«Շատ ազդվեցի ու հուզվեցի տղայիս խոսքերից». Նազիկ Ավդալյանը մեղավոր է զգում որդու առաջ

Ծանրամարտիկ Նազիկ Ավդալյանը միշտ առանձնացել է իր կանացիությամբ։ Tert.am Life–ի հետ զրույցում Նազիկն ասաց, որ դրա համար հատուկ ջանքեր չի գործադրում, այնպիսին է, ինչպիսին կա։

«Ես կարծում եմ` կինն անկախ մասնագիտությունից պետք է կանացի լինի։ Մեր սպորտաձևը չեմ առանձնացնում, քանի որ 2 ժամ պարապմունքը չի անդրադառնում մեր կանացիության վրա։ Հաճախ, փոքրիկ աղջիկները թյուր կարծիք ունեն ծանրամարտի մասին` իրենց թվում է, դրսում իրենց  կոպիտ պահելը լավ կանդրադառնա պարապմունքների վրա, ինչն այդպես չէ։ Սպորտը բնավորության շատ լավ գծեր է դաստիարակում մարդու մեջ։ Չեմ կարծում, որ դա կարող է  վատ  անդրադառնալ արտաքինի վրա։ Մարզիկներն ունեն մկանային կառուցվածք, ինչը, իմ կարծիքով, շատ գեղեցիկ է։ Սպորտով զբաղվող կանայք ավելի ատլետիկ են, ինչը չի կարող անդրադառնալ իրենց պահվածքի, շփման և կանացի տեսքի վրա։ Ես երբևէ խնդիր չեմ ունեցել ապացուցել, որ կանացի եմ։ Ես այդպիսին եմ, որովհետև ինձ այդպես է դուր գալիս»,– նշեց մարզիկը։

Տանը Նազիկը աշխատում է միշտ լինել կնոջ դերում։ Նա նկատեց, որ որքան էլ կինն ուժեղ լինի, չպետք է դա կիրառի ընտանիքում, առավել ևս` ամուսնու հետ հարաբերություններում։ Խոսելով որդու` Վաչեի հետ հարաբերությունների մասին` Նազիկը նշեց, որ հիմա ամբողջ ժամանակը նրան է տրամադրում։ Երբ տղան վերադառնում է մանկապարտեզից, մայր ու որդի տարբեր խաղեր են խաղում, մարզվում։ «Տղաս շատ ակտիվ է ֆիզիկապես, ուժեղ ու ճկուն։ Միասին պարապում ենք ըմբշամարտ, կարատե, գիմնաստիկա։ Միայն ծանրամարտով չենք զբաղվում, այն էլ, որովհետև ձող չկա։ Բացի այդ, իր ցանկությամբ տարբեր խաղեր ենք խաղում»,– ասաց Նազիկը։

Ծանրամարտիկը առ այսօր իրեն մեղավոր է զգում որդու առաջ։ Մասնագիտական հաջողությունների համար Նազիկը մեծ զոհողությունների է գնացել։ «Երեխաս շատ էր տուժում իմ զբաղվածությունից։ Նրա ծննդից հետո սկսեցի մարզվել, տարվա ընթացքում 2-3 ամիս էի տեսնում փոքրիկիս, քանի որ ուսումնամարզական հավաքների էի լինում։ Շատ էի կարոտում նրան։ Դժվար էր։ Հիմա ուսումնամարզական հավաքների չեմ մասնակցում, թեթև մարզումների եմ գնում։  Վնասվածք ունեմ, բայց և փոքրիկիս թողնել չեմ ուզում։ Որքան էլ գիտակցեմ, որ հաջողություններս մեծ  կլինեն, հիմա զգում եմ, որ դրանից առավել երեխաս ունի իմ կարիքը։ Փորձում եմ ժամանակս հատկացնել նրան, թեև խիստ կասկածում եմ, որ երբևէ կկարողանամ լրացնել մեկուկես տարվա բացը։ Դա թողնում է իր հետք։ Սպորտում հաջողությունների հասնելու համար պետք է համապատասխան զոհաբերությունների գնաս»,– նկատեց Նազիկը։

Եվրոպայի չեմպիոն դառնալուց հետո ծանրամարտիկը որոշել է, որ այլևս մենակ չի թողնելու երեխային։ Փոքրիկը մեծական նկատողություն է արել մայրիկին։ «Երբ վերադարձա Եվրոպայի մրցումներից, նա դեռ 3 տարեկան էր։ Մեդալներս տվեցի, ուրախությամբ կախեց վզին։ Ասացի` բալես, տես, մաման մեդալներ է բերել, այսքան ժամանակ սրա համար էի թողնում քեզ։ Որևէ բառ չեմ չափազանցնում, խոժոռվեց, մեդալները հանեց, ասաց` ես չեմ ուզում այս մեդալները, ուզում եմ, որ էլ երբեք  չգնաս։ Այդ ժամանակ մեդալներն իր համար ամենազզվելի բանն էին, որ կարող էր տեսնել։ Ես շատ ազդվեցի ու հուզվեցի տղայիս խոսքերից։ Մարդիկ ասում էին` երեխա է, հետո կհասկանա, որ ամեն ինչ իր համար ես արել, բայց ես չեմ կարծում, որ դա հետք չի թողնի։ 1 տարի է` չեմ գնում մարզումների, բայց մինչև հիմա հենց սպորտային ծրագիր է տեսնում, ասում է` մամ, դու իմ մոտից չես գնա, չէ՞»,– պատմեց Նազիկը։

Այնուամենայնիվ, նա նշեց, որ այդ ամենը չի ազդել իրենց հարաբերությունների վրա, որդին շատ կապված է իր հետ։

Ինչ վերաբերում է երկրորդ երեխա ունենալուն` Նազիկը նշեց, որ առայժմ չի ծրագրում  կրկին մայրանալ, սակայն 1-2 տարուց կմտածի այդ մասին։  Ծանրամարտիկը որոշել է` երկրորդ բալիկն ունենալուց հետո չի կրկնի նույն սխալը։