«Ամանորի գիշերը տանը չէի». Աղաս Մանուկյանը` 2019–ը դիմավորելու տարբերակի և կնոջ ստեղծած ավանդույթի մասին

Հումորիստ Աղաս Մանուկյանն առաջին անգամ Նոր տարին դիմավորել է ընտանիքից հեռու, աշխատանքի մեջ: Ասում է՝ ընտանիքի անդամներն այդ փաստից փոքր-ինչ սրտնեղել են, թեև բացակայությունը փորձել է մեղմել հաջորդող օրերին:

Tert.am Life-ի հետ զրույցում Աղասը պատմել է իրենց ընտանեկան հետաքրքիր սովորույթի մասին, առանձնացրել հայկական Ամանորի իր սիրելի ու ոչ այնքան սիրված պահերը՝ պատասխանելով մեր տոնական հարցաշարին:

Իմ առաջին քայլը 2019-ին  մաղթանքն էր, որ բոլոր վատ բաները թողնենք անցած տարում, այս տարին սկսենք առաց կորուստների, առողջ, մնացածն ինքնըստինքյան կլինի: 2019–ի մեկնարկն ինձ համար  աշխատանքային էր։ Կորպորատիվ երեկույթ էի վարում։ Ընտանիքիս անդամներն այդ փաստը ծանր ընդունեցին, բայց գիտակցում էին՝ գործի բերումով է, այդպես է պետք:

Իմ ընտանիքի ամանորյա ավանդույթն ուղիղ կեսգիշերին բաժակները լցնելը, կենացներ ասելն է, ինչպես շատ այլ ընտանիքներում է: Մի հետաքրքիր սովորույթ էլ ունենք, որը կինս է մտածել ու արդեն մի քանի տարի է` իրականացնում է: Յուրաքանչյուր տարվա սկզբին նամակ է գրում իր ցանկությունների մասին,  հաջորդ Սմանորի գիշերը բացում է նամակը, ցույց տալիս ինձ ու միասին ամփոփում ենք, թե որն է կատարվել, որը՝ ոչ: Այս տարի տեսանք, որ գրվածներից շատերն արդեն իրականացել են:

Իմ բացահայտումը Ձմեռ պապիկի մասին եղավ, երբ 6 տարեկան էի։ Այդ տարի հայրս արտերկրում էր` գործուղման, պետք է 31-ի գիշերը վերադառնար: Մայրիկս ասաց, որ քնեմ ու Ձմեռ պապին իմ նվերը կբերի, կդնի բարձիս տակ: Քնեցի, բայց Ձմեռ պապիկն անփույթ գտնվեց և նվերս այնպես դրեց, որ արթնացա ու տեսա՝ Ձմեռ պապիկը հայրս է: Ճիշտն ասած, մի քիչ հիասթափություն եղավ, բայց շուտ անցավ:

Ամենահիշարժան Ամանորն ինձ համար եղել է 12 տարեկանում: Այդ ժամանակ բնակվում էինք Վանաձորի քիմիական գործարանի թաղամասում գտնվող տնակում, որտեղ պայմանները սուղ էին։ Այդ տարի, դեկտեմբերի 28-ին տեղափոխվեցինք շենք` ավելի մեծ բնակարան, որտեղ էլ դիմավորեցինք Նոր տարին: Ես այդ տարի շատ էի ուրախացել, կյանքիս ամենատպավորիչ Ամանորն էր:

Հայկական Ամանորին իմ ամենասիրելի պահը տոնն ընտանիքում նշելու ավանդույթն է, երբ որտեղ էլ լինես, անգամ, արտերկրում, Նոր տարին դիմավորում ես ընտանիքիդ հետ: Ինքս նախընտրում եմ Ամանորը նշել հայրենիքում, թեև չեմ կարող մեղադրել այն մարդկանց, որոնք ունեն ցանկություն և հնարավորություն Ամանորը նշել դրսում:

Հայկական Ամանորին չեմ սիրում, երբ հունվարի 4-ին կամ 5-ին հեռու բարեկամ գալիս է քեզ հյուր, նախապես չի ասում այդ մասին, տոնական սեղանն էլ արդեն հավաքված է լինում: Դա ուղղակի անհարմարություն է առաջացնում:

Իմ ամենասիրելի ուտեստն Ամանորի սեղանին թփով դոլման: Ամանորյա սեղանի համար ես էլ եմ մի բան պատրաստում` ծովախեցգետնի ձողիկներով ու եգիպտացորենով աղցան, որը նույնպես շատ եմ սիրում։ Բացի այդ, բաստուրման եմ կտրատում:)

Իմ ծախսած գումարը տոնական սեղանի համար միջինում կազմում է 250-350 հազար դրամ, որովհետև իմ բարեկամներն ու ընկերները շատ են և մեր տանը անընդհատ մարդկանց հոսք է լինում: Օրվա ընթացքում, երևի թե, 10 տարբեր կոլեկտիվ, հարազատներ են գալիս, դրա համար տոնական սեղանի պատրաստմանն այդքան գումար ենք հատկացնում: Մենք միշտ փորձում ենք պահել այն, որ ասում են՝ ինչպես դիմավորես տարին, այնպես էլ կանցնի։ Առատ սեղանով և ուրախ ենք դիմավորում, որպեսզի հաջորդ տարին ավելի լավ լինի։ Այդպես էլ լինում է:

Ամանորին իմ լսած յուրօրինակ մաղթանքը, երևի թե, այն է, որ ամեն տարի մաղթանքը կապում են տվյալ տարվա խորհրդանիշ հանդիսացող կենդանու հետ: Օրինակ՝ ձիու տարում ասում էին՝ ձիու նման արագ վազես, խոզի տարում դեռ այդպիսի մաղթանք չեմ լսել:)