«Իմ սերը մաքրության, պլատոնական զգացումների և կրքի միավորումն է». Իննա Խոջամիրյանի տարբերվող ֆոտոշարքն ու անկեղծ հարցազրույցը

Դերասանուհի Իննա Խոջամիրյանը հաճախ է նոր ֆոտոշարքեր ներկայացնում, սակայն խոստովանում է` Tert.am Life–ի իրականացրած նկարահանման ժամանակ նորովի ներկայանալու հնարավորություն ուներ։ Իննային լուսանկարել ենք երևանամերձ տարածքներից մեկում։ Նրա հետ ճանապարհ գնալը ոչ միայն գեղեցիկ ֆոտոշարքի, այլև հետաքրքիր զրույցի առիթ դարձավ։

Կենսուրախ, կատակասեր, միաժամանակ, քչախոս, երբ հերթն իր զգացմունքային դաշտին է հասնում։ Այսպիսին է Իննան առօրյայում։ Մեր զրույցում, սակայն, քչախոս մնալ նրան չի հաջողվել:)

Մանկություն

Իննան ծնվել է Լոռու մարզի Տաշիր քաղաքում: Երբ հարցնում ես լոռեցիներին բնորոշ միամտություն ունի՞, անմիջապես կատակում է. «Հազար ենք ասել` լոռեցիները միամիտ չեն, պարզամիտ ու բացսիրտ են, ազիզ:)»։

Իննայի մանկությունը, սակայն, ամբողջությամբ Տաշիրում չի անցել, ընտանիքի հետ նա մի քանի անգամ տեղափոխվել է. ծնվել է Տաշիրում, 4-րդ դասարանում տեղափոխվել Ստեփանավան, մի քանի ամիս` Երևանում է դպրոց գնացել, այնուհետև ծնողների աշխատանքի բերումով կրկին վերադարձել Տաշիր։ «Մանկությունս անցել է ամենուր։) Ինձ թվում է` ասածս արդեն ապացույց է նրա, ինչ գունեղ ու բազմազան մանկություն եմ ունեցել Հանրապետության 3 քաղաքում միաժամանակ»,– իրեն բնորոշ կենսուրախությամբ ասաց Իննան։

Նոր միջավայրն ու հաճախակի տեղափոխություններն իրենց բացասական ազդեցությունն են երեխայի հոգեբանության վրա։ Իննան չի ժխտում, դա նաև սթրեսային էր, սակայն նկատում է, որ երբեք փխրուն բալիկ չի եղել։

«Ինչ պատահում է կյանքում, բացառապես հաղթահարելու ու առաջ գնալու համար է, եթե չկարողացար, քո փոխարեն ուրիշը կանի։ Գոյության պայքարը միայն կենդանիներին չի վերաբերվում, թեկուզև այս դեպքում փոխաբերական իմաստ ունի,– ասաց նա, իսկ դիտարկմանը, որ 23 տարեկանում դա գիտակցելը բնական է, փոքր տարիքում ամեն բան այլ է, արձագանքեց,–  Փոքր տարիքում նույնն էի մտածում՝ այլ կոնտեքստում։ Ինձ ուր «գցում» էին, յոլա էի գնում։ Այն վայրերում, որտեղ դժվար էի ադապտանում, հաճախ բացահայտ էքստրովերտություն էի ցուցաբերում՝ տարատեսակ «ջրիկություններ» էի անում մթնոլորտը հավասարակշիռ ու ստաբիլ պահելու համար։ Ինչ խոսք, այդ սովորությունը մասամբ որպես պաշտպանական մեխանիզմ ամրապնդվել է մեջս։ Տեղափոխություններիս ժամանակային ինտերվալը բավականին կարճ էր. չէի հասցնում ադապտանալ, նորից տեղափոխվում էինք։ Երևանի դպրոցի դասարանից ոչ ոքի, ցավոք, չեմ հիշում, սակայն մյուս 2 դպրոցների աշակերտական և ուսուցչական անձնակազմն ինձ միշտ հոգեհարազատ կմնան»։

Ուսանողական կյանքն ու Երևանում հաստատվելը

Դպրոցն ավարտելուց հետո Իննան ընդունվեց համալսարան ու ընտանիքի հետ կրկին տեղափոխվեց Երևան, այս անգամ` վերջնական` հստակ ծրագրերով ու երկարատև մնալու նպատակով։ Մարզից Երևան եկած աղջիկը միանգամից չի հարմարվել նոր իրականությանը, բայց միջավայր փոխելն իր համար նոր երևույթ չէր, ուստի գտել էր նոր միջավայրում իրեն գտնելու տարբերակը։

«Երևի թե նոր միջավայրի հետ բախումն ինձ մոտ արդեն լղոզել էր սահմանները, դպրոցական տարիներին պարբերաբար բախվում էի նոր մարդկանց հետ։ Համալսարանում առաջին 2 տարիներին պասիվ էի։ Երբ նոր միջավայրում եմ հայտնվում, կամ չափազանց ինտրովերտ եմ, կամ չափից դուրս էքստրովերտ, մինչև նորմայի գալն ու ադապտանալը։ Մի անգամ դասախոսներիցս մեկը (որն իմ կարծիքով էապես համակրանք չուներ իմ հանդեպ) ամբողջ լսարանի առաջ շատ կտրուկ որոշեց ինձ ասել, որ ներկայացնեմ 10 րոպե առաջ  հանձնարարված անգլալեզու մասնագիտական նյութը։ Ուժեղ վիրավորվել էի, ինձ ուղղված խոսքերի մեջ հեգնանք ու թերահավատություն կար։ Հիշում եմ, որ ոտքի կանգնեցի պարզ, արագ, հստակ խոսեցի նյութից, նստեցի ու այդ օրվանից մերվեցի կուրսիս հետ։ Տարիներ անց կուրսընկերուհիներիցս մեկն ասաց՝ զարմացած լսեցի ու հասկացա, որ թաքնված խելացի, լավ սովորող ունենք, խաբար չենք»,– հիշեց Իննան։

Դերասանուհին նկատեց, որ ուսանողական տարիներին ոչ ոք չի կարող հասկանալ` ինչ նկատի ունեն ծնողներն ու մեծահասակները՝ ուսանողական տարիներն ամենաքաղցրն են արտահայտությամբ. «Ուսմանս 6 տարիներից հետո եմ միայն հասկանում, որ դրանք հետագա կյանքի, հասունացման, կոփվելու, կայունանալու, ինքնահաստատվելու ու պատանեկությունը վայելելու ամենակարևոր տարիներն են։ Հիմա մեծ կարոտով եմ հիշում նույնիսկ այն անքուն գիշերները, երբ ընկերուհուս հետ մինչև լուսադեմ քննություններին էինք պատրաստվում, ինչպես էինք հուզվում քննասենյակ մտնելիս, ինչքան կարևոր էր ստացած գնահատականը։ Մինչև հիմա պահում եմ ուսանողական թոշակս, երբեմն կատակելով ինքս ինձ մտածում եմ՝ երեխաներիս կժառանգեմ, իմ համար ամենաարժեքավոր գումարը՝ ստացածս գիտելիքի դիմաց։)»։

 «Ես»–ի ձևավորումը

«Ասում են` «ես»-ի ձևավորումը երեխայի մոտ 3 տարեկանից է սկսում, երբ սկսում են իրենց մասին ոչ թե 3-րդ դեմքով խոսել, այլ իրենց կոչել «ես»։)»,– նկատեց հոգեբանն ու հավելեց, որ իր «ես»-ն ամրապնդվել է դեռահաս տարիքում, մի շարք հակասական դեպքերից ու իրադարձություններից հետո, որոնք բացահայտել չի ցանկանում։

«Դպրոցն ավարտելուց հետո հասկացա, որ ինքնուրույն պիտի որոշումներ կայացնեմ, և այդ որոշումները մեծ մասամբ ճակատագրական են լինելու։ Առաջինը հենց մասնագիտության ընտրությունն էր»,– ընդգծեց հոգեբանը, որն իրեն գտավ հեռուստատեսությունում։

Կյանքի բեկումնային փուլը

Իր  կյանքի բեկումնային փուլն Իննան համարում է «Շանթ» հեռուստաընկերությունում աշխատանքի անցնելը, որը փոխեց իր համար նախանշված ճանապարհը։ «Հոգեբանություն սովորող մի աղջիկ, որը գաղափար չուներ ինչպիսի ընթացք կարող էր ստանալ իր հետագա կյանքը մի օրվա մեջ, հայտնվեց հեռուստատեսությունում։ Այդ օրվանից ի վեր շատ իրադարձություններ, կարևոր ու անկարևոր մարդիկ ինձ վրա մեծագույն ազդեցություն են ունեցել։ Սա ճակատագրական իրողություն էր»,– ասաց նա։

Առաջին սերը

Իր առաջին սիրո մասին Իննան չի հիշում, բայց այդ մասին շատ է լսել:) «Մայրս պնդում է, որ առաջին անգամ 3 տարեկանում եմ սիրահարվել, քնիցս արթնացել եմ, կտրուկ ու կիսաքուն ոգևորված պատմել նրան, որ մեր հարևանի տղան ինձ շա՜տ ծաղիկներ էր նվիրել, իսկ մի քանի օր անց խնջույքի ժանանակ ուժեղ լաց եմ եղել, երբ տվյալ տղային այլ աղջկա հետ պարելիս եմ տեսել։ Մեծացա, պատմեցին, որ տղայի նշանած աղջիկն էր իրականում, իսկ տղան այդ ժամանակ արդեն 28 տարեկան էր։) Գիտակից տարիքում առաջին անգամ դպրոցական տարիներին եմ սիրահարվել, վառ կերպով հիշում եմ այդ տղայի ալ կարմիր կոշիկները»,– ժպիտով հիշեց դերասանուհին։

Սերը հասուն տարիքում

Հասուն տարիքում սերն այլ դրսևորում ու գույն ունի։ Դերասանուհին իր բնորոշիչն ունի. «Փորձեցի պատկերացնել, աչքերիս առջև միանգամից սպիտակը, վարդագույնը, մուգ կարմիրը հաջորդեցին իրար։ Երևի, իմ սերը մաքրության, պլատոնական զգացումների և կրքի միավորումն է»։

Սկզբունքներ առանձնացնել սիրո մեջ նա դժվարանում է։ «Ըստ իս` սիրո մեջ կարևոր և անկարևոր սկզբունքներ չկան։ Հարգանքը, վստահությունը, հավատարմությունը, փոխզիջումները, հոգատարությունը... այնքան կարևոր բաղադրիչներ կան, որոնք պարտադիր են կայուն հարաբերությունների համար։ Եթե մի բաղադրիչն անգամ բացակայում կամ կորում է, հարաբերությունները խարխլվում են»,– կարծում է նա։

Ներկան երջանկությունն է

Ներկայի մասին Իննան երկար չի խոսում։ Կարճ է, որովհետև երջանիկ է։ «Մի փաստ եմ արձանագրել. վերջին 3 տարիներին անցնող թվականն ամփոփելիս մտածում եմ, որ սա ամենալավ տարին էր։ Այս պահին երջանիկ եմ և ինքնաբավ։)»,– ոգևորությամբ նկատեց նա։

Լուսանկարները՝ Johny Core-ի

Հագուստը՝  Արփինե Կոշտոյանի