Ինչու Արմուշն ընտանիքի հետ տեղափոխվեց ԱՄՆ

15:15 • 28.12.16

EXCLUSIVE

Ամիսներ առաջ Արմուշը հանկարծակի մեկնեց ԱՄՆ: Դերասանի համար այդ փուլը բարդ էր, քանի որ ԱՄՆ էր մեկնում վատառողջ հոր մոտ: Ավելի ուշ ԱՄՆ տեղափոխվեցին նաև նրա կինը՝ Լուսինեն, և որդիները՝ Դանիելն ու Էդուարդը:

Tert.am Life-ի հետ զրույցում Արմուշն առաջին անգամ խոսել է ԱՄՆ տեղափոխվելու, ընտանիքի համար ստեղծված անհարմարությունների և այնտեղ մնալու հեռանկարի մասին:

-Արմուշ, ամիսներ առաջ մեկնեցիր ԱՄՆ, քանի որ հայրդ առողջական խնդիրներ ուներ, սակայն երկար մնացիր ԱՄՆ-ում: Ի՞նչն է քեզ պահում այդտեղ:

-Ես եկա ԱՄՆ հայրիկիս առողջական խնդիրների պատճառով և որոշեցի իր հետ անցկացնել այն ժամանակը, որ Աստված իրեն տվել է: Հայրս 1998 թվականից այստեղ է, երկար տարիներ առանձին ենք եղել: Հայաստանում աշխատանքը շատ էր, զբաղվում էի իմ սիրած գործով: Դա կարծես ծանրացած լիներ խղճիս վրա: Իրենք ինձ չեն խանգարել զբաղվել իմ աշխատանքով, սակայն եկավ մի պահ, երբ քույրս զանգեց, ասաց, չգիտեմ՝ Աստված ինչքան կյանք է տվել մեր պապային, բայց արի, իր կողքին եղիր: Վատ լուրով եկա ԱՄՆ, բայց, փառք Աստծո, հայրս հիմա մի քիչ ապաքինվել է, թեև լինում են դեպքեր, երբ վատ է լինում:

Հիմա ավելի շատ ժամանակս տրամադրում եմ ընտանիքիս և ծնողներիս հետ անցկացնելուն:

-Ընտանիքդ ևս միացել է քեզ, արդյոք սա նշանակում է, որ դու տեղափոխվում ես ԱՄՆ:

-Ոչ: Ես երկար ժամանակ չէի կարող մենակ մնալ, որովհետև կարոտում էի ընտանիքիս: Նաև չէի կարող մի քանի ամիս մնալ ծնողներիս մոտ ու վերադառնալ: Հնարավոր է՝ վերադառնայի, վատ լուր ստանայի, իսկ դա ամբողջ կյանքում կծանրանար խղճիս: Որոշեցի որոշ ժամանակով տեղափոխվել ԱՄՆ: Օրինական կարգավիճակ ստացա, քանի որ TV-ն, որտեղ հիմա աշխատում եմ, դիմեց հայտնի մարդկանց համար նախատեսված բիզնես վիզայի համար և ստացա այն:

Էստեղ ինձ լավ եմ զգում, սակայն չեմ կարող երկար մնալ, քանի որ սա իմ երկիրը չէ, իմ երկիրը Հայաստանն է:

-Նախնական զրույցում նշեցիր, որ ուշադիր հետևում ես Հայաստանի անցուդարձին: Ինչպե՞ս ես հարմարվել ամերիկյան առօրյային, ընտանիքդ ինչպե՞ս է հարմարվել:

-Չեմ հարմարվում, քանի որ այն, ինչ ստեղծել էի երկար տարիներ, թողել եմ Հայաստանում: Այստեղ 0-ից եմ սկսել: Երբ գնում ես այլ երկիր, կյանքդ լրիվ փոխվում է: Սակայն ինձ համար, երևի, ավելի հեշտ էր, քան ընտանիքիս՝ Լուսինեի և երեխաների, քանի որ համերգներով հաճախ ենք եկել ԱՄՆ, ինձ անծանոթ երկիր չէր:

Առաջին երկու-երեք ամիսներին Դանին էլ չէր հարմարվում, քանի որ խեղճանում էր լեզվից: Շատ էր խոսում Հայաստանի մասին, հուզվում էր, կարոտում, բայց հիմա հարմարվել է: Թեև կարոտում է, միշտ ասում է, որ արձակուրդներին պետք է գա Հայաստան, համակերպվել է դպրոցին, նոր ընկերներ է ձեռք բերել: Նա և Արման Աղաջանյանի դուստրը համադասարանցիներ են, Արմինկայի որդին՝ Ալեքսը, ևս նրանց դպրոցից է: Մեր տներն էլ մոտ են իրար, շատ են մտերմացել: Թե´ դպրոցում, թե´ դպրոցից հետո միշտ միասին են:

Մի պահ եկավ, երբ Լուսինեն չէր դիմանում, ուզում էր վերադառնալ: Բոլորի մոտ լինում է այդպիսի պահ, անհնար է, որ տեղափոխությունը սթրեսային չլինի: Ինձ մոտ էլ եղավ դեպրեսիա: Առաջին երկու ամիսներին, երբ այստեղ էի, շատ էի կարոտում ընտանիքս: Ինչ-որ պահի ինձ մոտ էլ սկսվեց այդ սթրեսը, սակայն ուրիշ ճար չունեի, անցավ: Ապրիլին 1 տարի կլինի, ինչ այստեղ եմ: Չեմ էլ նկատել՝ ինչպես անցավ ժամանակը:

Միայն Էդուարդը չի հասկանում՝ որտեղ է:

-Դանին ամերիկյա՞ն դպրոց է գնում:

- Այո, ամերիկյան հանրային դպրոց է: Հայկական դպրոց չընտրեցինք, որպեսզի Դանին շուտ ինտեգրվի այստեղի միջավայրին: Առաջին երկու տարին կինտեգրվի, հետո կարող ենք հավելյալ վճարի դիմաց հայերենի պարապմունքների տալ: Հիմա Լուսինեն է պարապում Դանիի հետ, որպեսզի չմոռանա հայերենը: Չի էլ մոռանա, որովհետև «պատրիոտ» է: Մանկուց ինչքան հայկական դրոշ կամ գերբ էր տեսնում, ինձ ստիպում էր գնել:)

-Հիմա ինչով ես զբաղվում ԱՄՆ-ում:

-Առաջարկ ստացա ARTN TV-ից՝ ներկայանալու ինչ-որ ծրագրով: Քանի որ այստեղ հեռուստաընկերություններում առավոտյան ծրագրերն էին գերիշխում, որոշեցի թեթև ժանրի մեջ երեկոյան ծրագրի անել, որն ուրախ, պոզիտիվ լիցքեր կփոխանցի հեռուստադիտողներին: Կոչվում է՝ «Օրվա վերջ»: Վարում եմ Գևորգ Եղիազարյանի հետ: Ես ապահովում եմ հումորային, պրովոկացիոն մասը, փորձությունների եմ ենթարկում մեր հյուրերին:)

Ինչպես Երևանում, այնպես էլ Միացյալ նահանգներում զբաղվում եմ նաև հանդիսավարությամբ:

-Բոլորն են ասում, որ ԱՄՆ-ն ավելի մեծ հնարավորություններ է տալիս մարդկանց: Քեզ համար էդտեղ մասնագիտական աճ տեսնո՞ւմ ես:

-Դա իր մյուս կողմն էլ ունի: Ինչքան էլ հայտնի լինես, եթե իմանում են, որ արդեն այստեղ ես բնակվում, դառնում ես հասարակ մարդ: Իհարկե, դրսում ջերմ են վերաբերվում քեզ, մոտենում են նկարվելու համար, բայց իրենց համար սովորական է դառնում քեզ տեսնելը:

Պահանջարկը, հոնորարները, որ կան Հայաստանում, այստեղ այլ են: Հայաստանում մարդիկ ավելի շռայլ ու վճարունակ են, քան ԱՄՆ-ում: Այստեղ ամեն մեկը գիտի իր փողի «ղադրը», ամեն կոպեկը հաշվարկած է:

Սակայն այստեղ նաև դրական կողմեր կան: Հնարավորությունները շատ են, քանի որ չկա ծանոթ-ընկեր-բարեկամ սկզբունքը: Օրենքի դիմաց բոլորը հավասար են: Դու էստեղ ապագա ունես: Մասնագիտական աճի համար պետք է շատ լավ տիրապետես լեզվին: Էստեղ երբեք ուշ չէ, իսկ Հայաստանում միշտ ուշ է: Եթե ես ինձ նվիրեմ աշխատանքային, կարող է 10 տարի հետո մեծ արդյունքի հասնեմ: Կարող ես գրանցվել Հոլիվուդում, քասթինգների մասնակցել: Կարող է քեզ նկատեն, առաջարկ անեն, մի վայրկյանում կյանքդ փոխվի: Այստեղ գնահատվում է աշխասիրությունը, ուղղակի չպիտի մտածես, որ ամեն ինչ միանգամից կլինի:

Հայտնիներից շատերը էստեղ են տեղափոխվում՝ մտածելով իրենց երեխայի ապագայի մասին:

-Իսկ դու քո երեխաների ապագան այդտե՞ղ ես տեսնում:

-Այո, տեսնում եմ: Էդուարդի մասով չգիտեմ՝ ինչպես կլինի, բայց Դանին արդեն գովասանքներ է ստացել դպրոցից, առաջընթաց ունի: Էստեղ Նույնիսկ ավելի հաճույքով է սովորում: Հավանաբար, մոտեցման հարց է: Եթե տեսնում եմ, որ երեխաս առաջընթաց ունի, ամեն ինչ կանեմ իր ապագայի համար: Սակայն դա չի նշանակում, որ ԱՄՆ-ն կկարողանա ինձ լիարժեք կտրել Հայաստանից: Ես կարող եմ համատեղել ամեն բան:

- Ամանորի գիշերն աշխատելո՞ւ ես:

- Առաջարկ ունեի, սակայն նախընտրեցի գումար չաշխատել և ընտանիքիս հետ անցկացնել Նոր տարին, որովհետև շատ երկար տարիներ ընտանիքիս հետ չեմ եղել: Երևանում էլ եմ միշտ աշխատել: Թեև կնոջս ու երեխաներիս հետ ինչ-որ չափով անցկացրել եմ Նոր տարին, շատ երկար ժամանակ է՝ ծնողներիս հետ Նոր տարի չեմ դիմավորել: Ուզում եմ իրենց հետ լինել:

-ԱՄՆ-ում արդեն նշել եք Սուրբ ծնունդը, սակայն հայերը պատրաստվում են Նոր տարուն: Հայկական Նոր տարի՞ եք անելու:

-Էստեղ բոլոր հայրեն են հայկական Նոր տարի անում ու ոչնչով չի տարբերվում: Երեկ ընկերներիցս մեկն ասաց՝ բուդն էլ առանք, ասում եմ՝ ո՞նց, էստեղ էլ եք էդպես անում:) Ամանորի գիշերը հարազատներով կհավաքվենք ու հայկական Նոր տարի կանենք:

Հեղինակ Ամալյա Հովհաննիսյան