«Մի փորձեք իմ և Դիանայի մեջ սև կատու փնտրել». Տաթև Հովակիմյան

Դերասանուհի Տաթև Հովակիմյանը ֆեյսբուքյան իր էջում վրդովված գրառում էր կատարել. «Կխնդրեմ այլևս շատ հարց չտալ իմ ու Դիանա Մարտիրոսյանի հարաբերություններից: Ես արել եմ իմ աշխատանքը, Դիանան իրանը և որևէ վեճ մեր մեջ չի եղել երբևէ: Իմ գրած տեքստերը կապ չունեն նրա հետ ու փոխադարձ Դիանայինը ինձ հետ՝ վստահ եմ ասում շատ: Ավելի մանրամասն բացատրություն գրելու իմաստ չեմ գտնում, ժամանակն էլ: Մնացեք խաղաղությամբ ու մի փորձեք մութ սենյակում սև կատուներ փնտրել, առավել ևս, որ դրանք չկան»:

Tert.am Life-ը կապ հաստատեց դերասանուհու հետ պարզելու, թե ինչի մասին է խոսքը:

Տաթևը նշեց, որ խոսքը վերջերս մեծ էկրաններ բարձրացած «Երկրաշարժ» ֆիլմի մասին է, որտեղ դերասանուհին մարմնավորում է գլխավոր հերոսուհիներից մեկին, որը երկրաշարժի ժամանակ մնում է փլատակների տակ: Ֆիլմի մասին իր տեսակետն է հայտնել կինոքննադատ Դիանա Մարտիրոսյանը:

«Ես և Դիանան միշտ շատ լավ հարաբերությունների մեջ ենք եղել: Դիանայի  բացասական կարծիք ոչ թե ինձ է վերաբերվում, այլ ֆիլմին: Ես իմ մասնագիտական գործն եմ արել, ինքն էլ իր: Մեր հարաբերությունների մեջ թող չփորձեն գտնել այն սև կատուն, որովհետև իրականում չկա որևէ բան կապված նրա և իմ հարաբերությունների մեջ: Դա զուտ նրա մասնագիտությունն է և մարդը որոշել է ներկայացնել»,-ասաց Տաթևը:

Դերասանուհին նշեց, որ Դիանայի հետ ծանոթ է «Անավարտ թռիչք» ֆիլմից հետո և արդեն երկու տարի է, ինչ լավ ծանոթներ են:

«Այն, որ Դիանան լավ կինոգետ է և շատ լավ է հասկանում ֆիլմերից, ես դա հաստատում եմ: Իսկ «Երկրաշարժ» ֆիլմի հետ կապված նա իր դիրքորոշումն է հայտնել, իսկ ես ունեմ իմ կարծիքը: Իհարկե, կան բաներ, որոնք ես էլ եմ հավանում կամ չեմ հավանում, բայց չեմ գրում այդ մասին, քանի որ դա չի իմ մասնագիտությունը: Իսկ Դիանան ներկայացնում է իր մասնագիտական տեսանկյունը և ես ոչինչ չեմ կարող ասել: Իհարկե, դժվար է խոսել ֆիլմի մասին, երբ դու դրա մասնիկն ես: Բայց ռեալ լինելով միշտ իմ աշխատանքներում՝ կարող եմ ասել, որ ստացված ու հաջող ֆիլմ է: Ուրախ եմ, որ մենք ունենք այդ ֆիլմը»:

Նշենք, որ Դիանան newmag-ի հետ զրույցում ասել է. «Հայ հանդիսատեսն ուղղակի վերածվում է գերզգայուն ներվի, երբ խոսքը գնում է հայկական թեմատիկայով ֆիլմի էկրանավորմանը, և չի հասկանում, որ սա իր և իր ծանոթների կյանքի արխիվը չէ, այլ գեղարվեստական ֆիլմ, արվեստի գործ: Կինեմատոգրաֆն այսօր, Հայաստանում, վերածվել է ծիծաղեցնելու կամ լացացնելու տուրբո-մեքենայի, և եթե հարցնես լացող կամ ծիծաղող հանդիսատեսին, նա քեզ չի էլ կարող բացատրել, թե ինչն ինչոց է. պարզապես էմոցիաներ: Նույնն, իհարկե, կլինի «Երկրաշարժի» դեպքում: Կգտնվեն մարդիկ, որոնք ձեռքից բաց չեն թողնի թաշկինակները, սակայն դա ֆիլմի ռեժիսոր-սցենարիստների և դերասանների ավանդը չէ. պարզապես հիշողություններ ու էմոցիաներ»:

Մելինե Տոնոյան