Մշակութային արձագանքներ. ժամանակակից արվեստում մշակութային ինքնությունը ընդգծելու տեխնիկաներ

10:22 • 02.11.23

Մշակույթ

Ժամանակակից արվեստը մշակութային ինքնության հարցադրումների, ուսումնասիրությունների և արտահայտման հիացմունքի արժանի և հզոր մեթոդներից մեկն է, օգտագործելով տարբեր տեխնիկաներ և մոտեցումներ՝ խորաթափանց ուղերձներ փոխանցելու համար: Մեր կողմից այս հոդվածի համար ընտրված արվեստագետները իրենց յուրահատուկ տեսանկյուններով և մեթոդներով ներկայացնում են տարբեր մշակութային միջավայրերի էությունը իրենց արվեստում, ստեղծելով պատկերներ, ձայնային պատկերներ և առարկաներ, որոնք ընդգծում են մշակութային ժառանգության նրբերանգները:

Ալեքսեյ Վասիլչենկոյի լուսանկարչությունը, մասնավորապես «Ֆիլմի բնություն. Աբխազիա» (2020) շարքում, մշակութային ինքնության ուսումնասիրություն է վիզուալ հակադրությունների և առեղծվածային էֆեկտների միջոցով: Վասիլչենկոն, դուրս գալով ծանոթ միջավայրերից, այս պատկերի մեջ աշխարհը դիտում է ոչ սովորական տեսանկյունից՝ որսալով մուգ մանուշակագույն, կապույտ, նարնջագույն և կարմիրի դրամատիկ համադրությունները սուր սև կառուցվածքների հետ: Նրա ճշգրիտ էքսպոզիցիայի տեխնիկաները ստեղծում են մշուշված, առեղծվածային էֆեկտ, որը հուշում է սրբության զգացում և խոսում է գոյության գաղտնիքների մասին՝ ընդգրկելով ինքնաճանաչման և ապաքինման փոփոխական ճանապարհորդություն:Ալեքսեյ Վասիլչենկոյի «Ֆիլմի բնություն. Աբխազիա»

2023 թվականի Լոնդոնի դիզայնի մրցանակակիր Անյա Գլիկը, իր նորարարական դիզայններում ներգրավելով պատմական արտեֆակտները, տոնում է մշակութային ժառանգությունը: Նրա աշխատանքը ավանդական մոմակալը վերածում է ֆոնային աքսեսուարից մոնումենտալ կենտրոնականի: Գլիկի ստեղծագործությունները, ոգեշնչված հնացած և ձուլված երկաթի հյուսվածքներից և փայտածուխի անորոշությունից, համատեղում են խաղացկունությունը և խստությունը՝ արտացոլելով նրա երկակի մշակութային ժառանգությունը: Պատմական ազդեցության և ժամանակակից դիզայնի այս խառնուրդը ընդգծում է մշակութային արտեֆակտների կարևորությունը՝ բարձրացնելով դրանք կենցաղային հյուսվածքի մեջ՝ ընդգծելու իրենց պատմական նշանակությունը:«Սենտ Սուլպիս» Անյա Գլիկի կողմից

Ալիսա Գոլովկինայի լուսանկարչությունը մոտ է գոյության և ինքնության թեմաներին, որոնք ձևավորվել են նրա բազմազան կրթական և մշակութային փորձառությունների միջոցով՝ Ռուսաստանում, Միացյալ Թագավորությունում և Կանադայում: Գոլովկինան որսում է պահեր և մարդկային փորձառության էությունը՝ հրավիրելով դիտողներին խորհելու կյանքի անցողիկ գեղեցկության և ինքնության բարդ կառուցվածքի մասին, որը փոփոխվում է ճամփորդի փորձառության հետ մեկտեղ: Նրա աշխատանքը արտացոլում է նրա բազմաշերտ դաստիարակությունը՝ ուսումնասիրելով, թե ինչ է նշանակում պատկանել անընդհատ փոփոխվող աշխարհում և ընդգծելով մարդկային փորձառությունների անցողիկ բնույթը:Ռոման Սկուրատովիչը ժամանակակից կոմպոզիտոր է, ով օգտագործում է իր աշխատանքը մշակութային ինքնությունները ընդգծելու համար: Որպես Got Cheer Music-ի գլխավոր երաժշտական պրոդյուսեր, Սկուրատովիչը ստեղծում է կոմպոզիցիաներ մեծ իրադարձությունների, փառատոնների և սպորտային մրցումների համար, ոգեշնչվելով այս միջավայրերում ապրած միասնության զգացումից: Նրա երաժշտությունը կապում է մարդկանց, բացահայտելով և հզորացնելով նրանց կոլեկտիվ ինքնությունը ձայնի միջոցով: Ամբողջ աշխարհում ավելի քան 1000 երգերի կոմպոզիցիայով՝ Սկուրատովիչը սպորտի մեջ միասնականության զգացումը թարգմանում է հզոր երաժշտական կտորների, որոնք արձագանքում են մշակութային նշանակությամբ՝ կապված այն բանի հետ, թե ինչպես են ազգերը գտնում իրենց ինքնությունը սպորտային մրցումներում և արվեստի փառատոններում:

«Ազատության արձագանքներ» Ալիսա Գոլովկինայի կողմից

Ռոման Սկուրատովիչը ժամանակակից կոմպոզիտոր է, ով օգտագործում է իր աշխատանքը մշակութային ինքնությունները ընդգծելու համար: Որպես Got Cheer Music-ի գլխավոր երաժշտական պրոդյուսեր, Սկուրատովիչը ստեղծում է կոմպոզիցիաներ մեծ իրադարձությունների, փառատոնների և սպորտային մրցումների համար, ոգեշնչվելով այս միջավայրերում ապրած միասնության զգացումից: Նրա երաժշտությունը կապում է մարդկանց, բացահայտելով և հզորացնելով նրանց կոլեկտիվ ինքնությունը ձայնի միջոցով: Ամբողջ աշխարհում ավելի քան 1000 երգերի կոմպոզիցիայով՝ Սկուրատովիչը սպորտի մեջ միասնականության զգացումը թարգմանում է հզոր երաժշտական կտորների, որոնք արձագանքում են մշակութային նշանակությամբ՝ կապված այն բանի հետ, թե ինչպես են ազգերը գտնում իրենց ինքնությունը սպորտային մրցումներում և արվեստի փառատոններում:

Վիկտորիա Սկուտինայի լուսանկարչությունը աշխարհի տեսանկյունը որսում է երազային, ռոմանտիկ հայացքով՝ առաջարկելով յուրահատուկ տեսք փողոցային և բնապատկերային լուսանկարներին: Նրա «Կախված ժամանակում» լուսանկարը, որը նկարահանված է Պրահայում, օրինակելի է նրա իդեալականացված աշխարհի տեսլականի համար՝ ցուցադրելով պատմական Չարլզի կամուրջը և Պրահայի ամրոցը ներդաշնակ կազմվածքով: Այս պատկերն արտացոլում է պատմական շարունակականության և մշակութային հպարտության զգացում՝ ընդգծելով ժառանգության վայրերի գեղեցկությունը: Սկուտինայի հուզական և խթանող մոտեցումը տալիս է իր աշխատանքներին բաց վերջնական որակ, հրավիրելով դիտողներին կատարել անձնական մեկնաբանություններ: Նրա նկարները, հաճախ թեթև և նուրբ, արտացոլում են գեղեցկության և ներդաշնակության փոխանցման նրա ցանկությունը, ընդգծելով մշակութային և հուզական լանդշաֆտները, որոնք նա հանդիպում է: Լուսանկարչության իր պրակտիկայով՝ Սկուտինան ոչ միայն փաստագրում է վայրերը, այլև որսում է մշակութային ինքնության էությունը, ընդգծելով մարդկանց և նրանց շրջապատի միջև դարաշրջանային կապը:

«Կախված ժամանակում» Վիկտորիա Սկուտինայի կողմից

Սերգեյ Բորիսենկոյի արվեստը ուսումնասիրում է մարդկության և շրջակա միջավայրի բարդ փոխհարաբերությունները՝ օգտագործելով, ի թիվս այլ միջոցների, թվային կոլաժներ՝ անդրադառնալով էկոլոգիական թեմաներին: Նրա «Անարխիան սելոֆան է» ստեղծագործությունը թվային աղմուկի քաոտիկ շերտերը միացնում է հարվածող տիպոգրաֆիային՝ ստեղծելով տեսողական խելացի մեկնաբանություն սպառողականության և շրջակա միջավայրի ավերման մասին: Բորիսենկոյի ֆոնն գրաֆիկական դիզայնի և տիպոգրաֆիայի ոլորտում ներգործում է նրա ժամանակակից արվեստին, ստեղծելով աշխատանքներ, որոնք ծառայում են ինչպես հասարակական իրազեկման պաստառներին, այնպես էլ պատկերասրահային ցուցադրություններին: Նրա արվեստը որսում է Մոսկվայի ռիթմն ու զգացողությունը, հրահրելով արտացոլում գլոբալ էկոլոգիական խնդիրների վերաբերյալ՝ այս մետրոպոլիտեն քաղաքի մշակութային համատեքստում առօրյա կյանքի պատկերների միջոցով:

Սերգեյ Բորիսենկոյի «Անարխիան սելոֆան է»

Մարիա Լուկոյանովայի թվային արվեստի ստեղծագործությունը՝ «Համբերություն», կենտրոնանում է զարդարուն, ավանդական կոշիկների մանրամասն պատկերների վրա՝ կանգնած սյուրռեալիստական, երկրաչափորեն աբստրակտ հողի վրա: Կոշիկները, զարդարված բարդ ձևավորումներով, խորհրդանշական են մշակութային ժառանգության և արհեստագործության համար՝ հակադրելով կտրուկ մինիմալիստական և ժամանակակից ֆոնին: Այս հակադրությունը ոչ միայն ընդգծում է մշակութային արտեֆակտների գեղեցկությունն ու բարդությունը, այլև հարցեր է առաջացնում դրանց արդիականության և հարմարեցման մասին ներկայիս թվային դարաշրջանում: Լուկոյանովայի վառ գույների և սուր երկրաչափական ձևերի օգտագործումը ստեղծում է դինամիկ վիզուալ պատմություն, որը կապում է անցյալն ու ներկան: Մարիայի ստեղծագործություններն են տեսողական այլաբանություններ, որոնք մարտահրավեր են նետում դիտողին վերանայել հաստատված պատմությունները և քննադատաբար անդրադառնալ պատմության և ժամանակակից ինքնության փոխգործակցության վրա:

«Էլեգանտ կապեր»` թվային արվեստագետ Ալեքսեյ Կրիլովի կողմից: Նա օգտագործում է վեկտորային գրաֆիկա և աբստրակտ պատկերազարդում՝ ընդգծելու, թե ինչպես են համագործակցությունը և բազմազան տեսակետները խթանում մտավոր և հուզական աճը: Արվեստագետի աշխատանքը ծառայում է որպես իր զգացմունքների և մտքերի փոխանցման միջոց, խորապես համահունչ դիտողների հետ՝ պատկերելով կիսված մարդկային փորձառությունները, որոնք սահմանում են մեր մշակութային ինքնությունը: Իր ուսումնասիրության և անընդհատ ուսման հանդեպ կրքոտությունը հարստացնում է իր արվեստը և անձնական զարգացումը՝ առաջարկելով թարմ տեսակետներ, որոնք ընդգծում են մշակութային նրբերանգները երկրաչափական աբստրակտ թվային կազմավորումներով: Այս մոտեցումն ընդգծում է այն փաստը, որ բոլոր մշակույթները խորապես փոխկապակցված են և ըստ էության մեկ են: