«Մայրիկիս մահը դեռ չեմ հաղթահարել». Ֆրանսիայում բնակություն հաստատած Մայա Մարգարյանը` ամուսնության, որդու և մոր՝ Ժենյա Մկրտումյանի կորստի մասին

Երգչուհի Մայա Մարգարյանը, ով ժամանակին հայկական էստրադայի ակտիվ երգչուհիներից էր, տասը տարուց ավելի է` շոու բիզնեսում գործունեություն չի ծավալում, 8 տարի է, ինչ բնակվում է Ֆրանսիայի Ռուան քաղաքում, որտեղ երգ ու պար է դասավանդում հայ և ֆրանսիացի փոքրիկներին:

Tert.am Life-ը Մայայի հետ զրուցել է Ֆրանսիայում հայտնվելու, ամուսնության, այսօրվա հայկական շոու բիզնեսում չլինելու պատճառների, իր հայտնի ընկերների, որդու և մոր`լուսահոգի դերասանուհի Ժենյա Մկրտումյանի կորստի մասին:

-Մայա, ժամանակին հայտնի էիք ու ակտիվ գործունեություն էիք ծավալում: Կա՞ կարոտ դեպի այդ ժամանակները:

-Ոչ, միայն հաճելի հուշեր ունեմ: Առաջ ավելի շատ ժամանակ հատկացնում էի կարիերայիս, հիմա`ընտանիքիս: Ճիշտ է, չեմ երգում, բայց իմ մասնագիտությունից հեռու չեմ: Իմ երկու ընկերուհու հետ ստեղծել ենք Հայկական ասոցացիա, որտեղ հայ երեխաներին երգ ու պար ենք դասավանդում:

- Ինչո՞ւ մասնագիտական ակտիվ գործունեություն չեք ծավալում:

-Այն, ինչ ժամանակին արել եմ, հիմա նոր սերնդի մեջ եմ սերմանում: Ամեն ինչ իր ժամանակն ունի, ես հիմա երգարվեստում անելիք չունեմ, իմաստ չեմ գտնում: Ես չեմ երգի այսօրվա պահանջված երգերը: Բացի այդ, այն ժամանակ երիտասարդ էի, ես հոգնել եմ, չեմ ուզում շարունակել նույնը:

-Հնարավո՞ր է`հետագայում նոր աշխատանք ներկայացնեք:

-Հիմա մի քանի նպատակ ունեմ, որոնք իրագործելուց հետո կզբաղվեմ անձնական արվեստով, գուցե, տեսահոլովակ և երգ ունենամ:

-Ասպարեզում նոր երգիչ-երգչուհիներ են. նրանց հանդեպ խանդի զգացում ունե՞ք:

-Ընդհակառակը`ուրախանում եմ, որ այսօրվա երգիչ-երգչուհիներն ավելի շատ հնարավորություններ ունեն: Մեր ժամանակ ճանապարհ հարթելը բարդ էր, այդ ճանապարհին, հաճախ, կորցնում էինք մեր ասելիքը: Այսօր հայկական էստրադան կազմված է մեկ երգից, որը երգիչներին պետք է գումար բերի. դա միշտ է խանգարել մեր երգիչ-երգչուհիներին: Ես չեմ մեղադրում, որովհետև մարդիկ պետք է կարողանան պահել իրենց ընտանիքները: Լսողներն են պահանջում ռաբիս երաժշտությունը: Կան արտիստներ, ովքեր դաշտ են մտել իրենց ոճով, բայց չեն դիմացել ու անցել են այն ոճին, որն իրենց ֆինանս կբերի: Բայց կան նաև մարդիկ, ովքեր պահում են որակը: Ինքս շատ եմ հավանում Արամ MP3-ի մատուցած երաժշտությունը:

-Բայց ժամանակին Դուք նույնպես մասնակցում էիք կորպորատիվ միջոցառումների:

-Ես պարային մեծ խումբ եմ ունեցել, որն ինքնուրույն պահելը հեշտ չէր: Շատ է եղել, որ ցանկացել եմ ուրիշ երգեր երգել, բայց ստիպված եմ եղել երգել այն, ինչի պահանջարկը կա կորպորատիվ միջոցառումների ժամանակ: Այնուամենայնիվ, այն ժամանակ ռաբիս երաժշտությունը արտահայտված չէր:

-Ժամանակին հայկական էստրադայից շատերի հետ էիք մտերիմ: Հին ընկերները տեղու՞մ են:

-Ես ուրախ եմ, որ հին ընկերներս չեն կորել,իրենց հետ շփումը պահպանվել է: Նույնքան մտերիմ ենք, որքան տասը տարի առաջ, կարծես այդ տարիները չեն էլ եղել: Հաղորդավար Ժակի հետ եմ շատ մտերիմ ու, կարծում եմ, դա ցմահ կշարունակվի: Հասմիկ Կարապետյանի և «Էմփիրեյ» խմբի վոկալիստ Սարգիս Մանուկյանի հետ էլ նամակագրական կապ ենք պահում:

-Կմանրամասնե՞ք, թե ինչ գործունեություն եք ծավալում Ֆրանսիայում:

-Մինչև հայկական միությունը ստեղծելը, հայ ծնողներից հետաքրքրվել էի`կցանկանա՞ն իրենց երեխաները նման խմբակներ հաճախեն: Ինձ ճանաչում էին որպես երգչուհու, հիմա երեխաները մեծ սիրով հաճախում են երկու խմբակներն էլ: Նաև ֆրանսիական դպրոցում եմ երեխաներին պար դասավանդում: Ուզում ենք խաչքար տեղադրել Ռուանում, որպեսզի ապրիլի 24-ին մեր հարգանքի տուրքը մատուցենք ցեղասպանության զոհերի հիշատակին: Այստեղ նման գործընթացները դանդաղ են զարգանում, դժվարությունները շատ են, բայց դրանք նոր նպատակների սկիզբ են դառնում ինձ համար:

-Ձեր վերջին տեսահոլովակից շուրջ տասը տարի է անցել: Այս ընթացքում ամուսնացել եք և որդի ունեցել: Ձեր ամուսնու հետ որտե՞ղ եք ծանոթացել:

-Ամուսնուս հետ Երևանում եմ հանդիպել, բայց նրա մասին խոսել չեմ ուզում: Միայն կասեմ, որ ժամանակին սուտ խոսակցություններ էին տարածել, թե իբր ես ու ամուսինս Հայաստանից եղբայրներիցս ենք փախչել, բայց ես եղբայրներ չունեմ:

-Ինչպե՞ս հայտնվեցիք Ֆրանսիայում:

-Ինձ մթնոլորտի փոփոխություն էր պետք, որպեսզի  հասկանայի`ինչ եմ ուզում այս կյանքից: Մինչ օրս չեմ զղջացել կայացրածս որոշման համար: Այլ մանրամասներ չեմ կարող ասել:

-Ձեր որդին`Ալեքը, ժառանգե՞լ է Ձեր ձայնը:

-Ալեքն արդեն 7 տարեկան է, բավականին հզոր, տարբերվող ձայն ունի, բայց արվեստի հետ կապ չունի: Դեռ փոքր է, պլանշետային խաղերով է հետաքրքրվում: Փորձում եմ նրա մեջ լեզուների հանդեպ սեր սերմանել: Վերջերս ձեռքը կոտրել է, բավականին ակտիվ բալիկ է: Այնքան խելացի է, որ կարող ես նստել ու ընկերական զրույց ունենալ հետը:

-2016 թվականին մեծ կորուստ ունեցաք՝ մահացավ Ձեր մայրը՝ դերասանուհի Ժենյա Մկրտումյանը: Նրա կորուստը հաղթահարե՞լ եք:

-Մորս կորուստը ծանր էր, մենք շատ կապված էինք, գիտեինք միմյանց մասին ամեն ինչ: Նրա կորուստը դեռ չեմ հաղթահարել, ցավը նույնն է, բայց հանգիստ եմ, որ չասված խոսքեր չեն մնացել: Որդուս`Ալեքի անունը մայրս էր ընտրել, բայց այդպես էլ չհասցրեց տեսնել նրան, միայն տեսազանգով... Ալեք անունն էր ընտրել, քանի որ շատ էր սիրում դերասան Ալեք Բոլդուին: Տղաս մայրիկիս հիշում է գրեթե ամեն օր, բայց հիշողություններն աղոտ են, քանի որ այդ ժամանակ նա ընդամենը հինգ տարեկան էր:  

Մարիամ Խաչատրյան