Ինչպես են հայ հայտնիներն իրենց երեխաներին ճանապարհել դպրոց. Tert.am Life-ի ֆոտոշարքը

Թերևս սեպտեմբերի 1-ը՝ գիտելիքի և դպրության օրը, բոլոր են սպասում: Այն տոն է թե՛ աշակերտների, թե՛ ուսանողների, թե՛ ծնողների, թե ուսուցիչների, թե՛ դասախոսների ու թե՛ բոլոր այն մարդկանց համար, որոնք ինչ-որ կերպ առնչվում են ուսումնական հաստատությունների հետ։ Սովորողները տոնական տեսք ընդունած գնում են դպրոց՝ նշելով իրենց ուսումնական տարվա առաջին օրը:

Tert.am Life-ը ֆոտոշարք է իրականացրել հայ հատնիների և իրենց երեխաների հետ, թե ինչպես են պատրաստվել գնալ դպրոց և հարացազրույց արել:

Պրոդյուսեր և դերասան Արմեն Պետրոսյանի և Քրիստինե Սմսարյանի երեք երեխաները սովորում են Վարդանանք կրթահամալիրում, բայց մինչ այդ սովորել են Անտոն Չեխովի անվան թիվ 55 դպրոցում:

Քրիստինան մեզ պատմեց, որ երեք ամիս արձակուրդից հետո երեխաները դժվարանում են առավոտյան առթնանալ և գնալ դպրոց: Մեծ ոգևորությամբ և ուրախ տրամադրվածությամբ են պատրաստվել: Բայց ինչպես բոլոր երեխաները, այնպես էլ նրանք սիրում են ավելի շատ տանը մնալ:

«Սիրում են նախապատրաստվել, իրենց համար հագուստ, պայուսակ ու գրենական պիտույքների գնել: Այս տարի հատուկ համազգեստներով են երեխաները գնալու դպրոց, այդ առումով գործս հեշտացել է (ժպտում է), բայց երեխաներս մի քիչ տխրել էին, քանի որ իրեց ուզած հագուտը չեն հագնելու: Հատկապես Էլինան, ով թելադրում է իր ճշակն ու ոճը»,- ասաց Քրիստինան:

Խոսելով երեխաների բնավորության և իրենց վարքի մասին, նա ասաց. «Մարիան դպրոցում ավելի լուրջ է, ուշադիր իր եղբոր նկատմաբ, որ հանկարծ տետրերը, պայուսակը չմոռանա, իսկ Աշոտն ավելի ուշադիր է Մարիայի նկատմամբ, որ հանկարծ նրան ոչ ոք չնեղացնի: Անգամ եղել է այնպես, որ Մարիային ցանկացել են ծաղկեփունջ նվիրել, Աշոտից են հարցրել նոր են նվիրել: Մի անգամ Մարիան ծղիկներով տուն եկավ զարմացա, թե ինչպես են տվել, Աշոտն ասումա՝ «մամա ջան հարցրել են նոր են տվել» (ծիծաղում է): Վերջերս իմացա, որ Աշոտին դպրոցում ասում են շեֆ: Նա դպրոցում չափից դուրս ակտիվ է, օրը մի պատմության մեջ է ընկնում: Իհարկե, նա ինձ այդ մասին չի պատմում, ես դա իմանում այլ մարդկանցից: Դպրոց ծնող չեն կանչում, բայց շատ հաճախ զանգում բողոքում են իր չարաճճիության համար:  Իսկ Էլինան շատ ըներասեր է: Հիշում եմ իր առաջին քայլը, երբ բարձր տրամադրությամբ գնաց դպրոց: Էությամբ նա շատ հետաքրքիր է»,- նշեց նա:

Երեխաներից յուրաքանչյուրն արդեն որոշել են, թե ինչ են դառնալու:

«Աշոտը որոշել է բիզնեսմեն դառնալ, Մարիան՝ դերասանուհի, իսկ Էլինան՝ ոճաբան: Ամեն մեկը մի զարգացվածություն ունի: Աշոտը մաթեմատիկա շատ է սիրում: Արագ կարողանում է լուծել բարդ խնդիրներն ու հավասարումները: Այդ առումով նա նման է իր պապիկին ու պապային: Իսկ Մարիան ինձ է նման սիրում է հումանիտար առարկաներ: Երբ նայում եմ նրան իմ մանկություն եմ հիշում՝ նրա առաջին քայլը, նրա բնավորության գծերը, նրա պահելաձևը դպրոցում: Էլինան ավելի շատ Արմենին է նման` ավելի ակտիվ, ավելի հետաքրքիր է»,- եզրափակեց Քրիստինան:

Հաղորդավարներ Մերի Ներսիսյանի և Գոռ Պետրոսյանի դուստրը` Էվան, սովորում է Նիկոլ Աղբալյանի անվան հ. 19 հիմնական դպրոցի երկրորդ դասարանում:

Մերիի խոսքով. «Երեք ամիս արձակուրդից հետո սովորաբար երեխաները դժվարությամբ են գնում դպրոց, բայց աղջիկս մեծ ոգևորությամբ է պատրաստվել: Նույնիսկ նա արձակուրդների առաջին օրերին ասում էր, որ ցանկանում է վերադառնալ դպրոց իր ընկերների մոտ: Նա շատ լավ է սովորում դպրոցում, սիրում է կարդալ, գրել: Արձակուրդներին մի քանի հեքիաթներ է կարդացել և մաթեմատիկայի վարժությունները լուծել: Սեպտեմբերի 1-ից մի քանի օր առաջ սկսեցինք գնումներ կատարել հագուստ, պայուսակ, գրենական պիտույքներ, որը մի քանի օր է տևել: Մինչև հիմա չեմ հավատում, որ Էվան դպրոց է գնում, քանի որ տպավորություններս, հիշողություններս այնքան թարմ են, որ կարծես ես դեռ դպրոցական եմ, չեմ ավարտել: Էվան իր առաջին դասի ժամանակ է միայն հուզվել, քանի որ նոր միջավայրում էր, անծանոթ մարդկանց շրջապատում, բայց հաջորդ օրվանից բարձր տրամադրությամվ գնացել է»:

Մերին իր առաջին քայլերը աղոտ է հիշում:

«Իմ դպրոցական առաջին երկու տարին չեմ հիշում, միայն կան դրվագներ, որոնք շատ լավ հիշողությանս մեջ տպավորված են: Ինչպես Էվան է միշտ իր ընկերներին ասոցացնում է դպրոի հետ, այնպես էլ ես: Երբ ասում եմ դպրոց, հիշում եմ, թե ինչպես ծանոթացա առաջին անգամ իմ այժմյան ամենամոտ ընկերուհիներիցս մեկի հետ: Հիշում եմ, թե ինչ հագուստ էի հագել, հիշում եմ,  որ ամենագեղեցիկ պայուսակը ես ունեի, որը մորաքույրս էր գնել: Ամեն ագամ մեծ ոգևորությամբ էի սպասում սեպտեմբերի 1-ին: Սիրում էի միշտ ներկայանալ գեղեցիկ տեսքով, հատկապես կոշիկներիս մեծ ուշադրություն էի դարձնում: Էվան նույնպես շատ է սիրում գնումներ կատարել: Արդեն երկրորդ տարին է, որ մենք միասին որոշում ենք, թե ինչ հագուստ է նա հագնելու, իսկ տատիկը նրա համար կարում է»,- պատմեց Մերին:

Վերջինս, խոսելով Էվայի բնավորության մասին, ասաց. «Անչափ հետաքրքրասեր է: Ինչուների տարք կա երեխաների մոտ մենք մտածում էին, որ նրա մոտ դա կանցնի, բայց մինչ օրս էլ այնպիսի հարցեր է տալիս, որ զարմանում ենք: Երբեմն մտածում եմ, որ նա լրագրող է դառնալու, քանի որ դա լրագրողներին բնորոշ գիծ է: Բայց նա ցանակնում է բժիշկ դառնալ` գինեկոլոգ-ռադիոլոգ: Պատճառն այն է, երբ ես հղի էի, մի քանի անգամ եկել է հետս և տեսել, թե ինչպես են աշխատում ռադիոլոգոգները: Ինձ ասում է` «կարևորն այն է, որ իրենք վիրահտություն չեն անում մամա»: Կար ժամանակ, որ վարսահարդար էր ցանկանում դառնալ»:

Գոռը նույնպես մեզ հետ զրույցում վերհիշեց իր դպրոցական տարիները:

«Ի տարբերություն Մերի ես իմ առաջին դասարանը շատ լավ եմ հիշում և հետաքրքիրն այն է, որ զուգատիպություն կա, որ իմ մեջ էլ է շատ տպավորվել իմ առաջին պայուսակը, որն Ուկրաինայից տատիկս էր բերել  և ես հիշում եմ, որ այն բացառիկ, գեղեցիկ պայուսակ էր և ես հպարտ ձեռքս բռնած ման էի գալիս դպրոցում: Անկախության տարիներին սկսեցին այդ չինական տարաբնույթ ուսապարկեր հասանելի դառնալ, իսկ դրա ֆոնին իհարկե առաջին պայուսակը իմն էր: Ես դպրոցում գերազան եմ սովորել մինչև հասանք ֆիզիկա, հանրահաշիվ առարկաներին: Սիրում էի իհարկե որոշ աառարկաններ, որոշ ուսուցիչների, բայց մինչև վերջ գերազանց սովորել չկարողացա այդ առարկաներն ամեն ինչ փչացրեցին (ծիծաղում է): Արձակուրդների վերջին օրերին էլ հիշում եմ թե ինչպես էինք մենք պատրաստվում դպրոց գնալ: Դասից փախնել, ինչ-որ կատակներ անել ուսուցիչների հետ. նման բաներ մեր դասարանում չի եղել: Մենք շատ հանգիստ և խելոք դասարան էինք: Առաջին անգամ դասից փախել ենք 7-րդ կամ 8-րդ դասարանում: Բոլորին հաջողվեց ցանկապատով թռնել, բացի ինձնից, ոտքս հարվածել էի և շատ էր ցավում: Իմ կյանքում անջնջելի հետք է թողել իմ առաջին ուսուցիչը ընկեր Ղազարյանը: Բացառիկ անհատականություն, որն ինձ տվել է ամե ինչ: Ես այսօր իմ ինտելեկտով, զարգացվածության մակարդակով  կարող եմ ասել, որ նրան եմ շնորհակալ»,- պատմեց Գոռը:

Հարցին`Օգնում եք Ձեր դստերը պատրաստվել դասերին. «Սովորաբեր ես չեմ նրա դասերին հետևում, այլ Մերին, իսկ նա շատ խստապահանջ է դասերը սովորացնելու ժամանակ, բայց միևնույն ժամանակ թողնում է երեխայի հայեցողությանը: Գուցե հենց այս մոտեցումն է բերել նրան, որ այդ չեմ ուզում և չեմ անի արտահայտությունները չի օգտագործում Էվան»:

«Ամարաս» պարի խմբի ղեկավար Վիկա Մարտիրոսյանի դուստրը` Նանուլն, այս տարի առաջին քայլերն է կատարելու դպրոցում: Նա սովորելու է Նիկոլ Աղբալյանի անվան հ. 19 հիմնական դպրոցում:

«Երեք ամիս առաջ, երբ թողարկվեց Նանուլի «Մանկապարտեզ մնաս բարով» տեսահոլովաը, այդ ժամանակվանից նա գիտակցում է, որ պետք է շուտով գնա դպրոց: Շատ ուրախ է, որ դպրոց է գնալու, մենք էլ իր հետ միասին: Շատ հարցեր է տալիս դպրոցի հետ կապված, թե դպրոցում սկզբում ինչ պետք է սովորի կամ ինչպես է գրվում այս տառը, թիվը, պարապում է ինքնուրույն տանը: Մեծ հույսեր ունենք, որ նա լավ է սովորելու, քանի որ նկատելի է, որ սիրում է սովորել:  Ծուլություն չեմ նկատել թե երգարվեստում, թե պարարվեստում: Միայն դժգոհում է, որ շատ շուտ պետք է արթնանա: Արձակուրդներից հետո մի փոքր դժվար կլինի իր համար առավոտ կանուխ արթնանալ»,- ասաց Վիկան:

Վիկան հիշելով իր առաջին քայլերը պատմեց. «Հիշում եմ,  որ մայրս շատ ձիգ էր կապել մազերս եի շատ էր ցավում: Երբ քույրիկիս ձեռքը բռնած մտա դպրոց շատ հոզված էի, քանի որ այդ պահին տեղյակ չէի ինչ պետք է անեի, կարծես թե այդ նույն զգացողությունը, հուզմունքը Նանուլիս մոտ նկատեցի: Շատերն են ասում, որ Նանուլը բնավորությամբ ինձ է նման և իսկապես մեկ-մեկ Նանուլին նայելով իմ մանկություն եմ հիշում: Երջանիկ եմ, որ հասել ենք այն տարիքին, որ ես և ամուսինս մեր աղջկա ձեռքը բռնած բերել ենք դպրոց: Հրաշալի զգացողություն է դա»:

Նիկոլ Աղբալյանի անվան դպրոցում սովորելը պատահական չի եղել. «Այս դպրոցում է սովորել և ավարտել ամուսինս, միշտ նա ասում էր` «իմ աղջիկը այս դպրոցում է սովորելու»»:

Վերջում Վիկան դստերը մասղթեց` «Գիտեմ, թե նա ինչ հնարավորություն ունի կուզեի, որ նա շատ լսող լինի, շատ ուշադիր և գերազանց աշակերտ լինի: Կանաչ ճանապարհ իրեն և բոլոր դպրոցականներին»:

Նյութը` Մելինե Տոնոյանի

Լուսանկարները` Կարեն Հովհաննիսյանի եւ Հարութ Մալխասյանի