«Չեմ ափսոսում արածներիս համար». բացահայտում ենք Ռոզի Ավետիսովային

Հայտնի մարդիկ բնավորության ո՞ր գծերն են խնամքով թաքցնում հանրությունից, արդյոք ունեն անհայտ կողմեր, որոնք դժվար է կռահել` հետևելով նրանց բեմական գործունեությանը:  Tert.am Life-ի «Հայտնիների անհայտ կողմերը» խորագրում այս անգամ  բացահայտում ենք  դերասանուհի Ռոզի Ավետիսովային:

Արտաքինից ուժեղ ու համարձակ դերասանուհին, պարզվում է, բավականին էմոցիոնալ է ու երազկոտ: Ռոզին անկեղծացավ, որ կյանքում արդեն հասցրել է ունենալ խորը հիասթափություն:

-Ո՞րն է  Ձեր բնավորության ամենաբնութագրական գիծը։

-Շատ ծայրահեղական եմ:

-Ո՞րն եք համարում Ձեր ամենամեծ թերությունը, որը, հնարավորության դեպքում, կուզեիք շտկել կամ վերացնել։

-Անհամբեր լինելը:

-Կա՞ մի բան, ինչից վախենում եք, անհաղթահարելի համարո՞ւմ եք այդ վախը։

-Բնավորության առումով ինչ-որ հարցերի շուրջ անինքնավստահ գտնվելուց, իսկ ընդհանրապես,  վախենում եմ նաև սողուններից, օձերից:

-Ի՞նչ հատկությամբ կուզեիք օժտված լինել։

-Կուզեի քիչ էմոցիոնալ լինել: Իհարկե, դա մասնագիտական առումով ինձ կխանգարեր, բայց առօրյայի ու անձնական հարցերի դեպքում շատ ավելի հեշտ կլիներ:

-Որևէ գերբնական կարողությամբ կուզեի՞ք օժտված լինել։

-Երևի բժշկելու հատկությամբ: Կուզեի այնպիսի հատկություն ունենալ, որ կարողանայի ամենածայրահեղ վիճակում գտնվող մարդուն մաքսիմալ պոզիտիվ ալիքի վրա դնել ու առավելագույնս դրականը հաղորդել նրան:

-Ի՞նչն է Ձեզ ամենից շատ բարկացնում հասարակության, մարդկանց մեջ։

-Մեկը մյուսի կյանքով հետաքրքրվելն ու միմյանց մասին խոսելը, այսպես ասած՝ բամբասկոտությունը:

-Հաճա՞խ եք մենակ մնալու հնարավորություն ունենում։ Ի՞նչի մասին եք մտածում, երբ  ինքներդ Ձեզ հետ մենակ եք մնում։

-Հաճախ չի լինում նման հնարավորություն: Հատկապես, երբ ակտիվ աշխատանքային ընթացքի մեջ եմ, մենակ մնալը միայն քնելու ժամին է համընկնում: Երբ մենակ եմ մնում, հիմնականում երազում եմ, որովհետև երազկոտ տեսակ եմ:

-Ի՞նչը կարող  է Ձեզ ստիպել հունից դուրս գալ, նյարդայնանալ։

-Շատ տարբեր բաներ՝ կախված իրավիճակներից: Երբ, օրինակ, մարդիկ քեզ ինչ-որ բանում են մեղադրում, որը քեզ հետ բացարձակապես կապ չունի և անարդար են լինում քո հանդեպ: Ինչու ոչ, նաև չգնահատված լինելու դեպքում եմ նյարդայնանում ու հիասթափվում: Չեմ սիրում նաև, որ ինձ շատ հարցեր են տալիս: Ես փորձում եմ ինքս լուծումներ գտնել տարբեր հարցերի շուրջ:

–Իսկ ի՞նչը կարող է խաղաղություն պարգևել Ձեզ նյարդայնացած ժամանակ, հակասթրեսը ո՞րն է:

-Առաջին հակասթրեսն աշխատանքս է: Դա ամենաարագ գործող հակասթրեսն է: Իսկ ընդհանրապես, ես  ինքս ինձ հանում եմ այդ վիճակից, չեմ կարող ասել, թե կոնկրետ ինչ ճանապարհով:

–Ինչի՞ց կարող եք հիասթափվել։ Հասցրե՞լ եք ունենալ խորը հիասթափություն։

-Ցավոք, շատ: Տարբեր են եղել հիասթափությանս պատճառները և հիմնականում եղել է ընկերների հետ կապված: Կյանքիդ ընթաքում գալիս, հասնում ես մի կետի, երբ պարզում ես, որ այն մարդը, ում հետ 10 տարի մտերիմ եք եղել, քեզ բացարձակ չէր ճանաչում: Դա կարող է բերել շատ մեծ հիասթափության: Նման դեպքերում ես, միանշանակ, այրում եմ ամեն ինչ, ոչ մի ճանապարհ չեմ թողնում:

-Ափսոսանքի զգացողություն հաճա՞խ եք ունենում և ինչի՞ համար ամենից շատ ափսոսում:

-Ոչ: Ափսոսանքի զգացողություն կարող եմ ունենալ ժամանակի հետ կապված, որ ինչ-որ բաներ չեմ հասցրել անել: Բայց իմ ապրածի ու արդեն արածների համար չեմ ափսոսում:

-Ո՞վ կամ ի՞նչը կարող է ոգեշնչման աղբյուր լինել Ձեզ համար։

-Շատ տարբեր բաներ: Կարծում եմ՝ ցանկացած մարդ իր ոգեշնչման աղբյուրը գտնում է հակառակ սեռի մեջ:

-Եթե քաղաքական գործիչ լինեիք, ինչպիսի՞ն կլիներ Ձեր կարգախոսը։

-Ինձ քաղաքական գործիչ չեմ պատկերացնում և կանանց էլ չեմ ընդունում քաղաքականության մեջ:

-Իսկ կյանքում ունե՞ք կարգախոս, որով առաջնորդվում եք։

-Լինել խաղաղ ինքդ քո խղճի հետ:

-Ունե՞ք իր, որը միշտ Ձեզ հետ է: 

-Չունեմ: Նման սնահավատ բաների չեմ հետևում: