ՌԴ առաջին փոխվարչապետը զանգահարեց ինձ և հարցրեց, թե ով է Դոու Ջոնսը, և ուր է նա ընկնում. Ռուբեն Վարդանյան

Երջանկության միջազգային օրը՝ մարտի 20-ին, «Սկոլկովո» բիզնես-դպրոցում Speakers Nights դասախոսության ընթացքում ելույթ է ունեցել նաև դպրոցի հիմնադիր, գործարար Ռուբեն Վարդանյանը։ Slon.ru-ն մասնակի կրճատումներով ներկայացնում է հայտնի գործարարի ելույթը՝ վստահության, երկար տարիներ առաջ պլանավորման և իր երազանքների մասին։

«Սեփական անձի մասին պատմելը ճիշտ չէ։ Սակայն, հետադարձ հայացք նետելով անցյալին, իսկ ինձ մոտ այժմ անցումային շրջան է՝ բանկի կառավարումից դեպի բարեգործության և բիզնես-նախագծերի ստեղծում, ցանկանում եմ ամփոփել արդյունքները՝ հանուն ինչի»,- այսպես է սկսել իր ելույթը Ռուբեն Վարդանյանը։

21 տարեկանում Վարդանյանը սկսել է զբաղվել բանկային ներդրումային բիզնեսով, սակայն առանց գիտակցելու, որ դա կարող է պահանջված լինել։ «Այժմ կարելի է շատ բան խելացի բառերով ներկայացնել այն ամենի մասին, ինչ ես արել եմ, սակայն եթե լինել օբյեկտիվ և ասել, թե ինչն էր ինձ առաջնորդում՝ ես կարողացա ձևակերպել, թե ինչ եմ ուզում դառնալ, ինչպես եմ ցանկանում չափել իմ հաջողությունը և որքանով եմ պատրաստ ռիսկի դիմել այդ երկուսի համար։ Դրանք թղթեր կամ գրված բառեր չէին, սակայն հիմքն էին, որոնցով ես առաջ էի շարժվում»,- պատմել է Վարդանյանը։

Խոսելով այն մասին, թե ինչպես հասնել հաջողության, գործարարը նշում է, որ չգիտի բանաձևեր, սակայն գլխավոր է համարում նպատակի առկայությունը, ընդ որում՝ հստակ սահմանված։ Երկրորդ՝ անհրաժեշտ է ուժեղ թիմ։ «Այն պետք է քեզանից ուժեղ լինի, դա որոշում է, թե որքանով ես դու ուժեղ։ Իմ շուրջ միշտ եղել են շատ հմուտ և ուժեղ մարդիկ։ Բոլորը թողել են իրենց հետքը»,- նշել է Ռուբեն Վարդանյանը։

Եվ երրորդ կարևոր գործոնը խաղի ներքին կանոններն են, որոնք պետք է լինեն մշտական և պարզ։ Պետք է լինել հետևողական, հավելել է գործարարը։

«Ինձ համար կարևոր էր գտնել այն, ինչն ինձ երջանիկ կդարձներ, և գտնել այն, ինչն ինձ առաջ կտաներ։ Այն, ինչ մենք անում էինք, դա գումար վաստակելը չէր. մենք փոխում էինք երկիրը, և, կարծում եմ, դեպի լավը։ Հասկանում եք, մենք սկսում էինք այն ժամանակ, երբ ՌԴ առաջին փոխվարչապետը զանգահարեց ինձ և հարցրեց, թե ով է Դոու Ջոնսը և ուր է նա ընկնում։ Կարծես թե դա մեզ հետ տեղի չէր ունենում։ Դա հիմա է ամեն ինչ հեշտ՝ միլիարդները գնում են այնտեղ և կրկին հետ գալիս»,- հիշում է հայտնի գործարարը։

Ըստ նրա՝ պետք է հավատալ երազանքին։ Այդ առումով նա հիշել է Սինգապուրի «հիմնադիր-հայր» Լի Կուան Յուի հրավիրած ընթրիքը։ «Նա 83 տարեկան է, ես նրան պատմում եմ իմ երազանքի մասին, և նա հանկարծ ասում է, որ կդառնա մեր դպրոցի անդամը։ Հետագայում նա նստած էր այստեղ, ելույթ էր ունենում ձեր առաջ և խոստացել էր լինել Հայաստանում։ Նա արեց դա։ Երբ ես նրան հարցրի, թե ինչու է անում դա, Յուն պատասխանեց, որ 20 տարի անց Սինգապուրը կպարտվի Մումբային և Շանհային, և իրենք չեն լինի այդքան գրավիչ, բացի այդ, 20 տարվա ընթացքում տեխնոլոգիաները թույլ կտան տեղաշարժվել աշխարհում ավելի արագ, իսկ Սինգապուրից 7 ժամվա հեռավորության վրա գտնվող երկրները շատ կարևոր են։ Ռուսաստանն այդ գոտում է»,- պատմում է Վարդանյանը։

Խոսելով հիմնական խնդիրների մասին՝ Վարդանյանը նշել է, որ դրանք երկուսն են։ Առաջինը՝ վստահության ուրախությունը, իսկ իրենք ոչ ոքի չեն հավատում։ Եվ երկրորդ՝ պլանավորման հորիզոնը. պետք է սովորել մտածել երկար տարիներ առաջ. ոչ թե այսօրվա ռեժիմով, այլ 50 տարի, 25 տարի կտրվածքով։

Գործարարի հաջողության ևս մեկ գրավական է անկեղծ զրույցը սեփական անձի հետ։

Դպրոցի սաներին խորհուրդներ տալով՝ Վարդանյանը նշել է, որ երջանկությունն այն է, ինչ դու անում ես այնպես, ինչպես քեզ է դուր գալիս, ում հետ քեզ դուր է գալիս։ Իհարկե, լինում են անհաջողություններ, սխալներ, շատ բաներ կարելի է այլ կերպ անել, սակայն այդ ամենը երկրորդական է։ Եթե հավատում ես հիմնավորապես, նույնիսկ սխալներով, ապա ստացվում է։

«Պետք է հավատալ և տրվել այն ամենին, ինչ անում ես։ Հավատալ, որ քո կողքին լավ և արժանի մարդիկ են։ Դա հեքիաթ է թվում։ Աշխարհը բազմազան է, սակայն դու պետք է զգաս, որ դու նրանում օտար չես։ Դա կարող է լինել գիտական նախագիծ, պետական ծառայություն, բիզնես՝ կարևոր չէ։ Եթե դու տեսնում և հասկանում ես հիմնարար նպատակը, ապա ամեն ինչ դառնում է ավելի հեշտ»,- ասել է հաջողակ գործարարը։

Նա մարդու կարևոր ունակություններից է համարում նաև սխալներից չվախենալն ու փոխվելը։ Մարդիկ վախենում են լինել անհաջողակ, սնանկանալ, կորցնել ինչ-որ բան, չլինել բոլորի նման. դա վախն է, որը խանգարում է։

Ռուբեն Վարդանյանը նշում է, որ եղել են կյանքում հիասթափություններ և դավաճանություններ, սակայն եղել են մարդիկ, որոնք եղել են իր կողքին, և դա մեծ երջանկություն է։ Դա շատ բաներ է որոշում ապագայում։ «Երջանկությունն այն է, որ դու կաս այնպիսին, ինչպիսին կաս։ Եվ դա ամենամեծ հնարավորությունն է քեզ համար»,- հավելել է հայազգի գործարարը։

Խոսելով 20 տարի անց իր նպատակների մասին՝ Վարդանյանն ասել է, որ մի բան հստակ գիտի՝ ինչ է անելու և ինչ չի անելու։ «Ես մեծ ցանկություն ունեմ բարեգործությունը դարձնել արդյունավետ և թափանցիկ մեխանիզմ։ Իմ երազանքն է այդ համակարգը դարձնել հզոր։ Իսկ հետագայո՞ւմ։ Կրթություն, կրթություն և կրկին կրթություն։ Ֆինլանդիայում տասը լավագույն աշակերտներից 7-ը ցանկանում են դառնալ ուսուցիչ։ Դա ամենահեղինակավոր մասնագիտությունն է։ Դա հաջողության բանալին է։ Մարդն ամենագլխավոր ակտիվն է։ Ցավոք, մեզ մոտ այդպես չէ։ Մեզ մոտ միայն մեկն է ցանկանում դառնալ ուսուցիչ՝ դա դժբախտություն է»,- իր ցանկությունների մասին պատմել է գործարարը։

Եվ վերջում, տալով իր խորհուրդները դպրոցի սաներին, Վարդանյանը նշել է, որ ամենադժվարը միշտ անկեղծ լինելն է։