Կուբացի պարուհի Ինդիրա Ռեյեսը լուսանկարվել է Tert.am Life-ի կրքոտ ֆոտոշարքում և պատմել հայ տղամարդու հետ ամուսնանալու մասին

Լատինաամերիկյան պարուհի Ինդիրա Ռեյեսը (Indikfest) երկու տարի է, ինչ Հայաստանում է բնակվում: Նա այստեղ է եկել հրավերով Կուբայից, որպեսզի դասավանդի լատինական կրքոտ պարեր:

Tert.am Life-ի հետ զրույցում Ինդիրան պատմեց, թե ինչպես է հաստատվել, ինչ դժվարությունների միջով է անցել և ինչ ծրագրեր ունի առաջիկայում:

-Ինդիրա, ինչպե ՞ս հաստատվեցիք Հայաստանում:

-Ինձ հրավիրեցին Հայաստան, որպեսզի դասավանդեմ լատինաամերիկյան պարեր: Մինչ այդ երբեք չեմ լսել Հայաստանի մասին և ինձ համար հետաքրքիր էր գալ ու բացահայտել այս երկիրը: Շուրջ երկու տարի է, ինչ այստեղ եմ բնակվում: Սիրում եմ Հայաստանը: Միստիկ հետաքրքրություն գտա այստեղ, որն ինձ գրավեց:

-Ի՞նչ դժվարությունների միջով եք անցել:

-Պատահել են շատ դժվարություններ, բայց դա իմ անձնականն է, որի մասին չեմ ցանկանա խոսել: Հիմա այդ իրավիճակներից դուրս եմ եկել և շատ երջանիկ եմ: Ինձ հետաքրքրիր է մարդկանց մոտեցումը, ոմանք ուշադրություն են դարձնում, ոմանք հիանում են, ոմանք զարմանում են, ոմանք չեն հասկանում, թե ով եմ և ինչ եմ ինձնից ներկայացնում:

-Ինչպե՞ս եք ընկերներ ձեռք բերել:

-Երբ նոր էի եկել Հայաստան, փնտրում էի ժամանցի հետաքրքիր վայրեր։ Մի անգամ սրճարաններից մեկում հանդիպեցի մի աղջկա, ով ամերիկահայ էր: Նրա հետ սկսեցի շփվել, չնայած որ ես չգիտեի ո՛չ հայերեն, ո՛չ անգլերեն, ո՛չ էլ ռուսերեն: Խոսում էի միայն իմ մայրենի իսպաներենով։ Հաղորդակցվել եմ դժվարությամբ, բայց ժամանակի ընթացքում հաղթահարել եմ: Հետագայում արդեն ծանոթացա շատերի հետ և հիմա ունեմ բազում ընկերներ, ինչի համար ուրախ եմ:

-Ի՞նչն է Ձեզ այստեղ առավել դուր գալիս:

- Հայաստանում ինձ շատ է դուր գալիս եղանակը: Այստեղ կարող ես տեսնել չորս եղանակներն էլ: Հավանում եմ նաև հայկական մշակույթը: Սիրում եմ հայերի հյուրընկալությունը և ընտանիքի հանդեպ սերն ու ջերմությունը: Հայաստանը և Կուբան շատ ընդհանուր գծեր ունեն: Ինձ այստեղ տանն եմ զգում: Միակ տարբերությունը լեզուն է և այն, թե ինչպես են մարդիկ մտածում: Կցանկանայի, որ հայերը պարփակված կամ կոպլեքսավորված չլինեին:

-Հայի տեսակն` ըստ Ձեզ...

-Իմ կարծիքով հայերը դրամատիկ են: Ամեն ինչից խնդիր են սարքում: Սիրում են միշտ լուրջ լինել: Փողոցում տեսնում ես միայն լուրջ դեմքով մարդկանց, բայց իրականում դա ընդամենը կերպար է: Նրանք այդպիսին չեն, ինչպիսին ցույց են տալիս: Ես դեռ շարունակում եմ հայերին բացահայտել: Նրանք ինձ համար հետաքրքիր են: Եթե ինչ-որ բան անհասկանալի է փորձում եմ հասկանալ և հարմարվել: Ասեմ, որ շատ դժվար է: Շատ բաներ կփոխեի հայերի մեջ: Օրինակ` երկու տարի առաջ, երբ դասավանդում էի լատինաամերիկյան պարեր տղա և աղջիկ զույգին ես չէի կարողանում իրար կողք կանգնեցնել և սովորեցնել պարը: Հավելյալ իրենց հետ շփվում էի և բացատրում, ապա օրինակներով ցույց տալիս, որ սա արվեստ է և պետք չէ կաշկանդվել պարի շարժումները կատարելիս։ Հիմա նկատելի է, որ մարդիկ փոխվել են: Հատկապես աղջիկները շատ են փոխվել թե՛ ոճով, թե՛ բնավորությամբ: Օրինակ` Գարեջրատներում չէի տեսնում աղջիկների, իսկ հիմա տեսնում եմ:

-Շուրջ երկու տարի Հայաստանում եք և շփվում եք հայերի հետ, ի՞նչ եք մարդկանցից սովորել:

-«Քյառթու» եմ դարձել (ծիծաղում է): Ինձ շատ է փոխել Հայաստանը: Ավելի զգացմունքային եմ դարձել: Շատ հաճախ ինչ-որ բան ուզում եմ և չեմ հասկանում, թե ինչ եմ ուզում: Դա հային բնորոշ գիծ է: Հիմա ավելի շատ եմ սիրում իմ հայրենիքն ու ընտանիքը: Երբ տեսնում եմ այստեղ ինչպես են ընտանեկան տոներն անցնում, մի պահ տխրում եմ և կարոտով, հիշում մեր տունը: Չնայած որ, միշտ խոսում եմ ծնողներիս հետ:

-Որո՞նք  են հայերեն Ձեր ամենասիրած արտահայտությունները:

-Վախ Աստված, վախ հորս արև, մամա ջան, ես հայ եմ (ժպտում է):

-Ձեզ համարո՞ւմ եք հայ:

-Այո, իհարկե, ես սիրում եմ հայկական մշակույթը, երգն ու պարը, քոչարին: Ես կիսում եմ բոլոր հայերի հետ այն ցավը, որ 1915 թվականին ապրել է հայը: Ինձ հուզում է նաև այսօրվա հայի խնդիրը: Ընկերներիս հետ միասին մասնակցել եմ բողոքի ակցիաների: Ես այն ակտիվ մարդկանցից եմ, որոնք հոգ են տանում, մտածում են ու գործում: Ես ինձ չեմ զատում հայերից: Հավատում եմ, որ հետոն ավելի լավ կլինի և Արարատն էլ հետ կբերենք:

-Կամուսնանայի՞ք հայի հետ:

-Չգիտեմ, դժվար է պատասխանել այդ հարցին: Վստահ չեմ, քանի որ հայ տղաները մի փոքր բարդ են: Ես այլ մշակույթից եմ, նրանք ինձ չեն հասկանում, ես էլ իրենց: Ինձ համար հեշտ է բարձրաձայնել իմ զգացմունքները` ասել, որ ես սիրում եմ, կարոտում եմ, իսկ հայ տղաները զգում են դա, բայց չեն արտահայտվում: Հիմա ինչ-որ նշաններ զգում եմ, բայց ճակատագիրը ցույց կտա: Ամեն դեպքում, եթե հանդիպեմ այնպիսի տղայի, որն ինձ կսիրի և կհասկանա, ապա ինձ համար կապ չունի ազգությունը:

-Իսկ ի՞նչ կարծիք ունեք հայկական հարսանիքների մասին:

-Ես չեմ սիրում մեծ հարսանիքներ: Իմ հարսանիքը այդպես մեծ չի լինի: Ես դա չեմ հանդուրժի (ժպտում է):

Նյութը` Մելինե Տոնոյանի

Լուսանկարները` Կարեն Հովհաննիսյանի

Զգեստները` Արփինե Կոշտոյանի և Գայանե Մարտիրոսյանի