«Ես կատարյալ չեմ, բայց երբեք չեմ մտածել պլաստիկ միջամտությունների մասին»․ Գեղեցկուհի ճանաչված Լիանա Ոսկերչյանը՝ արտաքնի և հասակի համար ծաղրանքների մասին

Ինչո՞ւ են աղջիկները որոշում մասնակցել գեղեցկության մրցույթների, մասնակցությունն արդեն ինքնագնահատական է․ այս հարցը հաճախ կարելի է լսել տարբեր մարդկանցից: Tert.am Life-ն այս հարցի պատասխանը ստացել է «Միսս աշխարհ Արմենիա» ճանաչված 20-ամյա Լիանա Ոսկերչյանից՝ նրա հետ զրուցելով նաև մանկության, Ուկրաինայում ապրելու տարիների, օտարված լինելու, հասակի համար տարբեր ածականներ ունենալու, պլաստիկ վիրահատությունների չդիմելու սկզբունքի և մոդելինգով զբաղվելու հեռանկարի մասին:

Լիանան Tert.am Life-ին է տրամադրել նաև մանկության լուսանկարները:

Քաղաքագե՞տ, թե՞ մոդել

Լիանան սովորում է Բրյուսովի անվան լեզվաբանական համալսարանում, ապագա քաղաքագետ է: «Միսս Արմենիա 2017»-ին մասնակցելուց հետո սկսել է զբաղվել մոդելինգով և այս տարի ավելի պատրաստված մասնակցել մրցույթին:

«Մոդելինգն ինձ համար եղել է մանկության երազանք: Շատ եմ ուզում շարունակել զբաղվել մոդելինգով: Հիմա այն ինձ համար ավելի շատ հոբբի է, չնայած ուզում եմ դառնա մշտական աշխատանք,- ասաց Լիանան ու հավելեց, որ մասնագիտական ընտրության հարցում որոշումը դեռ հստակ չէ: -Տեսնենք, թե ինչպես ստացվի ուսումս ավարտելուց հետո»:

Ուսմանը զուգահեռ մշտական աշխատանք Լիանան չունի, սակայն վաստակում է մոդելինգով՝ տարբեր նկարահանումների մասնակցելով: Որոշակի զբաղվածություն ունի նաև իր մայրիկի ղեկավարած «Փերիա» մշակութային կենտրոնում: «Մայրիկս իրանահայ է, իրենք ունեն մշակութային կենտրոն, որը զբաղվում է իրանահայ մշակույթի պահպանմամբ ու տարածմամբ: Եթե, օրինակ, համերգ են ունենում, կազմակերպչական փուլում օգնում եմ աշխատանքներով և իրենց թիմում եմ»,- ասաց Լիանան:

Ուկրաինայում ինձ համար շատ բարդ էր

Լիանան տան միակ երեխան է, ապրում է մայրիկի հետ, որի մասին առանձին քնքշությամբ է խոսում: Որևէ բանի մասին խոսելիս անմիջապես մտաբերում է, որ առաջինը մայրիկին պատմեց իրադարձության մասին:

Լիանան ծնվել և մինչև 9 տարեկան ապրել է Ուկրաինայում: Այնուհետև մայրիկի հետ տեղափոխվել է Հայաստան: Միջավայրի փոփոխությունը նրա վրա դրական է ազդել, քանի որ Ուկրաինայում իրեն օտարված էր զգում:

«Ուկրաինայում ես ինձ այդքան էլ լավ չէի զգում: Մանկապարտեզում դաստիարակ ունեինք, որն ինձ չէր սիրում, շատ էր նեղացնում, արդյունքում խմբի երեխաներն էլ ինձ հետ չէին շփվում: Իր ամեն նկատողության վերջում ասում էր՝ դե ինչ սպասեմ, չէ՞ որ դու հայ ես: Հետո դպրոցում էր նույն խնդիրը, ամեն անգամ շեշտում էին, որ ես իրենցից չեմ: Դա իմ մեջ հետք էր թողել, ինձ թվում էր՝ վատ է, որ ես ռուս չեմ: Մեծացա, հասկացա, որ դա բացարձակապես նեղվելու առիթ չէ: Միայն մի ընկեր ունեի, նա էլ պապայիս ընկերոջ տղան էր, որը մեր խմբից էր: Քանի որ ընկերուհի չունեի, մեխանիկորեն աղջկական խաղեր խաղալու փոխարեն հեծանիվ էի քշում, ծառ բարձրանում: Հայաստան տեղափոխվելուց հետո ինձ արդեն զգում էի իմ ափսեի մեջ»,- անկեղծացավ Լիանան:

Հայաստանում էլ ինձ ծաղրում էին բարձրահասակ լինելու համար

Գեղեցկուհու տիտղոսին արժանացած Լիանան տարբեր առիթներով սրտնեղելու առիթ է ունեցել արտաքնի համար: Ուկրաինայում նա բոլորից ցածրահասակ էր, ծաղրում էին տարբեր լինելու համար, Հայաստանում նույն հասակը ծաղրի թեմա էր բոլորից բարձր լինելու համար:

«Ուկրաինայում բոլորը շեկ մազերով էին, շատ նիհար, փոքր ժամանակ ես իրենցից բավականին ցածրահասակ էի ու իրենց համեմատ՝ մի քիչ ավելի թմբլիկ: Գեր չեմ եղել, բայց թուշիկներով, համով երեխա էի: Հիմա էլ թուշիկներ ունեմ, բայց գեր չեմ:  Ուկրաինայում բոլորից ցածրահասակ էի, եկա Հայաստան, բոլորից բարձրահասակ էի: Հայաստանում էլ սկսեցին հասակիս համար ծաղրել: Մինչև միջնակարգ դպրոցն ավարտելը շատ ածականներ եմ ունեցել կապված հասակիս հետ, բայց դրանից այդքան չէի կոմպլեքսավորվում: Երևի, Ուկրաինայում մի քիչ կոփվել էի»,- ասաց նա ու հավելեց, որ հիմա իր հասակը 1.78 սմ է, քաշը՝ 60 կգ:

Հաճախ մարդիկ քննարկում են, թե ինչու են աղջիկները որոշում մասնակցել գեղեցկության մրցույթների, քանի որ մասնակցության հայտն արդեն ենթադրում է որոշակի ինքնագնահատական: Մարդկանց հետաքրքրում է, թե ինչպես են աղջիկները որոշում, որ հենց իրենք պետք է մասնակցեն ու հաղթեն այսպիսի մրցույթում: Լիանայից հետաքրքրվեցինք՝ արդյոք մանկության տարիների ծաղրանքներն իրեն ստիպել են ապացուցել, որ կարող է ավելին և, օրինակ, բարձր հասակը ոչ թե թերություն է, այլ առավելություն:

«Միգուցե հոգեբանական ինչ-որ պահ եղել է,- ասաց նա, ապա հավելեց, որ մասնակցության հայտ ներկայացնելիս ինքը մտածել է, ոչ թե տիտղոս ունենալու, այլ այս ասպարեզում քայլ անելու մասին,- ես մրցույթին ավելի շատ վերաբերել եմ որպես ճանաչում, ընկերներ, շրջապատ, աշխատանք ձեռք բերելու հարթակ: Հաղթողն ունի շատ մեծ առաքելություն՝ նախ՝ իր երկիրը պատվով ներկայացնելու, երկրորդ՝ իր կեցվածքով, պահվածքով, առաքինությամբ օրինակ լինելու մյուս աղջիկների համար: Երևի, իմ մեջ տեսել են ինչ-որ բան, որ այդ դերի համար հենց ինձ են ընտրել, ինչի համար շատ շնորհակալ եմ ժյուրիին»: Լիանան վստահ է՝ հաճախ հաղթանակ չգրանցած աղջիկը կարող է ավելի շատ հաջողություն ունենալ և հակառակը: Այսինքն՝ հաջողությունը կախված է ոչ թե տիտղոսից, այլ մարդուց:

Ես կատարյալ չեմ, բայց երբեք չեմ մտածել պլաստիկ միջամտությունների մասին

Լիանայի հաղթանակի վերաբերյալ, իհարկե, եղան տարբեր կարծիքներ, սակայն բացասական մեկնաբանությունների տարափ այս անգամ չեղավ: Պլաստիկ միջամտությունների մեջ էլ աղջկան չմեղադրեցին: Գեղեցկուհու տիտղոսակրի խոսքով՝ երբեք չի մտածել իր արտաքինը փոխելու մասին:

«Երբևէ չեմ էլ ունեցել որևէ պլաստիկ վիրահատություն անելու ցանկություն: Պատճառն այն չէ, որ, պարզապես այդ ստանդարտ դեմքերը չեմ սիրում: Աստված ինձ այսպիսին է ստեղծել: Ես այնպիսին եմ, ինչպիսին կամ, ինձ սիրում են այնպիսին, ինչպիսն կամ»,- ասաց նա: