«Զինվորները հաղթել են». պատերազմում վիրավորված դերասան Արման Սիմիկյանը՝ Բանակի օրը վերաիմաստավորելու, զոհված ընկերների, հոգեբանի հետ աշխատելու և Եռաբլուր դժվարությամբ գնալու մասին

Այսօր ՀՀ զինված ուժերի կազմավորման 29-րդ տարեդարձն է, ինչի առթիվ Tert.am Life–ը զրուցել է Արցախի պատերազմի մասնակից, «Վերջին ուսուցիչը» նախագծից լսարանին հայտնի դերասան Արման Սիմիկյանի հետ: Արմանը մասնացել էր պատերազմին որպես ժամկետային զինծառայող և վիրավորվել հոկտեմբերի 13-ին:

Արմանի խոսքով՝ քանի որ չի աշխատում, երկար է քնում, բայց արդեն հասցրել է շնորհավորանքներ ստանալ տոնի առթիվ թե՛ կեսգիշերին, թե՛ առավոտյան: «Այսօր հասցրել եմ շնորհավորանք ստանալ իմ վարպետ, ՀՀ ժողովրդական արտիստ Աշոտ Ղազարյանից, ով շատ թանկ է ինձ համար: Այս տարի տոնի նշանակությունը, կարծես, ավելի խորությամբ զգանք, բայց ցավալի է, որ պատերազմից հետո այդպես եղավ: Այս տարի բոլորն ավելի խորը զգացին զինվորի արժեքը, իսկ զինվորները հաղթել են: Կցանկանամ, որ բոլորն էլ հասկանան՝ զինվորն ամենաբարձր արժեքն է, սրբություն է»,- ասաց նա:

Ըստ Արմանի՝ հիմա ֆիզիկապես լավ է զգում, երկրորդ վիրահատությունից հետո առանձնապես խնդիրներ չկան, փամփուշտը հեռացված է:

«Փորձում եմ վատ հիշողություններից ազատվել, բայց դա այդքան էլ հեշտ չէ, որովհետև վերքերը թարմ են: Ունեմ և՛ մարտական, և՛ կյանքի ընկերներ, ովքեր զոհվել են: Մեկ անգամ եմ Եռաբլուր այցելել՝ հունվարի 3-ին, մինչ այդ չէի կարողանում, շատ բարդ էր: Նույնիսկ չկարողացա երկար շրջել, մի քանիսին այցելեցի ու չկարողացա շարունակել: Հասկանում էի, որ մի ամբողջ սերունդ այդտեղ է: Երբ հիվանդանոցում էի, ինձ հետ հոգեբան էր աշխատում, ով շատ էր օգնում ու որոշ չափով կայունացրեց իրավիճակը: Հիմա հոգեբանի հետ չեմ աշխատում, բայց նա ասել է, եթե կարիքն ունենամ, այցելեմ իրեն ու նորից աշխատանքներ տանենք»,- պատմեց նա:

Դերասանը նկատեց, որ պատերազմից հետո իր մեջ շատ փոփոխություններ է նկատում: «Փորձում եմ գնահատել կյանքը, որովհետև այն, ինչի միջով անցա, ստիպեց հասկանալ՝ հնարավոր է լինի մի օր, որ չլինեմ: Մի փոքր էլ հուսալքություն կա, չեմ ստի, որովհետև բոլորն էլ հաղթանակի էին սպասում: Փորձում եմ կյանք վերադառնալ, աշխատել, կյանքը շարունակվում է, պետք չէ ամեն օր սգի մեջ լինել, բայց մոռանալ նույնպես չի կարելի: Մարդիկ կան, որ այլ իրականության մեջ են ապրում, պատերազմի ավարտից մեկ օր հետո ուրախ տեսանյութեր էին տեղադրում համացանցում: Այդպես չի կարելի, որովհետև այդ ամենը տեսնում են նաև կորած, գերության մեջ գտնվող զինվորների ծնողները: Պետք է գնահատենք տղաների սխրանքը, որովհետև նրանք հայրենիքին տվեցին ամենաթանկը»,- ընդգծեց նա:

Արմանը նաև ասաց, որ նկատել է՝ հիմա շատերը ցանկություն ունեն լքելու հայրենիքը: «Ոչ ոքի չեմ մեղադրում, բայց ինքս նման մտքեր չունեմ: Ես ուզում եմ Հայաստանում մնալ, որքան էլ բարդ լինի, չեմ ուզում հեռվից նայել հայրենիքիս, ուզում եմ մնալ, փորձել ինչ-որ լումա ունենալ երկրիս զարգացման գործում: Հազարավոր զոհեր ունենք, հենց հանուն նրանց պետք է մնանք, ապրենք, որովհետև զոհվել են հանուն մեզ: Հիմա զոհվածների ընտանիքները դատարկվել են, որոշ չափով կորել է նաև նրանց ապրելու իմաստը, լույսը: Պետք է գնահատելով ու հիշելով շարունակենք ապրել»,- եզրափակեց նա: