Հայտնի աղջիկների մանկության մասին պատմում են նրանց մայրիկները. փափուկ խաղալիքների հանդեպ «էգոիստությունից» մինչև չկատարված երազանքի իրագործում՝ դստեր միջոցով

Իրենց մայրիկների չկատարված երազանքն իրագործելուց մինչև չարաճճիություններ, խաղեր, ձեռքբերումներ ու մանկական այնպիսի հիշողություններ, որոնց մասին կարող են պատմել միայն մայրիկները։

Tert.am Life-ն ավելի վաղ ներկայացրել է ֆոտոշարք, որտեղ իրենց մայրիկների հետ  են հայտնի տղաները։ Այս անգամ՝ շարքը շարունակելով, շոուբիզնեսից հայտնի աղջիկների մասին պատմում են իրենց մայրիկները։

«Դստերս հետ գերբնական կապվածություն ունենք»

Դերասանուհի Անահիտ Կիրակոսյանի մայրիկը աղջկանից պակաս կատակասեր չէ։ Մանկավարժ, դաշնակահարուհի Գալինա Կիրակոսյանը կատակեց՝ շնորհակալ է, որ իրենց հանդիպման համար առիթ ստեղծվեց, այլապես Անահիտի խիտ գրաֆիկը մայրիկին երբեմն ստիպում է կարոտել դստերը։

Հիշողությունները վառ են՝ Անահիտը խելոք ու կազմակերպված երեխա է եղել։ Մայրիկը հպարտությամբ հիշեց ակտիվ դստեր մանկությունից որոշ դրվագներ։

«Մենք որոշ ժամանակ Բելառուսում ենք ապրել և Անահիտը մանկապարտեզ այնտեղ է գնացել։ Երկու տարեկան էր, բայց արդեն զգացվում էր, որ ունի երաժշտական բացարձակ լսողություն։ Դա չէր վրիպել մանկապարտեզի իրենց երաժշտական մանկավարժի աչքից և Անահիտին հրավիրեցինն «Զանգակներ» մանկական խումբ։ Այնտեղ նրա երգեցողությունն այնքան էին հավանել, որ հայերեն կատարումներից մեկը ձայնագրեցին ու ռադիոկայանով հնչեցրին։ Նյութ էլ պատրաստեցին, որ  երկրաշարժից հետո արտագաղթաց ընտանիքի փոքրիկն այսպես ակտիվ ու հետաքրքիր բալիկ է։ Հետո իրեն նկարահանման կանչեցին և ինքը պետք է իմ գրկում քնած ձևանար։ Չեք պատկերացնի, թե ինքն ինչպես կարողացավ մտնել դերի մեջ»,- ասաց տիկինն ու հավելեց՝ այդ ժամանակ ինքը հասկացավ, որ դուստրն արվեստի ոլորտում է լինելու։

Անահիտը երկու ավագ քույրերի փոքրիկն է։ Մայրիկը նրան հաճախ է անվանում «իմ տղա»՝ ոչ թե որդի ունենալու ցանկությունն է նրան ստիպում, այլ Անահիտի բնավորությունը։ Մայրիկի խոսքով դուստրն իր օգնականն է եղել դեռ շատ փոքր տարիքից։

«Շատ խելոք ու կազմակերպված երեխա է եղել, բայց շատ ակտիվ էր։ Ինքը երբեմն այնպիսի գործեր կաներ, որ տղաները գուցե անգամ չհանգնեին մոտ ձեռնարկել։ Միշտ ժպիտով ենք հիշում այն դժվար տարիները, երբ կար ջրի խնդիր և մարդիկ ջուր էին կրում։ Այդ տարիներին Անահիտս ինչ արագությամբ ու պատրաստակամությամբ էր ինձ օգնում, որ աննկարագրելի է»,- ասաց տիկին Գալինան ու ժպիտով ավելացրեց՝ դուստրը երկրպագուների ու տղաների ուշադրության պակաս դպրոցական տարիներին չի ունեցել։

Մայրիկի խոսքով ինքն ու դուստրն ունեն յուրահատուկ կապվածություն․ «Մանկությունից մինչև այսօր դստերս հետ գերբնական կապվածություն ունենք։ Եթե ես մի քանի օր տանը չէի լինում, ինքը ջերմում էր ու երբ վերադառնում էի՝ միանգամից ապաքինվում էր։ Եվ, իմիջայլոց, նույն կապվածությունը կա նաև այսօր։ Եթե Անահիտը հիվանդ եղավ, ես անպայման պետք է իր կողքին լինի, անկախ այն բանից, որ ինքը նույնպես արդեն մայրիկ է»։

Տիկին Գալինան նշեց՝ Անահիտը կատարել է իր չկատարված երազանքն ու դարձել դերասանուհի։

«Ես դեռ փոքր տարիքից երազել եմ այդ մասնագիտության մասին` սովետական տարիներին հավաքում էի Գուրչենկոյի լուսանկարները, հիանում էի իրենով։ Բայց հետո ինձ ավելի ձգեց երաժշտությունը և ես այդ ոլորտում էլ շարունակեցի։ Ես երաժիշտ եմ և մանկավարժ, չնայած վաղուց դաշնամուր չեմ նվագել, բայց հիմա էլ ամբողջ զբաղվածությունս թոռնիկներս են՝ իրենց եմ պահում, օգնում եմ աղջիկներիս»,- ասաց նա։  

Անահիտի մայրիկը պատմեց՝ դուստրը շատ ուշադիր բնավորություն ունի, ինչի շնորհիվ մայրիկին հիշարժան տոներ հաճախ է պարգևում։

«Ինչ տոն ու առիթ լինի նա հիշում է՝ նվերներով գալիս է և անակնկալներ է մտածում։  Տարեդարձիս օրն էլ փուչիկներով, նվերներով, անակնկալներով պետք է անպայման կեսգիշերին գա։ Ես գիշերազգեստով կանգնան նա կշնորհավորի, կերգի, կպարի, բոլորիս կուրախացնի ու կգնա։ 50-ամյակիս ինքն իր ձեռքով իմ ու բոլոր բարեկամների լուսանկարներից կոլաժ էր պատրաստել՝ թղթերով կտրել ու ամրացրել էր։ Դրանց հետ էլ հիսուն ցանկություն և այդ ամենը իր ձեռքի աշատանքն էր։ Շատ էի հուզվել»,- ասաց տիկին Գալինան

Դերասանուհու մայրիկը, դստեր մանկության մասին խոսելիս, հուզվեց, արտասվեց ու իր խոսքն ամփոփեց․ «Հիմա, չնայած իր աշխատանքով պայմանավորված քիչ ենք հանդիպում, բայց ես գիտեմ, որ իմ աղջիկն ինձ շատ է սիրում։ Մենք յուրահատուկ կապվածություն ունենք՝ ինքը մամայի աղջիկն է»։

«Ես հիմա իրենով եմ ապրում»

Դերասանուհի Անատի Սաքանյանի մայրիկը՝ Նուշիկ Եսայանը, բուժաշխատող է։ Անատիի մանկությունից նա հիշեց քմահաճություններն ու հետաքրքիր սովորությունները։ 

Մայրիկը նշեց՝ դուստրը խոսել սկսել է, երբ յոթ ամսական էր։ Իր լուսանկարին նայելով դերասանուհին իր անունը՝ Անահիտ, արտասանել է Անատի և այդպիսով իր համար ստեղծել մի անուն, որով այսօր հայտնի է։

«Անատին փոքր տարիքից եղել է  աշխույժ, խելացի և հետաքրքրասեր։ Շատ կազմակերպված ու ինքնուրույն երեխա էր։ Անգամ փոքր տարիքում, երբ սովորաբար ծնողներն են երեխաներին պառկեցնում քնելու, Անատին ինքն իրենով, իր ժամին քնում էր՝ առանց որևէ մեկիս անհանգստություն պատճառելու»,- ասաց տիկին Նուշիկը։

Դերասանուհու մայրիկը հիշեց՝ Անատին հաճախ էր խորամանկում և խուսափում ծնողների բարկությունից։

«Հիմա ես չեմ մտաբերի մի դեպք, որ իր վրա բարկացած լինենք, իսկապես առիթ չէր տալիս, որ իր վրա անգամ բարձրաձայն խոսենք, որովհետև շատ զգայուն ու ազդվող էր։ Ինքն, այսպես ասած, ֆիրմային արտահայտություն ուներ, «մի ջղայինացի մամա ջան՝ սիրի-սիրի», ասում էր, որից հետո մենք ծիծաղում էինք ու էլ չէինք կարողանում իր վրա բարկանալ»,- ասաց նա։

Անատին մանկության տարիներին հետաքրքիր սովորություններ է ունեցել, որոնցից մեկը մայրիկը ծիծաղելով հիշեց․ «Փոքր տարիքում ուտելու հետ կապված միշտ խնդիրներ էին լինում, միշտ չէր ուտում։ Երբ դեռ Լենինգրադում էինք, ինքը շատ ծիծաղելի սովորություն ուներ։ Մեր համով-հոտով հայկական ուտելիքները թողած, ինքն ամեն օր ժամ էր արել ու գնում էր ռուս հարևանների տանն էր հաց ուտում։ Շատ ծիծաղելի էր իրականում։ Սովորաբար ամանով հետևից պտտվում էինք, որ մի բան ուտի, բայց մի օր էլ հորաքրոջ տանը շատ մեծ կաթսա կար ու երբ հավաքվում էիքն ընտանիքով դրա մեջ էինք ուտեսները պատրաստում։ Նրանց տանն էիք, երբ պատահաբար մտա խոհանոց, տեսնեմ ինքը կոշիկները հանել մտել է այդ կաթսայի մեջ ու ձեռքերով փլավ է ուտում։ Ե՛վ բարկացել էի, և՛ ծիծաղս չէի կարողանում զսպել այդ տեսարանից»,- ծիծաղելով վերհիշեց դերասանուհու մայրիկը»։

Ըստ մայրիկի, ավելի ուշ իրենք հասկացան, որ Անատին ունի կազմակերպչական ջիղ՝ նա ամեն տարի նախապես գրել է իր տարեդարձի օրն անցկացնելու սցենար, ավելին, դերասանուհին հաճախ է կազմակերպել նաև դպրոցական միջոցառումներ։

«Տարեդարձին սրտատրոփ սպասում էր և մինչ օրս էլ այդպես է։ Նախապես որոշում էր բոլոր դետալները՝ սկսած թե ինչ է այդ օրը հագնելու։ Սակայն միայն տանը չէ, որ այդպես ակտիվ էր՝ իրենց Վերջին զանգի սցենարն ինքն է գրել և բոլորն ասում էին, որ բավականին հաջող է ստացվել»,- ասաց տիկին Նուշիկը։

Անատիի մայրիկը հիշեց նաև դստեր բնազդի և իրենց հետաքրքիր կապվածության մասին․ «Երբ ինձ հետ կապված որևէ բան էր լինում՝ միանգամից զգում էր։ Ես բուժաշխատող եմ և գիշերային հերթապահության էի լինում, բայց Անատին արդեն սովորել էր։ Մի օր գնալուցս լացում էր։ Շատ զարմացա, որովհետև այնպես չէր, որ առաջին անգամն էր՝ ուղղակի առաջին դեպքն էր, որ ինքն այդքան անհանգիստ լինի։  Դրանից հետո ես շատ լուրջ վիրահատություն տարա, շատ ծանր անցավ այդ ամենը ու փաստորեն դուստրս դա բնազդաբար կանխազգացել էր»։

Պարզվում է դստեր՝ էկրանին լինելու ցանկությանը մայրիկն այնքան էլ կողմ չի եղել։  

«Հայկական բոլոր ընտանիքների նման՝ մենք էլ էինք դեմ։ Չէինք ուզում, որ ինքը դերասանուհի լինելն իր համար մասնագիտություն դարձնի, ցանկանում էինք ուրիշ ուղղությամբ գնա, բայց նաև գիտեիք, թե ինքն ինչքան աշխույժ, կազմակերպող ու արվեստը սիրող է։ Նա, ամեն դեպքում, կարողացավ իր ուզածին հասնել։ Իհարկե ունի մասնագիտություն՝ կոսմետոլոգ է, ավելի է խորացնում իր գիտելիքները, աշխատում է իր մասնագիտությամբ, բայց արվեստի ոլորտն իր համար մի ուրիշ աշխարհ է»,- ասաց նա։

Տիկին Նուշիկի խոսքով, չնայած Անատին իրենց ընտանիքի միակ երեխան է, ամեն դեպքում, նրան ոչ հիվանդագին ուշադրությամբ են վերաբերվել ու ոչ էլ այնպիսի դաստիարակություն տվել, որ նա եսակենտրոն մեծանա։ 

«Դուստրս բացարձակ էգոիստ չէ, Անատին էգոիստություն կանի միայն, երբ խոսքը վերաբերում է փափուկ խաղալիքների իր հավաքածուին։ Այ դա միակ բանն է, որը նա երբեք ոչ մեկի հետ չի կիսի, դեռ մի բան էլ կասի իմն է ու վերջ։ Իսկ մնացած հարցերում առատաձեռն է։ Մենք շատ ենք կենտրոնանում իր վրա, ես հիմա իրենով եմ ապրում, մեկ-մեկ ուզում եմ բաց թողնել, բայց դե․․․ Հնարավորինս խուսափել ենք շատ դողալուց, ավելի փորձում էինք ճիշտ դաստիարակություն տալ»:

Լուսանկարները՝ Էլեն Գասպարյանի