«Էլենի օրագրի» բեքսթեյջն ու դերասանների իրական ավազակությունները դպրոցում

Երևանում այսօր տոնական տրամադրություն է. 9–րդ և 12–րդ դասարանների շրջանավարտները նշում են «Վերջին զանգը»։ Տոնական օրվան ընդառաջ Tert.am Life–ը եղել է հայկական դպրոցական հեռուստասերիալներից մեկի` «Էլենի օրագրի» նկարահանման հրապարակում, բեքսթեյջ լուսանկարել արել ու գրի առել դերասանների դպրոցական հուշերը։

Ավազակ Էդգար Իգիթյանը

Դերասան Էդգար Իգիթյանը դպրոցի չարաճճիներից է եղել։ Դպրոցական հուշերը մտաբերելիս Էդգարն առաջինը հիշեց կռիվները, որոնց կիզակետում հաճախ էր հայտնվում։ «Բավականին ակտիվ տղա եմ եղել, արդեն անունս դուրս էր եկել։ Իրականում ոչ բոլոր կռիվներին էի մասնակցում, բայց երբ ինչ–որ վեճ էր լինում, մտածում էին` հաստատ ես էլ եմ մասնակցել»,– ասաց Էդգարը, ով տնօրինության կողմից զգուշացումներ ստացել է, սակայն դպրոցից հեռացվելու վտանգի առաջ երբեք չի կանգնել։ Էդգարը խոստովանում է, որ դպրոցի լավագույն աշակերտը չի եղել, սակայն սովորել է սիրելի առարկաները, մասնավորապես, շատ է սիրել հանրահաշիվ, որը բուհ ընդունվելիս քննական առարկա էր իր համար։

3-րդ դասարանից Ռուբեն Միրոյանի անվան թիվ 77 միջնակարգ դպրոցում սովորած դերասանը տարիների ընթացքում հասցրել է ոչ միայն «ավազակի» համբավ ձեռք բերել, այլև բավականին կապվել դասընկերների ու դպրոցի հետ, նույնիսկ հուզվել է դպրոցն ավարտելիս։ Էդգարի խոսքով` դասընկերուհիները շատ էին վստահում իրեն։ «Մեր դասարանի աղջիկներն ինձ շատ էին սիրում, երբ ինչ–որ խնդիր էին ունենում, ինձ էին դիմում, կիսվում էին ինձ հետ»,– հպարտությամբ հիշեց նա։

Երիտասարդ դերասանը Վերջին զանգի օրվանից միայն մի բան է հիշում` լավ ուրախացել են նախ` դպրոցի բոլոր տասներորդցիներով, ապա իրենց դասարանով։ Հիմա, երբ շատ դպրոցներում քննարկվում է Վերջին զանգ անել–չանելու հարցը` Էդգարը վստահ է, այս արարողությունը պետք է պահպանել, քանի որ, իսկապես, հիշարժան օր է։

Գերազանցիկ, բայց չարաճճի Իննա Խոջամիրյանը

Դերասանուհի Իննա Խոջամիրյանը դպրոցի գերազանցիկներից է եղել, սակայն դա նրան չի խանգարել չարաճճիություններ էլ անել։ Դերասանուհին մտաբերեց «Հայ ասպետ» խաղին մասնակցությունն ու դրան նախորդած ավազակային գիշերը։

«6-րդ կամ 7–րդ դասարան էինք, մեր շրջանից` Լոռուց,  5-6 հոգանոց խումբ պետք է մասնակցեր «Հայ ասպետին»։ Ես էլ էի ընդգրկվել այդ կազմում։ Թյուր կարծիք  կա, որ «Հայ ասպետի» ժամանակ թեմաներ էին տալիս պարապելու համար, իրականում, միայն ասել էին, որ հարցերը լինելու 5-10–րդ դարերի շրջանակներում։ Պետք է հնարավորինս ուսումնասիրեինք այդ շրջանը։ Դպրոցում մեզ թույլ էին տվել բաց թողնել  դասերը` պարապմունքների համար։ Չնայած այդ 2 ամսվա ընթացքում շատ  ավելին սովորեցինք, քան կարող էինք դասապրոցեսին, բայց նաև օգտվում էինք առիթից»,– ասաց նա ու հիշեց, որ բաց էին թողնում նաև այն դասերը, որոնք բաց թողնելու իրավունք չունեին, գնում էին պարապմունքի սենյակ ու սկսում մանկական չարաճճիությունները,– մինչև ուսուցչուհին չէր գալիս, բացի պարապելն ինչ ասես անում էինք։ Այնուամենայնիվ, շատ լավ պարապեցինք, գնացինք «Հայ ասպետին», որն Արզնիի առողջարանում էին անցկացնում։ Խաղի նախորդ գիշերը պետք է մնայինք Արզնիում, հանգստանայինք։ Սակայն մենք կյանքում առաջին ու միակ անգամ էինք դասարանով միասին անցկացնում գիշերը։ Բնականաբար, քնելը բացառվում էր։ Ինչ ասես արել ենք` սկսած Արզնիի անտառներում կորելուց մինչև ատամի մածուկով խաղն ու նկարահանող խմբի անդամների սենյակների դռները թակել, փախչելը։ Մեզ բռնելն անհնար էր, որովհետև տարբեր դպրոցներից պատվիրակություններ կային։ Այդքանի միջից ավազակներին գտնելն անհնար էր, որովհետև բոլորն ավազակ էին»։

Չարաճճիություններն իրենց մասին հիշեցրել են առավոտյան, երբ առաջին անգամ ամբողջ գիշերն արթուն մնացած դեռահասները պետք է թարմացնեին հիշողությունն ու մասնակցեին խաղին։ Ամեն դեպքում, Իննան հիշում է, որ խաղից պատվով են դուրս եկել, հասել են  կիսաեզրափակիչ և 2 միավորով դուրս մնացել եզրափակչից. «Առավոտյան բոլորս գլխապտույտ ու գլխացավ ունեինք, ոչինչ չէինք հիշում, բայց, երևի, չբռնվելու ձգտումն ու լարվածությունն այնքան մեծ էր, որ կարողացանք մեզ հավաքել ու կենտրոնանալ»։

«Պատուհաս» Սիսիան Սեփանյանը

Սիսիան Սեփանյանը ևս դպրոցի չարաճճիներից է եղել։ Իրանում մեծացած դերասանն ասում է` բավականին հաճախ էր հայտնվում կռիվների կիզակետում, հատկապես, շատ էին բախումները իրանցիների և հայերի միջև։

Թեև Սիսիանն Իրանի հայկական դպրոց է հաճախել, տեղի որոշակի կանոններ դպրոցում պահպանվել են, օրինակ, տղաների և աղջիկների դասարաններն առանձնացված են եղել, ինչն ավելի էր նպաստում տղաների «քաջագործություններին»։

«Հիմնական դասապրոցեսն աղջիկներն ու տղաներն առանձին էին անում։ Մեզ համար դա սովորական էր դարձել, քանի որ առաջին դասարանից այդպես էինք սովորել, բայց, իհարկե, ավելի չար էինք։ Երևի, 6-7–րդ դասարաններից սկսած ուսուցիչները սկսում էին վախենալ աշակերտներից»,– ասաց Սիսիանն, ով ընդհանուր դասաժամերին էլ է իր չարաճճիություններն արել։ Դերասանը ծիծաղով է հիշում մի «քաջագործություն», որը դասընկերուհին, հավանաբար, արցունքներով է հիշում. «Մի աղջիկ կար, որին չէի սիրում, ծամոն էի կպցրել մազերին, որն արևի տակ հալչել էր... նա ստիպված եղավ քաչալացնել մազերի մի հատվածը, երկար ժամանակ միշտ կապում էր մազերը, որ այդ մասը չերևա։ Երևի, մինչև հիմա չի ներել ինձ»։

Դասերը սովորելու հարցում Սիսիանը չի փայլել, սակայն բարձր գնահատականներով է ավարտել դպրոցը։ «Ես ամբողջ տարին ոչինչ չէի անում, քննությունից 2 օր առաջ սկսում էի տքնաջան պարապել։ Վերջում բարձր գնահատականներ էի ստանում»,– պատմեց նա։

Իր Վերջին զանգը Սիսիանը ոգևորությամբ է հիշում, բեմադրել էին «Սուտլիկ որսկանը», որտեղ ապագա դերասանը հենց Սուտլիկ որսկանին էր մարմնավորում։

Պարտաճանաչ Հասմիկ Խոջյանը

Ի տարբերություն իր սերիալային հերոսուհու` դերասանուհի Հասմիկ Խոջյանի դպրոցական կյանքը միայն գրքերի մեջ ամփոփված չի եղել, սակայն նա ևս լավ է սովորել, եղել է պարտաճանաչ աշակերտուհի, ակտիվ մասնակցություն է ունեցել դպրոցական միջոցառումներին։

Վերջին զանգի օրը Հասմիկը լավ է հիշում, ասում է` կյանքի լավագույն օրերից մեկն է եղել, որը շատ ուրախ է անցել։ «Մարդիկ տխրում են, որ ավարտել են դպրոցը, բայց ես շատ ուրախ էի։ Կարծում եմ` պետք է պահպանել Վերջին զանգ անելու ավանդույթը։ Չէի ցանկանա, որ որևէ մեկը դպրոցն ավարտեր առանց վերջին զանգ անելու, քանի որ, իսկապես, շատ հավես օր է` թե՛ հուզվողների, թե՛ ինձ պես ուրախ ավարտողների համար»։

Վերջին զանգին Հասմիկը պատրաստվել է մեծ ոգևորությամբ, սակայն առանց ավելորդ ճոխության։ Նա պատմեց, որ Վերջին զանգի միջոցառման ժամանակ տարբերվելու միտում չի ունեցել, ինչպես անում են շատ շրջանավարտներ։ «Շատերը շպարված էին, ես նախընտրել էի չշպարվել։ Կարծում եմ, դպրոցը պետք է ավարտես այնպես, ինչպես դասերին ես մասնակցել,  քանի որ վերջին անգամ ես այդ կարգավիճակում լինում։ Հետո սկսվում է շպարվելու փուլը, թեև ես ուսանողական տարիներին էլ շատ չեմ շպարվել»,– նկատեց նա։

Լուսանկարները` Շուշան Անտոնյանի