Մհեր Մկրտչյանի 47-ամյակը, առաջին գրքի շնորհանդեսն ու հայտնի հյուրերը

«Поцелуй пьяной обезьяны». վիպակի այսպիսի խորագիրը գուցե տարօրինակ հնչեր, եթե հեղինակը ռեժիսոր Մհեր Մկրտչյանը չլիներ, որին բնորոշ են այսպիսի ընտրությունները։ Մհեր Մկրտչյանն իր քայլերն է անում գրական ասպարեզում, առաջին հրատարակությունը ռուսերեն է։ Գուցե ապագայում անցնի հայերենի, կինոյում էլ այդպես սկսեց, սակայն առայժմ ռուսերեն ստեղծագործելն ավելի հեշտ է տրվում։

Ռեժիսորն իր առաջին վիպակն ընկերներին ներկայացրեց 47–ամյակի օրը։ Tert.am Life–ը ներկա է եղել շնորհանդեսին և ներկայացնում է միջոցառման մանրամասները։

Շնորհանդեսի այս ձևաչափը ռեժիսորի համար անսովոր է։ Ասում է` նման բան միայն ֆիլմերում էր տեսել։ Ընկերների անդադար հոսքը, գուցե, նրան ցույց տվեց, որ արժեր կազմակերպել նման միջոցառում։

«Ուզում եմ հասկանալ` ինչ կապ ունեմ և ինչ եմ անում այստեղ։ Արքմենիկը կողքից ասում է` դու գրող ես, գիրք ես գրել։ Հիմա վախեցած կանգնած նայում եմ ձեզ։ Շնորհակալ եմ, որ եկել եք, ինձ համար շատ կարևոր ու հաճելի պահ է»,– բացման խոսքում ասաց Մհեր Մկրտչյանը։

«Անտարես» հրատարակչության գլխավոր խմբագիր Արքմենիկ Նիկողոսյանն էլ նշեց, որ Մհերի  հետ պայմանավորվել են վիպակի գաղտնիքները նախապես չբացել. «Ուզում եմ գրքում առկա ընտիր հումորի, հեգնանքի, շատ սիրուն պատկերների, հիշվող ու տպավորվող կերպարների բացահայտումներն ինքներդ անեք։ Կուզեի, որ բոլոր նրանք, ովքեր կկարդան գիրքը, մի պահ մոռանան, որ հեղինակը ռեժիսոր, սցենարիստ Մհեր Մկրտչյանն է ու հարաբերվեն գրքի հետ, որպես գրականություն ստեղծող մարդու ստեղծագործության»։

Վերնագրի ընտրությունը շատերին կարող է հետաքրքրել, բայց ինչպես և կարելի էր ենթադրել, ռեժիսորը չակերտները չի բացում. «Որպեսզի բացատրեմ, թե ինչու ընտրեցի այս վերնագիրը, պետք է ամբողջ գիրքը պատմեմ, քանի որ պատասխանը հենց գրքի մեջ է»:

Ռեժիսորը հայտնեց, որ վիպակը նախատեսված է 18 տարեկանից բարձր ընթերցողի համար։ Պատմության հիմքում մարդն է։ «Իմ բոլոր ստեղծագործությունների թեման մարդն է: Գիրքը շատ տարբեր բաների մասին է, օրինակ` աղջկա և հոր փոխհարաբերությունների,– ասաց Մհեր Մկրտչյանը, որն իրեն բնորոշ ձևով այս գործում էլ միախառնել է մի քանի ժանր։ –Ինչպես կյանքում, այնպես էլ արվեստում, ամեն ինչ միախառնված է։ Ես չեմ կարող ժանրային բնորոշում տալ։ Ես սիրում եմ, երբ կարողանում ես և՛  ծիծաղեցնել , և՛ հուզել»։

Գրելը Մհեր Մկրտչյանի համար նոր երևույթ չէ։ Ռեժիսորն իր սցենարների հիման վրա է նկարահանում ֆիլմերն ու բեմադրում ներկայացումները։ Սակայն պատմությունը կինոլեզվով ներկայացնելը մի բան է, թղթին հանձնելն ու այդպես լսարանին ներկայացնելը` այլ։ Ձևաչափը նոր է, սակայն ռեժիսորի մտավախությունները նույնն են, ինչ կինոյի դեպքում են լինում։

«Մտավախությունը միշտ մեկն է թե՛ կինոյում, թե՛ գրականության մեջ` այն, ինչ արել ես, լա՞վ է, թե՞ վատ է։ Մինչև տարբեր մարդիկ չկարդան, չես կարող վստահ լինել»,– ասաց ռեժիսորը, որը ստեղծագործությունը մինչև հրատարակիչներին ներկայացնելը տվել է ամենամտերիմ մարդկանց։ Կինը` դերասանուհի Անի Ղազարյանը, կողքից հուշեց, որ ինքն առաջին ընթերցողն է եղել։

«Մտերիմների  ազդեցությամբ արված փոփոխություններ չկան, սակայն մարդկանց հետ խոսելիս պետք է զգաս իրենց տրամադրությունները, կարծիքը։ Դա շատ կարևոր է քո սխալները հասկանալու համար։ Դրական կարծիքներ եմ լսել, այդ իսկ պատճառով տվել եմ հրատարակության»,– ասաց նա։

Արքմենիկը հիշատակեց վիպակում վառ պատկերների մասին։ Չի բացառվում, որ պատմությունն ունենա իր էկրանավորումը։ «Գիրքը փորձարկման մի ձև է։ Եթե տեսնեմ ու զգամ, որ կարդացվում է, ընթերցողը սիրում է, ամեն ինչ կանեմ, որ այն վերածվի ֆիլմի»,– եզրափակեց Մհեր Մկրտչյանը։

Լուսանկարները` Գրիգոր Հովսեփյանի