«31 տարի չեմ կարողանում հաղթահարել վախս». Լուսինե Թովմասյան

Հայտնի մարդիկ բնավորության ո՞ր գծերն են խնամքով թաքցնում հանրությունից, արդյոք ունեն անհայտ կողմեր, որոնք դժվար է կռահել` հետևելով նրանց բեմական գործունեությանը: Tert.am Life-ի նոր «Հայտնիների անհայտ կողմերը» խորագրում կբացահայտենք հայ հայտնիներին։

Մեր առաջին զրուցակիցը «Միսս Հայաստան 2003», «Վիցե Միսս Եվրոպա 2006» Լուսինե Թովմասյանն է, ում հասարակությունը գիտի որպես շատ հավասարակշռված մարդու։ Արի ու տես, Լուսինեն շատ էմոցիոնալ է, ինչը, երբեմն, խանգարում է նրան։

-Ո՞րն է  Ձեր բնավորության ամենաբնութագրական գիծը»։

-Պոզիտիվ և շատ էմոցիոնալ լինելս։

-Ո՞րն եք համարում Ձեր ամենամեծ թերությունը, որը, հնարավորության դեպքում,կուզեիք շտկել կամ վերացնել։

-Հենց էմոցիաներն են, պետք է սովորել կառավարել դրանք: Էմոցիաներս կարող են գլուխ բարձրացնել ցանկացած իրավիճակում: Շուտ հուզվող, ամեն ինչ սրտիս մոտ ընդունող մարդ եմ: Տարբեր իրավիճակներում էմոցիաներս կարող են ինձ խանգարել:

-Ի՞նչ հատկությամբ կուզեիք օժտված լինել։

-Երևի թե, շուտ կողմնորոշվելու: Հիմա ինձ մոտ դժվար է ստացվում, համենայն դեպս, չերկմտել չի ստացվում:

-Որևէ գերբնական կարողությամբ կուզեի՞ք օժտված լինել։

-Երևի թե, դիմացինի մտքերը կարդալու կարողությամբ։

-Ափսոսանքի զգացում հաճա՞խ եք ունենում։

-Հաճախ չէ, բայց լինում են դեպքեր:

-Ի՞նչն է Ձեզ ամենից շատ բարկացնում հասարակության, մարդկանց մեջ։

-Երևի թե, գոռոզությունը, հասարակության մեջ` սառնասրտությունը, անտարբերությունը, որ հիմա տեսնում եմ: Դա կարող է ինձ բարկացնել։

-Հաճա՞խ եք մենակ մնալու հնարավորություն ունենում։ Ի՞նչի մասին եք մտածում, երբ  ինքներդ Ձեզ հետ մենակ եք մնում։

-Վերջին երեք տարվա ընթացքում մենակ մնալու առիթ հաճախ չեմ ունենում։ Երբ մենակ եմ մնում, լինում են մտքեր, բայց դրանք չեն տանջում ինձ: Երբ մենակ եմ, հանգստանում եմ, միշտ դրականի մասին եմ մտածում: Հազվադեպ է լինում, որ հիշողությունների գիրկն ընկնեմ, ավելի շատ մտածում եմ ապագայի ծրագրերի մասին։

-Կա՞ մի բան, որից շատ եք վախենում և անհաղթահարելի եք համարում այդ վախը։

-Այո, վախենում եմ միջատներից, թիթեռներից: Այդ վախը հաղթահարել չի ստացվում արդեն 31 տարի։

-Ի՞նչը կարող  է Ձեզ ստիպել հունից դուրս գալ, նյարդայնանալ։

- Ինձ հունից հանելը շատ դժվար է, բայց, քանի որ շատ էմոցիոնալ եմ, շատ բաներ կարող են ինձ նյարդայնացնել:

–Իսկ ի՞նչը կարող է խաղաղություն պարգևել Ձեզ նյարդայնացած ժամանակ, հակասթրեսը ո՞րն է:

–Իմ հակասթրեսը բալիկս է։ Երբ մտնում եմ տուն, ուղղակի հպվում է իր թաթիկներով ինձ կամ իր ժպիտն եմ տեսնում, արդեն հակասթրես է:

–Ինչի՞ց կարող եք հիասթափվել։ Հասցրե՞լ եք ունենալ խորը հիասթափություն։

-Կարող եմ ասել` ոչ, կյանքում երբևէ այդպիսի բան չի եղել: Շատ դրական են անցել և՛ մանկությունս, և՛ պատանեկությունս։ Կյանքում եղել են էլեմենտար, փոքր բաներ, երբ հասկացել եմ, որ ոչ բոլորին պետք է պատմես քո գաղտնիքները կամ վստահես, բայց դրանից խորը հիասթափություն չեմ ապրել:

-Ձեզ համար ոգեշնչման աղբյուրը ո՞վ կամ ի՞նչը կարող է լինել։

–Մայրս, քույրս կարող են լինել ինձ համար ոգեշնչման աղբյուր։

-Եթե քաղաքական գործիչ լինեիք, ինչպիսի՞ն կլիներ Ձեր կարգախոսը։

-Ես չէի լինի քաղաքական գործիչ։

-Իսկ կյանքում ունե՞ք կարգախոս, որով առաջնորդվում եք։

-Երևի թե, միակ բանը, որ կրկնում եմ նաև առօրյայում ,հետևյալն է` վարվիր դիմացինիդ հետ այնպես,ինչպես կցանկանաս, որ քեզ հետ վարվեն։

-Ունե՞ք իր, որը միշտ Ձեզ հետ է։

-Օրինակ, կնունքիս խաչը, աշխատում եմ միշտ ինձ հետ լինի:

Անահիտ Հակոբյան