«Նոր գործընկերների հետ նոր մթնոլորտ է ձևավորվում»․ Անի Խաչիկյանը՝ նոր նախագծի և գործընկերուհիների մասին

Դերասանուհի Անի Խաչիկյանն այս օրերին զբաղված է «Կին կոդ» նոր ներկայացման փորձերով, որի պրեմիերան կլինի մայիսի 6-ին։  Tert.am Life-ի հետ զրույցում Անին խոսել է ներկայացման, վաղուց բեմում չլինելու, թատրոնի կարևորության և իրեն ռեալիզացված զգալու մասին։

Ռոզի Ավետիսովայի, Սոնա Մաթևոսյանի, Զառա Սահակյանի, Ռիփփիի, Քեթրին Մանասյանի, Ստեփան Ղամբարյանի մասնակցությամբ նոր ներկայացումը տարբեր պատմությամբ կանանց մասին է։ Ներկայացման ադապտացիան արել է Արմեն Վարդանյանը, ռեժիսորը Սեդրակ Գոջամանյանն է։

«Ժանրը կոմեդիա է, բայց վերջին շեշտը մելոդրաման է։ Տարբերվում է, քանի որ կանայք ներկայանում են յուրաքանչյուրն իր գույնով ու պատմությամբ, իսկ պատմություններն իրական չեն։ Այդքան կանանց հետ բեմում լինելն ինձ համար բարդ չէ, հետաքրքիր է, երևի, ռեժիսորի համար է բարդ։ Պետք է կարողանա բոլորիս ճիշտ բացել որպես դերասան, կերպար։ Ինքս աղջիկների մեծ մասի հետ անձամբ ծանոթ չէի, բայց ճանաչում էի դաշտից։ Իրականում, դա էլ է հետաքրքիր, նոր գործընկերների հետ նոր մթնոլորտ է ձևավորվում»,- ասաց նա։

Անիի խոսքով՝ փորձերը սկսել են մարտից․ «Բարդություններ են լինում կապված բոլորիս զբաղված լինելու հետ, բայց առաջնահերթությունը, միևնույն է, տալիս ենք ներկայացմանը։ Փորձում ենք նաև հետևել հակահամաճարակային կանոններին, որպեսզի չվարակվենք և ներկայացումը չձախողենք»։

Ըստ դերասանուհու՝ տևական ժամանակ է, ինչ բեմում չի եղել։ «Վերջին անգամ բեմում եղել եմ կորոնավիրուսի տարածումից առաջ, երբ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում խաղում էինք «Անհայտ բաժանորդը» ներկայացումը։ Դրանից հետո պետք է Գյումրիում խաղայի «Թռիչք» ներկայացումը, բայց այն հետաձգվեց կորոնավիրուսի պատճառով։ Կարոտել էի թատրոնի փորձերը, բեմը։ Քանի որ որպես դերասանուհի առաջին քայլերս հեռուստասերիալներում և ֆիլմերում եմ արել, թատրոնի հետ չունեմ այն կապվածությունը, որն ունեն իմ գործընկերները։ Չնայած այս ամենին՝ թատրոնն այնքան կախարդական աշխարհ է, որ թատերային մթնոլորտում մեկ անգամ լինելով՝ գրավվում ես էներգետիկայով և առանց դրա քո կյանքը չես պատկերացնում»,- նշեց նա։

Անին ընդգծեց, որ թատրոնում խաղալը մասնագիտական առումով կարևոր է դերասանի համար․ «Թատրոնը քեզնից մի քանի ամսվա դետալային աշխատանք է պահանջում, որից հետո ոչ թե ֆիլմերի պես տեսարան-տեսարան ես նկարահանվում, այլ բեմում ամբողջությամբ զարգացնում ես կերպարդ։ Ֆիլմում այդ առումով բարդ է, որովհետև կերպարիդ զգացմունքային, գիտակցական կապերը կտոր-կտոր ես հավաքում։ Թատրոնը թույլ է տալիս կերպարիդ մեջ ապրել օնլայն, հանդիսատեսի արձագանքը միանգամից ես տեսնում։ Ավելի բարդ է, երբ այդ պահին արձագանք չես ստանում, չես տեսնում՝ քեզ ինչպես են գնահատում։ Թատրոնում կա այդ ճկունությունը, խաղացիր, տեսար, հասկացար՝ պե՞տք է աշխատել կերպարի վրա, թե՞ ոչ»։

Դերասանուհին նկատեց, որ այսօրվա թատրոնն ու արվեստի մյուս ճյուղերն իրենց վրա օդից կախված մեծ առաքելություն ունեն` հանդիսատեսին որոշակի արժեհամակարգերի և գաղափարախոսությունների դաշտ վերադարձնել։

«Այդ առաքելությունը երկար տարիներ եղել է, բայց աչքաթող է արվել, ներկա իրականությունն այդ ամենը վերաարժևորելու և վերանայելու մարտահրավեր է նետում։ Պետք չէ իրականությունից կտրվել, պետք է նոր իրականություն տալ, որը ներքին մտավոր աշխատանքի առումով որոշակի լուծումներ կտա,- ասաց նա և հավելեց, որ այսօր հանդիսատեսին թատրոն բերելը բարդ է,- Նախ՝ առաջ մարդիկ տոմս գնելու հնարավորություն ունեին, այսօր այդ գումարը սոցիալական ավելի կարևոր հարցերի են տրամադրում։ Մարդիկ նաև հոգեբանորեն պատրաստ չեն վերադառնալ կյանք, առաջ շարժվել»։

Հարցին՝ որպես դերասանուհի իրեն այսօր ռեալիզացված զգո՞ւմ է, Անին պատասխանեց․ «Այսօր առավել, քան երբևէ որպես դերասանուհի ռեալիզացված եմ զգում, որովհետև այն նախագծերը, որոնցում ներգրավված եմ, բազմազան են, տարբեր»։