«Իմ բոլոր ընկերներն ինձնից տարիքով մեծ են». «Ազիզյանները» սիթքոմի Լևոնը՝ հունիսի 1-ին աշխատելու և իր տարեկիցների հետ չշփվելու մասին

Հունիսի 1-ը ոչ թե տոնական, այլ սովորական աշխատանքային օր է «Ազիզյանները» սիթքոմից հեռուստադիտողներին հայտնի Լևոնի՝  Ստեփան Հովհաննիսյանի համար։ Նա այս տարի առաջին անգամ հունիսի 1-ն անցկացրել է աշխատանքի մեջ՝ խաղալով ներկայացում փոքրիկների համար: Ստեփանը չի սիրում, երբ իրեն շնորհավորում են այս օրվա առթիվ, թե ինչու, Tert.am Life-ը պարզել է՝ զրուցելով պատանի դերասանի հետ:  

13-ամյա Ստեփանը կարծում է, թեև ինքը ֆիզիկապես փոքր է, հոգեպես ու մտածելակերպով հասուն է, այդ է պատճառը, որ այսօր իրեն հասցեագրված շնորհավորանքներից նյարդայնանում է: Ասում է` իր ընկերական շրջապատում էլ իրեն հասակակից քչերը կան. «Ընդամենը մի ընկեր ունեմ, ում հետ մանկությունից մինչև օրս շփվում եմ, բայց, հիմնականում, իմ բոլոր ընկերներն ինձնից տարիքով մեծ են»: 

Հունիսի 1-ը, Ստեփանի խոսքով, իր համար նույնիսկ մանուկ հասակում առանձնապես սիրելի տոն չի եղել, իր ամենասիրելի տոնը Նոր Տարին է:

Այս տարին պատանի դերասանի համար հաջողակ է եղել: «Ազիզյանները» սիթքոմում քասթինգով հայտնվելուց հետո, խաղընկերոջ՝ Իշխան Ղարիբյանի առաջարկով, Ստեփանը ներգրավվել է Պատանի հանդիսատեսի թատրոնի «Մանչուկն ու Կառլսոնը» ներկայացման մեջ. «Սկզբնական փուլում ինձ համար ավելի դժվար էր թատրոնում խաղալը, քան հիմա,- ասաց նա ու ավելացրեց, որ փոքրիկ հանդիսատեսի մասնակցությամբ հաճախ են զավեշտալի դեպքեր տեղի ունենում։ –Իմ խաղի ժամանակ հիմնականում դահլիճից գոռում են Լևո՛ն, Լևո՛ն, խաղընկերներիցս մեկը՝ Կառլսոնի դերակատար Կոնստանտինը, ասում է՝ կարծես 88-ի շարժումը լինի»:

Ստեփանը նշեց, որ ինքն ու Լևոնը շատ նման են, ինչն էլ, իր  կարծիքով, օգնում է դերը հնարավորինս բնական խաղալ: «Լևոնը խելացի, կարդացած և իր ընտանիքի հետ ընդհանրապես կապ չունեցող տղա է: Կերպարիս հետ ամենամեծ ընդհանրությունը, երևի, մեծ-մեծ խոսելու մեջ է: Մեր նմանությունն ինձ օգնում է որպես դերասան, թեև իմ խաղի հետ կապված խորհուրդներ ստանում եմ նաև ավագ գործընկերներիցս: Կերպարիս հետ կապված, հիմնականում, դրական արձագանքներ եմ ստանում, ինչն ինձ ուրախացնում է»,-ասաց նա:

Իր ընտանիքում էլ Ստեփանն ամենափոքրն է: Երկու ավագ եղբայր ունի` մեկն ամուսնացած է, մյուսը ծառայում է Հայոց բանակում: Նրա խոսքով`իրեն բավականին «երես են տվել» փոքր տարիքում, իսկ հիմա արդեն որպես հավասարը հավասարի են վերաբերվում. «Հիմա ես ավելի չարաճճի եմ, քան մանուկ հասակում: Ինձ հետ շատ ուրախ է անցնում ժամանակը: Շատ ակտիվ ու ժպտերես երեխա եմ եղել, դեռ փոքր տարիքից դերասանական հակումներս զգացնել են տվել: Կանգնում էի աթոռին ու բանաստեղծություններ կարդում ընտանիքիս անդամների համար»:

Ընտանիքում միակ դերասանն արդեն որոշել է, մասնագիտական ճանապարհը շարունակելու է Թատերական ինստիտուտում, իսկ մինչև չափահասության շեմը հատելը, չի դադարելու աշխատել սիրելի մասնագիտությամբ: Հունիսի 1-ն էլ Ստեփանը ինչպես սկսել, այնպես էլ ավարտելու է աշխատանքի մեջ՝ մասնակցելով ևս երկու միջոցառման: