«Նույն հուզմունքը, նույն թախիծն ու ուրախությունը կար». Անահիտ Կիրակոսյանը` դստեր Վերջին դասի մասին

Աբովյանի թիվ մեկ միջնակարգ դպրոցում այսօր կայացել է դերասանուհի Անահիտ Կիրակոսյանի դոստեր՝ 14-ամյա Աննայի «Վերջին դասը»: Tert.am Life-ի հետ զրույցում դերասանուհին ասաց, որ նախորդ տարի էլ ավագ դուստրն էր դպրոցին հրաժեշտ տալիս, այս տեսանկյունից ինքն արդեն փորձառու մայրիկ է, թեև վստահեցրեց, որ զգացողությունները չեն փոխվել:

Անահիտը նշեց, որ ինչպես նախորդ, այնպես էլ այս տարի, դստեր դասարանի «Վերջին դասի» միջոցառման սցենարական լուծումները գտնելու հարցում, որպես դերասանուհի, ինքն էլ մասնակցել է և օգնել նախապատրաստական ողջ գործընթացին:

«Դասարանում 33 հոգի էին և, բնականաբար, յուրաքանչյուրը եթե մեկ քառատող ասեր, շատ մեծ միջոցառում կդառնար: Փորձել էինք ամեն ինչ անել հումորով. յուրաքնաչյուր աշակերտ ներկայացնում էր իր դասընկերոջը՝ պատմելով նրա թե՛ թերությունների, թե՛ առավելությունների մասին»,– ասաց նա:

Անահիտի համար օրը հույզերով լի էր։ «Որքան էլ ինձ համար սա արդեն ապրած պահ էր ավագ աղջկաս փորձով, միևնույն է, նույն հուզմունքը, նույն  թախիծն ու ուրախությունը կար նաև այսօր։ Կարող եմ ասել, որ աղջկաս բեմում տեսնելը, այն էլ քո գրած սցենարով, կրկնակի հուզիչ էր: Հուզիչ էր նաև որպես երեխաների հետ աշխատող ծնող: Աղջիկս էլ հուզվեց միջոցառման վերջում: Ասացի՝ ինչո՞ւ ես լաց լինում, ասաց՝ դժվար է, երբ ինչ-որ մի բան ավարտվում է: Իհարկե իրեն հիշեցրի, որ պետք չէ մոռանալ՝ ամեն մի բանի վերջը նոր բանի սկիզբ է: Հույս ունեմ, որ ինքը կմտնի կյանքի արդեն ավագ փուլ և դժվարությունները հաղթահարելով՝ կգնա առաջ։ Ես՝ որպես ծնող, ամեն ինչ կանեմ, որ նա հասնի իր առաջիկա նպատակներին, հետագայում էլ՝ երազանքներին, որոնք  կապված են իր մասնագիտական ուղղության հետ»,- ասաց նա:

Դերասանուհին նշեց, որ դուստրը ցանկանում է նկարչուհի դառնալ և ավագ դպրոցի փոխարեն որոշել է ուսումը շարունակել Թերլեմեզյան ուսումնարանի գեղանկարչական բաժնում: Վերջին դասին Անահիտը նաև նվագակացել է դստերն ու նրա դասընկերներին՝ ապահովելով միջոցառման երաժշտական հատվածը. «Նվագակցում էի իմ կիթառով, երեխաներն առանց ձայնակցության երգում էին: Ընտրել էինք Ռուբեն Հախվերդյանի՝ «Մեր սիրո աշունը» երգը, ձևափոխել էինք բառերը։ Կարծում եմ` ստացվեց լիրիկական մոտեցում՝ հին ժամանակվա նոտաներով, բայց նոր սերնդի շնչով»:

Անահիտն ասաց, երեկոյան ընտանեկան միջավայրում կնշեն դստեր` դպրոցն ավարտելը. «Մենք ցանկացած միջոցառում նշում ենք, թեկուզ տանը, նեղ ընտանեկան միջավայրում խնջույք ենք անում ու շնորհավորում տվյալ առիթը»:

Թե ինչ է նվիրել դստերը դպրոցն ավարտելու առթիվ, Անահիտը նախընտրեց չբացահայտել, միայն ասաց, որ դրանք դստեր ապագա մասնագիտությանն առնչվող անհրաժեշտ պարագաներ են: