Մառելլա Կասսես. ամենը հայկական շոու բիզնեսի գայթակղիչ նոր երգչուհու մասին

Մոտ մեկ ամիս է` հայկական շոու բիզնեսում հայտնվել է նոր անուն` Մառելլա Կասսես։ Ոչ հայկական անունով 30–ամյա երգչուհին Ռուսաստանում ծնված և մեծացած հայուհի է, ով մանկուց երազել է երգչուհի դառնալու մասին, սակայն վաղ տարիքում է ամուսնացել և մոռացել երազանքի մասին։ Ամուսնալուծությունից հետո Մառելլան որոշել է սկսել բաղձալի կարիերան և եկել է Հայաստան։ Tert.am Life–ը զրուցել է շոու բիզնես նորեկի հետ, ում իսկական անունը Նինա է։

–Մառելլա, վերջերս հանդիսատեսին ներկայացրեցիք Ձեր առաջին երգը։ Դուք ծնվել և մեծացել եք Ռուսաստանում։ Ինչո՞վ եք զբաղվել մինչև հիմա։ Ինչո՞ւ է հանդիսատեսը միայն հիմա լսում Ձեր անունը։

– Ես միշտ երազել եմ երգչուհի դառնալ և ճանապարհս սկսել իմ հայրենիքից։ Թեև ես ծնվել ու մեծացել եմ Ռուսաստանում, իմ իսկական հայրենիքը Հայաստանն է։ Հատուկ դրա համար եկա Հայաստան և սկսեցի սովորել հայկական վոկալ, քանի որ այն մի քիչ տարբերվում է ռուսականից։ Սկսեցի պարապել Մարան Կարապետյանի մոտ, ով  The Voice-ի վոկալիստն էր։

Առաջին մասնագիտությամբ մանկավարժ եմ։ Մայրս էր ինձ համար ընտրել այդ դերը, քանի որ նա էլ է մանկավարժ։ Երբ ավարտեցի համալսարանը, 1 տարի փորձաշրջան անցա դպրոցում։ Ես սիրում եմ երեխաների, իրենք էլ ինձ են սիրում, սակայն երեխաների հետ շատ բարդ է։ Այդ մասնագիտությունն իմը չէր։ Ես միշտ երազում էի երգել, ուղղակի շուտ ամուսնացա և  կանգ առա։

–Երաժշտական կրթություն ունե՞ք։

–Սկզբում ուզում էի երաժշտական կրթություն ստանալ, հիմա մտածում եմ` սովորե՞մ, թե՞ ոչ։ Ես կսովորեմ երաժշտական այբուբենը, սակայն իմաստ չեմ տեսնում 30 տարեկանում ընդունվել Կոնսերվատորիա։ Դա նաև շատ ժամանակատար կլինի։ Մասնավոր պարապմունքներ եմ վերցնում և կշարունակեմ վերցնել։

–Ինչո՞ւ Նինան դարձավ Մառելլա։

–Մառելլան և Ավրաամը իմ սիրելի անուններն են։ Որդուս անվանակոչեցի Ավրաամ, դուստր չունեցա, դրա համար այդ անունն ինձ վերցրեցի։

–Տեսահոլովակում ինքնուրույն եք զբաղվել Ձեր ոճով։ Գայթակղիչ, սակայն ոչ շատ բաց կերպարներով եք ներկայանում։ Ունե՞ք ինչ–որ սահմաններ, որոնք չեք անցնի։

– Ես սովորել եմ նաև դիզայն։ Տեսահոլովակում կարող էի ավելի լավ կերպարներով ներկայանալ, ուղղակի ժամանակը քիչ էր։ Ես փորձել եմ չափերը չանցնել և ամեն ինչ համեստ անել։ Իհարկե, կանացիություն էլ է պետք ցույց տալ։

Ես ամեն ինչ քննարկում եմ որդուս հետ` հագուստս` ևս։ Երբ նկարում էի, նա ասում էր այստեղ այսպես արա, այստեղ քարիկ ավելացրու։ Եթե զգեստը բաց էր ստացվում, ասում էր` շատ բաց է։ Իսկական հայ է։)  Ասում է` ասում է «սիրունությունները» պետք է փակ պահել։

Երբ  գալիս ես Հայաստան, փորձում ես այնպես անել, որ սխալ բան չմտածեն, որովհետև մարդիկ չգիտեն` ինչպիսին ես իրականում։ Երբ մի քիչ տարբերվում ես, քեզ այլ աչքով են նայում։

–Ձեր երգի հեղինակները Ռիչարդ Մադլենյանն ու Ավետ Բարսեղյանն են։ Ինչպե՞ս ստացվեց համագործակցությունը։

–Ծանոթներիս միջոցով իմացա, թե այստեղ  ինչ երաժիշտներ կան։ Ես չգիտեի` այստեղ ով է հանրահայտ, ով` ոչ, ուղղակի ինձ դուր եկավ երաժշտությունը և համագործակցեցի Ռիչարդ Մադլենյանի հետ։ Նա մի քանի տարբերակ ցույց տվեց, ես ու որդիս  2 երգ ընտրեցինք, միացրեցինք և ստացվեց այս տարբերակը։ Երգիս խոսքերը գրեց Ավետ Բարսեղյանը, ում նույնպես չէի ճանաչում։

Տեսահոլովակի ռեժիսորը Արամիս Տատուն է։

–Փաստորեն, չեք հետևել հայկական շոու բիզնեսին, բայց դաշտ մտնելու ցանկություն ունեք։

–Ես գիտեի միայն նրանց, ովքեր հայտնի են Ռուսաստանում` Լիլիթ Հովհաննիսյանին, Քրիստինե Պեպելյանին, Հռիփսիմե Հակոբյանին, Սիլվա Հակոբյանին, Թաթա Սիմոնյանին, Արմենչիկին, Ռազմիկ Ամյանին։

Ես սիրում եմ հայկական երաժշտություն։ Ինձ շատ են դուր գալիս Թաթա Սիմոնյանը, լուսահոգի Արամ Ասատրյանը։

–Արտերկրում մեծացած հայերից շատերն իրենց կարիերան սկսում են Հայաստանից, քանի որ այստեղ ավելի մատչելի և հեշտ է գործունեություն ծավալել։

– Ես շատ էի ուզում հայերեն երգել, բայց շատ վատ գիտեի հայերեն։ Երբ եկա Հայաստան, միայն «Բարև ձեզ» գիտեի։ 1 տարվա ընթացքում եմ սովորել հայերեն երգել։ Երգումս ակցենտ կա, բայց ինձ համար սա մեծ ձեռքբերում էր։

Աշխարհով սփռված շատ կհայեր կան։ Հաճախ նրանք մոռանում են, որ հայ են։ Իմ որդին էլ էր Ռուսաստանում մոռացել, որ հայ է։ Ես ուզում եմ, որ սա օրինակ լինի հայերի  համար, ովքեր ապրում են Ռուսաստանում են, որպեսզի լսեն հայկական երաժշտություն։

Ինձ համար Ռուսաստանում ավելի հեշտ կլիներ սկսել կարիերաս, քան այստեղ, որովհետև հնարավորություններն այնտեղ ավելի շատ են։ Ռուսաստանում դա շատ հեշտ է, առավել ևս, եթե աղջիկը կարողանում է երգել։ Այստեղ թանկ չէ, բայց դժվար է սկսել ինչ–որ բան, հովանավորներ գտնել։

–Հայաստանում չի գործում հովանավորչական մեթոդ։ Այստեղ երգչուհին ունենում է ֆինանսական միջոցներ, որոնք ներդնում է իր կարիերայի մեջ։ Հաջողության դեպքում դրանք վերադարձնում է։ Դուք հովանավո՞ր եք գտել։

–Ոչ։ Ես ինքնուրույն եմ արել ամեն ինչ։ Լավ ընկեր ունեմ, ով ինձ օգնել է ինչ–ինչ հարցերում, բայց, գրեթե, ամեն ինչ ինքնուրույն եմ արել։

–Ձեր գործունեությունը մեծ ծախսեր է ենթադրում։ Միայն ապրելն արդեն իսկ ծախս է, իսկ Դուք նաև գործունեություն եք ծավալում։ Որքա՞ն գումար է կազմել Ձեր տեսահոլովակը։ Եկամուտի այլ աղբյուր ունե՞ք։

– Կարծում եմ` միայն նրանից, թե ովքեր են գրել իմ երգը, հասկանալի է, որ այս ամենը փոքր գումար չի կազմել, սակայն չեմ ուզում նշել, թե որքան է արժեցել։ Ամեն դեպքում սա էժան հաճույք չէր ոչ միայն ֆինանսական, այլև աշխատատարության առումով։ Մենք 5 ամիս աշխատել ենք այս երգի ու տեսահոլովակի վրա։

Այլ աշխատանք չունեմ, ուղղակի ես մանկուց փող էի հավաքում, որովհետև վաղուց էի երազում այս մասին։ Մայրս ինձ ոսկյա ինչ–որ զարդ էր նվիրում, պահում էի։ Մայրս, հայրս միշտ գումար են տվել ինձ, սակայն ես տնտեսում էի։

Կարծում եմ` քիչ–քիչ երգարվեստն ինձ կօգնի։ Ոչ ոք միանգամից շքեղ կյանքով չի ապրել։ Բոլորն էլ աշխատել են։

–Կարելի է ենթադրել, որ ապահոված ընտանիքից եք։ Ինչո՞վ են զբաղվում Ձեր ծնողները։

–Այո։ Կարծում եմ` եթե այդպես չլիներ, մայրս էլ չէր թողնի գայի Հայաստան, որովհետև երեխա ունեմ, որը սովոր է լավ ապրելու։  Ընտանիքս օգնում է ինձ։։

Հայրս բիզնես ունի։ Մայրս մանկավարժ է։

–Ձեր ընտանիքի անդամներն ինչպե՞ս արձագանքեցին երգչուհի դառնալու Ձեր որոշմանը։

–Իմ ընտանիքում բոլորը դեմ էին, որ մտնեմ այս ասպարեզ։ Մայրս կարծում է` դեռ կթողնեմ այս ամենը, բայց այդպես չի լինի։ Հայրիկիս դուր եկավ աշխատանքս։ Նա գիտի, որ եթե ես ինչ–որ բան ուզում եմ, անում եմ։ Մայրս էլ դա գիտի, բայց մեծ հույս ուներ, որ Հայաստանում ինձ մոտ չի ստացվի, քանի որ այստեղ բարդ է։ Մայրս շատ խիստ է, նա լուրջ մանկավարժ է։

Որդիս շատ ուրախացավ։ Նա ուզում է դերասան դառնալ և ասում է, որ ավելի հայտնի է դառնալու, քան ես:)

Նախկին ամուսինս շնորհավորեց ինձ։

– Ձեր տղան արդեն 10 տարեկան է։ Բա՞րդ է երիտասարդ մայրիկ լինելը։

–Երբ շուտ ես ամուսնանում, երեխա ունենում, չես հասկանում բարդությունները։ Մի կողմից  դա լավ է, մյուս կողմից` շուտ ես մեծանում։ Ես 20 տարեկանում եմ ամուսնացել, 21–ում արդեն որդի ունեցա։ Որդիս 10 տարեկան է։ Արդեն 2 տարի է` ամուսնալուծված եմ և եկել ենք Հայաստան։

Նա այստեղ սովորում է։ Ես անհանգստանում էի, որ որդուս համար բարդ կլինի, սակայն նա շատ հեշտ ադապտացավ։

–Ըստ էության` ամուսնալուծությունից հետո սկսել եք զբաղվել Ձեր կարիերայով։ Ինչքանո՞վ է դա ազդել ամուսնալուծության վրա։

–Երբ նոր էինք ամուսնանում, ամուսինս խոստանում էր օգնել երգարվեստ հարցում, սակայն չօգնեց։ Իհարկե, դա չէր մեր բաժանման պատճառը։ Մենք ուղղակի հասկացանք, որ տարբեր աշխարհայացքներ ունենք։

Ամուսնալուծությունս սթրեսային չեմ տարել։ Դրանից անմիջապես հետո սկսեցի զբաղվել իմ կարիերայով։ Կարծում եմ` յուրաքանչյուր մարդ պետք է իրականացնի իր երազանքը։ Ես հավատում էի ինձ և գիտեի, որ ինձ մոտ ամեն ինչ կստացվի։ Մեկուկես տարի է` Հայաստանում եմ։

–Հիմա կողակից ունե՞ք։

–Ոչ։ Կողքիս հիմա միայն որդիս ու տատիկս են, ով ինձ հետ է ապրում։