աղջիկներ ունեն ավելորդ քաշի խնդիր: Ի՞նչ խորհուրդ կտաք, ո՞ր պարային տեսակը ընտրել առավել սլացիկ տեսք ունենալու համար:

-Նման դեպքում կօգնեն և՛ զումբան, և՛ լատիոնամերիկան պարերը: Զումբայի ծրագիրն իր մեջ ներառում է նիհարեցնելու ծրագիր, իսկ լատինոն ավելի կանացի է դարձնում կնոջը, նպաստում է գեղեցիկ կազմվածքին և կեցվածքին: Լավ արդյունքի համար անհրաժեշտ է այդ երկուսն էլ համատեղել:

-Ինչպե՞ս է սկսվել տանգոյի պատմությունը:  Այս պարատեսակը իր դրսևորումներով սիրային ենթատեքստ ունեցե՞լ է:

- Ի սկզբանե տանգոն «տղամարդկանց գործ» էր, կանայք չէին մասնակցում։ Այդ պատճառով որևէ սիրային ենթատեքստ չկար։ Պարզապես մաչոներն իրար էին ցուցադրում իրենց սլացիկությունը`պարելով փողոցի անկյուններում, որպեսզի տպավորություն գործեն կամ պարզապես ժամանակ անցկացնեն հասարակաց տանն իրենց հերթին սպասելիս։ Այսօր տանգոն անհնար է պատկերացնել առանց կնոջ մասնակցության։ Այստեղ շատ էական է պարընկերների միմյանց լսելու, միմյանց հասկանալու և մեկ մարմին դառնալու կարողությունը, քանի որ «տանգոն չորս ոտքի, երկու գլխի և մեկ սրտի բաբախյուն է», տանգոն տղամարդու և կնոջ երկխոսություն է` առանց խոսքի ու ժպիտի։

-Եթե լատինո փարթիների մասին հաճախ կարող ենք լսել, ապա արգենտինական տանգոյի երեկույթներ գրեթե չեն հանդիպում: Պահանջարկ չկա՞:

-Ճիշտ է շատ հազվադեպ, բայց տանգո փարթիներ ևս լինում են: Հարցը նրանում է, որ մեր երկրում չկան արգենտինական տանգոյի լավ մասնագետներ: Պարահանդեսային տանգոյի գերազանց մասնագետներ ունենք, սակայն արգենտինականը թերի է մնացել: Երբ տարբեր երկրներից հրավիրվում են լավ մասնագետներ, ապա կազմակերպվում են նմանատիպ երեկույթներ, որտեղ երիտասարդներին հնարավորություն է տրվում սովորել հիմնական տարրերը, ուսումնասիրել ու յուրացնել, թե ինչ է արգենտինական տանգոն:

Հարցազրույցը՝ Անահիտ Կասամանյանի

Լուսանկարները՝ Կարեն Հովհաննիսյանի

Մոդելներ՝ Կարեն Օհանյան և Մարիամ Հովհաննիսյան