«Սիրում եմ լուսանկարներում ներկայացնել սեքսուալությունը». Արվին Քոչարյան

Լուսանկարիչ Արվին Քոչարյանի կողմից արված յուրաքանչյուր աշխատանք դառնում է քննարկման առարկա: Նրա ցուցահանդեսները լի են խորհրդավորությամբ ու միստիկայով:

Tert.am Youth-ը զրուցել է լուսանկարչի հետ և պարզել, թե վերջերս ինչ մասնագիտական առաջընթացներ է գրանցել:

Լուսանկարիչ ծնվում են, թե՞ դառնում:
-Կան մարդիկ, որոնք դարձել են լուսանկարիչ լավ տեխնիկայի շնորհիվ ինչը հասանելի ու «մատչելի» է բոլորի համար: Այսպիսի լուսանկարիչները որակյալ չեն աշխատում, բայց միևնույն ժամանակ ասպարեզում կան սկսնակ լուսանկարիչներ, որոնք բոլոր նախադրյալներն ունեն «աճելու» ու որակյալ աշխատանք անելու համար: Որպես լուսանկարիչ  կրթվելն այլ բան է և լուսանկարիչ դաստիարակվելը մեկ այլ բան: Լուսանկարչական կրթություն կարելի է ստանալ համալսարանում,  YouTube-ի կամ պրակտիկ դասընթացների միջոցով: Հայաստանում որպես լուսանկարիչ դաստիարակվելը խնդիր է: Այն մարդիկ, ովքեր հեշտ են հասնում որոշակի հաջողության հեշտությամբ  էլ կորցնում են դա...

Արդյո՞ք սոցիալական ցանցերը նպաստեցին  անհատական «պորտֆոլիո» ունենալու մշակույթին:
-Նորմալ  երևույթ է, որը նաև անցողիկ է:

Իսկ  լուսանկարներից կարողանում եք պատկերացնել, թե ինչպիսին է մարդը:
-Այո, իհարկե: Քանի որ կարողանում եմ ստանալ այդ նկարի ամբողջական աշխատանքային  պատկեր կարողանում եմ նաև հետադարձ մտքով պատկերացնել, թե ինչ ճանապարհ է անցել լուսանկարը մինչ հրապարակվելը: Տեսնում եմ թե ինչ թերություններ են շտկվել և որ առավելություններն են ընդգծվել լուսանկարում: Մի քանի լուսանկարներից  կարելի է  մոտավորապես պատկերացնել մարդու  բնավորությունը, նրա անկեղծ  կամ ձևական լինելը:

Ինչպե՞ս ստացվեց, որ Իրանից Հայաստան եկաք ու հաստատվեցիք հայրենիքում:
- Թեհրանում ես ուսանել եմ մոդերն գրաֆիկա, բայց 15 տարի առաջ տեղափոխվեցի Հայաստան ու սկսեցի սովորել Երևանի գեղարվեստի պետական ակադեմիայում, որովհետև դասական գրաֆիկա էլ էի ուզում ուսանել : Պարոն Ալթունյանը, ով դասավանդում էր  «անատոմիա» առարկան սովորեցնում էր մեզ, որ պետք է ուշադիր լինել մարդկանց մարմնի կառուցվածքին, կեցվածքին: Այս հատկությունն ինձ համար հիմք դարձավ, որպեսզի ես նկատեմ, ոչ թե մաշկն ու աչքի գույնը այլ նրա կառուցվածքն ու մարմնի առանձնահատկությունները:  

Բոլոր նրանք, ովքեր սեքսուալ, գայթակղիչ ոճի լուսանկարներ են ուզում ունենալ դիմում են Ձեզ: Սեքսուալ ֆոտոշարքեր ստանալը Ձեր այցեքա՞րտն է:
-Ես սիրում եմ լուսանկարներում ներկայացնել գայթակղիչն ու սեքսուալությունն առանց գռեհկության:

Միշտ չէ, որ դրսում մեծացած հայերը կարողանում են ոչ միայն հաստատվել Հայաստանում, այլև սիրվել: Ձեզ հաջողվեց վայելել ժողովրդի սերը: Ո՞րն էր Ձեր հաջողության գաղտնիքը:
-Հայկական մտածելակերպը շատ բարդ  է: Երբեք չես կարող իմանալ այս կամ այն քայլն ինչպես կընդունվի ժողովրդի կողմից: Ես միշտ փորձել եմ անկեղծ լինել և ջանք եմ թափել որակյալ աշխատանք ստեղծելու համար:  Տեսակով` պերֆեկցիոնիստ եմ և այդ պատճառով շատ եմ վիճել շոու բիզնեսի  ներկայացուցիչների հետ, որովհետև կատարյալ աշխատանք եմ ցանկացել ստանալ: Կարևոր է նաև աշխատանքի ճիշտ մատուցումը, որից հետո մարդիկ հարգում են այն: Բացի այդ, կարևորն այն է, որ ես աշխատանքում չեմ խաբում:

Կա՞ն սկզբունքներ որոնցով առաջնորդվում եք լուսանկարելիս։
-Ես ունեմ աշխատանքային սկզբունքներ, որոնք բավականին սահամանափակ են  դարձնում ինձ: Օրինակ` ընտանեկան միջոցառումներ չեմ լուսանկարում, որովհետև կարծում եմ, որ դրանում ոչ մի մշակութային բան չկա:

Իսկ եթե հարսանիքը ավանդական ստանդարտներից դուրս է լինում նույնպես մերժում եք:
-Ես ասել եմ, որ ինձ երբեք չեք կարող տեսնել հարսանիք նկարելիս, բայց եթե այն լինի 18-րդ դարի գոթիկ ոճում, անպայման կհամաձայնվեմ` անգամ անվճար։

Գաղտնիք չէ, որ միստիկայի սիրահար եք: Ո՞ր երկրներում եք հանդիպել այդ խորհրդավորությունը:

-Եվրոպական բոլոր երկրներում հաճախ կարելի է հանդիպել այդ խորհրդավորությունը` Գերմանիայում, Ֆրանսիայում, Չեխիայում: Հավանաբար, ճարտարապետության առանձնահատկություններից է այդպես:
Հայաստանն անչափ միստիկ երկիր է, սակայն անկախացումից հետո ամեն որակյալը դարձավ անորակ: Նոր ու անճաշակ բաները հանգեցրին  կոնտրաստի ու հետաքրքիր է, որ  Հայաստանում ամեն բանն է կոնտրաստային:

Ե՞րբ սկսեցիք միստիկային հավատալ:
-Միստիկան միշտ է եղել իմ մեջ: Դեռ մանկուց կարդացել եմ Ագաթա Քրիստի և այդ ժանրն ինձ համար շատ հետաքրքիր է: Պատանեկությունից սկսել եմ գանգեր նկարել, ուսումնասիրել:  Հիմա ավելի խորը ու հոգևոր, մռայլ միստիկա է իմ ներսում: Ես կարծում եմ իսկական ստեղծագործ արտիստը կազմում է իր ստեղծագործական գրաֆիկան: Երբ ճնշված հոգևիճակում ես սկսում ես նկատել այն, ինչը չէիր նկատի ուրախ ժամանակ:

Ստեղծագործական ներշնչանք, էներգիա  որտեղի՞ց եք ստանում:
-Ներշնչանքն ու  էներգիան ստանում եմ իմ ընտանիքից ու ընտանեկան արժեքներից, անկեղծ մարդկանցից:

Իսկ ինչպե՞ս եք լիցքաթափվում:
-Ճամփորդել եմ սիրում, թեև  այդ պարագայում էլ միտքս չի դադարում աշխատել ու հետաքրքիր պատկերներ փնտրել: Սիրում եմ մեքենա վարել և դրանից եմ լիցքաթափվում: Դստերս` Մանեի հետ եմ ժամանակ սիրում անցկացնել:

Ի՞նչն եք առավել շատ սիրում Հայաստանում:
-Անկախ ամեն ինչից, կյանքի ամենաբարդ իրավիճակներում մարդկային գործոնն եմ սիրում ու գնահատում:  Մենք հեռու ենք ռոբոտիզմից ու դա ինձ ուրախացնում է:

Արվին  ստեղծագործական ի՞նչ նոր մտահաղացումներ ունեք։
- Միստիկ ոճի ցուցահանդեսներ եմ ուզում ունենալ արտերկրում և այդ ուղղությամբ աշխատանքներ են տարվում:

Անի Կարապետյան