Բեն Ավետիսյան. «Ափսոսում եմ, որ ավելի վաղ չեմ զբաղվել այս աշխատանքով»

Հայտնի մարդիկ բնավորության ո՞ր գծերն են խնամքով թաքցնում հանրությունից, արդյոք ունեն անհայտ կողմեր, որոնք դժվար է կռահել` հետևելով նրանց բեմական գործունեությանը:  Tert.am Life-ի «Հայտնիների անհայտ կողմերը» խորագրում այս անգամ  ներկայացնում ենք դերասան Բեն Ավետիսյանին:

Բենն ասում է՝ տեսակով շատ սկզբունքային է, ինչը, հնարավորության դեպքում, կցանկանար փոխել, իսկ հասարակության ու մարդկանց մեջ կվերացներ կարծրատիպային մոտեցումը:  Նա անկեղծացավ, որ կյանքում հասցրել է շատ հիասթափություններ ունենալ աշխատանքի մեջ ու անձնական կյանքում:

-Ո՞րն է  Ձեր բնավորության ամենաբնութագրական գիծը։

-Բարությունը:

-Ո՞րն եք համարում Ձեր ամենամեծ թերությունը, որը, հնարավորության դեպքում, կուզեիք շտկել կամ վերացնել։

-Սկզբունքային լինելը:

-Կա՞ մի բան, ինչից վախենում  եք, անհաղթահարելի համարո՞ւմ եք այդ վախը։

-Ամենից շատ վախենում եմ բարձրությունից: Դա ինձ համար անհաղթահարելի վախ է մինչև օրս:

-Ի՞նչ հատկությամբ կուզեիք օժտված լինել։

Ինձ թվում է՝ չկա այդպիսի հատկություն, որովհետև բոլոր հատկանիշներից էլ մարդու մեջ կան: Ուղղակի ինքդ պետք է  կարողանաս դրանք բացել:

-Որևէ գերբնական կարողությամբ կուզեի՞ք օժտված լինել։

-Կուզեի վամպիր լինել: Մի քանի տարի առաջ վամպիրների մասին ֆիլմեր շատ էի դիտում ու նման ցանկություն առաջացավ ինձ մոտ: Կուզեի կարողանալ իրենց նման թռչել, արագաշարժ և ուժեղ լինել:

-Ի՞նչն է Ձեզ ամենից շատ բարկացնում հասարակության, մարդկանց մեջ։

-Գեղջկական մենթալիտետը, կարծրատիպային մոտեցումը շատ հարցերին: Իհարկե կան հարցեր, որոնք ավանդական մոտեցում են պահանջում և դրանք պետք է պահել, բայց մարդիկ չեն ապրում ժամանակին համընթաց: Հիմնականում ավագ սերունդն է, որ չի ընդունում երիտասարդների մոտեցումները: Ես իմ աշխատանքում շատ եմ առնչվում այդպիսի իրավիճակների հետ, երբ ավագ սերունդը չի ընդունում երիտասարդներին, կոտրում է նրանց, բայց այսօրվա երիտասարդությունը շատ ուժեղ է ու զարգացած: Վաղուց ժամանակն է հրաժարվել ստալինյան կարգերից ու խորհրդային մտածողությունից:

-Հաճա՞խ եք մենակ մնալու հնարավորություն ունենում։ Ի՞նչի մասին եք մտածում, երբ  ինքներդ Ձեզ հետ մենակ եք մնում։

-Երբ մտածելու բան եմ ունենում, միշտ փորձում եմ մենակ մնալ: Մտածում եմ նախ արածներիս մասին, թե արդյոք ամեն բան ճիշտ ու տեղին եմ արել, հետո արդեն՝ անելիքներիս մասին: Դա ավելի բարդ է, քանի որ դեռ չես արել ու չգիտես՝ ինչպես կստացվի:

-Ի՞նչը կարող  է Ձեզ ստիպել հունից դուրս գալ, նյարդայնանալ։

-Նախկինում ավելի շուտ է բռնկվում, հիմա՝ ոչ այնքան: Ես կարող եմ նյարդայնանալ  տարբեր իրավիճակներում:

–Իսկ ի՞նչը կարող է խաղաղություն պարգևել Ձեզ նյարդայնացած ժամանակ, հակասթրեսը ո՞րն է:

-Օրինակ՝ աղջկա հետ խոսակցության ժամանակ ինձ կարող է հանգստացնել նրա լացը: Երբ իմ ներկայությամբ նա սկսում է լաց լինել, ես այլևս չեմ շարունակում խոսել: Իսկ ընդհանուր առմամբ, որքան էլ նյարդայնացած լինեմ, մի քանի րոպե անց կարողանում եմ հանգստանալ:

–Ինչի՞ց կարող եք հիասթափվել։ Հասցրե՞լ եք ունենալ խորը հիասթափություն։

-Ընդհանրապես մարդը կարող է շատ երևույթներից հիասթափվել, ինչպես օրինակ  դավաճանության կամ անհավատարմության դեպքում: Բոլոր տեսակի հիասթափություններ էլ ունեցել եմ, օրինակ՝երբ ինձ խաբել են կամ մարդը այնպիսին չի եղել, ինչպիսին իրեն պատկերացրել եմ: Կյանք է և ամեն վայրկյան բոլորս էլ հիասթափվում ենք թե՛ աշխատանքից, թե՛ա նձնական կյանքից, թե՛ ընկերներից: Դրանք կա՛մ անցողիկ բնույթ են կրում կա՛մ թողնում են հետևանքներ:

-Ափսոսանքի զգացողություն հաճախ եք ունենում և ինչի՞ համար ամենից շատ ափսոսում:

-Ափսում եմ, որ իմ մասնագիտությամբ ավելի վաղ չեմ սկսել զբաղվել: Ես սկզբում ընդունվել է Ագրարային համալսարան տնտեսագիտական բաժին, բայց հասկացա, որ դա իմը չէ և ուսումս կիսատ թողեցի: Ընդունվեցի Թատերական ինստիտուտ, որտեղ ուսանեցի 5 տարի և սկսեցի նկարահանվել արդեն հեռուստասերիալներում: Ափսոսանքս միայն դա է, որ կարող էի ավելի վաղ զբաղվել այս աշխատանքով:

-Ո՞վ կամ ի՞նչը կարող է ոգեշնչման աղբյուր լինել Ձեզ համար։

-Ամեն ինչը՝ շրջակա միջավայրը, մարդիկ, իրադարձություններն ու իրավիճակները կարող են ինձ ոգեշնչել:

-Եթե քաղաքական գործիչ լինեիք, ինչպիսի՞ն կլիներ Ձեր կարգախոսը։

-Կարգախոսի մասին չեմ մտածել, բայց ես փոքր ժամանակ ուզում էի Արտաքին գործերի նախարար դառնալ:  Ինձ հետաքրքրում էին արտաքին կապերը, բայց մի փոքր մեծացա ու ահսկացա, որ քաղաքկանությունն ընդհանրապես իմը չէ և չի էլ լինի: Իհարկե հետևում եմ քաղաքական իրադարձություններին, բայց երբեք չեմ փորձի մտնել քաղաքական դաշտ: Կարծում եմ ՝ ամեն մարդ պետք է  զբաղվի իր գործով:

-Իսկ կյանքում ունե՞ք կարգախոս, որով առաջնորդվում եք։

-Այո: Իրադարձությունների բնականոն ընթացքը չի ակրելի փոխել: Լինելու է այն, ինչ պետքէ  լինի: Ես դրան հավատում եմ: Մեր ձեռքում միայն այն է, որ փոքրիկ ընտրություններ ենք կատարում կյանքում:

-Ունե՞ք իր, որը միշտ Ձեզ հետ է: 

-Որպես այդպիսին թալիսման չունեմ, բայց մեքենայիս մեջ միշտ խաչ կա, իսկ ձեռքիս՝ թևնոց: