Պուտինը եկել էր իր երկրի պետական շահերը սպասարկելու, իսկ թե մենք կարողացա՞նք սպասարկել մերը, ցույց կտա ժամանակը.Գուրգեն Արսենյան

«Միավորված աշխատանքային կուսակցության» նախագահ, ԱԺ «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Գուրգեն Արսենյանը կարծում է, որ մեր երկիրը իր հետագա ուղին պետք է կառուցի սլավոնական համակարգի հետ: ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը, ըստ Արսենյանի, Հայաստան էր եկել Ռուսաստանի պետական շահերը սպասարկելու, ինչը տեղի է ունենում պետական փոխայցելությունների դեպքում. որքանո՞վ մեր կողմը պաշտպանեց մեր շահը՝ ցույց կտա ժամանակը: Իսկ մերօրյա արտագաղթը իր ծավալներով ԲՀԿ պատգամավորը համեմատում է 1603թ. թուրք-պարսկական պատերազմի և 1915թ. Եղեռնի ընթացքում հայաթափության հետ: Tert.am-ը այս և այլ հարցերի շուրջ զրուցել է պատգամավորի հետ:

- Ձեր խմբակցության պատգամավորներն այն փոքրաթիվ պատգամավորների թվում էին, ովքեր պատասխանել են ՀՔԱ Վանաձորի գրասենյակի՝ ՄՄ-ին, թե ԵՄ-ին նախապատվություն տալու վերաբերյալ հարցմանը, և այս հարցում կարծես թե տիրում է բազմակարծություն: Կոնկրետ Ձե՛ր տեսակետը, ով նախկինում գործարար էր և շատ լավ հասկանում է տնտեսության խնդիրները:

-Նույնպես ստացել եմ այդ հարցումը, թե որն է իմ դիրքորոշումը, սակայն չեմ պատասխանել մի պարզ պատճառով, որ հուլիսի 17-ին ես ռադիոյով 40 րոպեանոց ելույթում իմ դիրքորումը շարադրել եմ՝ իմ կողմից ընդունելի փաստարկներով, թե ինչո՞ւ եմ գտնում, որ մեր երկիրը իր հետագա ուղին պետք է կառուցի սլավոնական համակարգի հետ:

-Այն ավելի շատ կոչվում է եվրասիական:

- Կոչվում է եվրասիական, սակայն դրա կրող միջուկը սլավոնական էթնոսն է:

-Սլավոնական՝ որպես քաղաքակրթակա՞ն, թե՞  տնտեսական-քաղաքական:

-Բոլոր երեք բաղադրիչները հաշվի առնելով, հաշվի առնելով այն անցյալը, որ ունեցել ենք, այն պատմական ժառանգությունը, որը ունենք, այն քաղաքակրթական ժառանգությունը, որը ունենք, այն սերունդը, որը հիմա կա և այն միջավայրը, որի մեջ որ ապրել ենք հազար տարի: Վերլուծելով այդ միջավայրի փոփոխություններից հետո տեղի ունեցող երևույթները՝ եկել եմ այն համոզման, որ մենք այդտեղ պետք է լինենք:

-Կարծում ե՞ք, որ հայ հասարակությունը ռուսամետ է:

-Երեք սերունդ հայ հասարակությունն ապրել է մի պետության մեջ, որը կոչվում էր Խորհրդային միություն, որի տիտղոսային ազգն էր Ռուսաստանը: Եվ այդ երեք սերնդի կյանքում եղել են լավ բաներ, վատ բաներ, հետաքրքիր բաներ, տխուր ու հաճելի բաներ: Իմ կարծիքով՝ դա որոշակի խորը ազդեցություն ունի հայ հասարակության տրամադրության վրա:

-Վրաստանը նախաստորագրեց Ասոցացման համաձայնագիրը, և հնարավոր է, որ դրա արդյունքում ստեղծվի մի վիճակ, երբ հայ-վրացական սահմանը դառնա ԵՄ-ՄՄ սահման՝ այստեղից բխող բոլոր հետևանքներով: Նկատի ունենանք, որ Վրաստանը մեզ համար հաղորդակցության միակ բաց տարածքն է:

-Ի՞նչ լրացուցիչ բարդություն է, ո՞վ է նման ապատեղեկատվություն տարածում: Բերեմ մեկ օրինակ՝ Անգլիան ունի 5 մաքսային ռեժիմ, մենք ունենք մաքսային կառույց, որի ֆունկցիաների մեջ է մտնելու մաքսային ռեժիմների ապահովումը, դա տեխնիկական հարց է, գլոբալ աշխարհաքաղաքական հարց չէ: Մարդիկ փորձում են դարձնել աշխարհաքաղաքական հենց այդ պարամետրով: Աշխարհաքաղաքական հարցը անվտանգության համակարգն է, իսկ անվտանգության համակարգի տեսանկյունից՝ մենք այլընտրանք չունենք: Պետք չէ խառնել թացը չորի հետ, ու երևույթները մանիպուլյացիայի ենթարկել՝ ստանալու համար ցանկալի արդյունք:

- «ՀայՌուսգազարդ»-ի 20%-ը Ռուսաստանին հանձնելու վերաբերյալ Ձեր կարծիքը: Ի՞նչ կասեք նաև ՌԴ նախագահի պետական այցի մասին:

- Վ. Պուտինը պետական այցով էր եկել Հայաստան, դրա շրջանակներում սովորաբար կա միջոցառում, որը կոչվում է փաստաթղթերի կամ համաձայնագրերի ստորագրում: Այսինքն՝ ցանկացած պետական այցի շրջանակում սպասարկվում են երկու երկրների պետական շահերը: Հարցադրումը հետևյալն է, թե մենք մեր մասով որքանո՞վ ենք կարողանում ապահովել կամ սպասարկել ՀՀ պետական շահերը: Պուտինը չէր եկել Հայաստանի պետական շահերը սպասարկելու, նա եկել էր Ռուսաստանի շահը պաշտպանելու: Մեր կողմը, որը մասնակցում էր այդ հանդիպմանը, պետք է զբաղվի իր պետական շահերի սպասարկումով, ինչքանո՞վ է հաջողվում, այլ խնդիր է: Դրա արդյունքները մենք կտեսնենք ավելի ուշ, որից հետո կկարողանանք ասել, թե արդյո՞ք կարողացանք պաշտպանել Հայաստանի տնտեսական ու քաղաքական շահերը:

-Հաղորդվեց, որ հաջորդ տարվա մեջ Դոնորների համաժողով է նախատեսվում, որի ժամանակ ապահովվելու է ՀԲ-ի մասնակցությամբ նաև Հայաստան գումարներ բերելու հարցը՝ ծրագրերի իրականացման համար: Եվ եթե չեմ սխալվում, «կուլիսներում» ժամանակին խոսվում էր, որ ԵՄ-ն Հայաստանին խոստացել էր Դոնորների համաժողով, բայց «քցեց»:

-Չեմ ցանկանա նմանատիպ հարցադրումը մեկնաբանել, որովհետև դրա հետ համաձայն չեմ: Ինչու, որովհետև միշտ կողմնակից եմ եղել, որ մեր գործողությունները ուղղենք մե՛ր տնտեսության, մե՛ր հասարակության զարգացմանը: Դոնորների համաժողովը, եթե թարգմանեմ հայերեն, բարեգործական համերգի նման մի բան է. երբ հավաքվում են, ասում են՝ այս երիտասարդը, այս երեխան որբ է, ով ինչ կարող է տա, տեսնենք՝ ոնց ենք պահելու իրեն: Ես դեմ եմ իմ երկրի նկատմամբ նման վերաբերմունքին: Դա նշանակում է, որ մեր պետական իշխանավորները խոստովանում են իրենց վարչարարական անճարակության մասին, որ իրենք չեն կարողանում ապահովել երկրի ներսում հանրային բարիք ստեղծելու համար անհրաժեշտ մթնոլորտը: Դրա համար, որևէ մեկը «քցեց», «խաբեց» և այլ նմանատիպ վարկածները ինձ համար նման են ռուսերեն մի հայտնի ասացվածքի՝ «этот разговор в пользу бедных»: Ես կարծում եմ, որ եթե Հայաստան երկրի հույսը դրված է այդ համաժողովի վրա, ուրեմն լավ չի մեր վիճակը՝ ոչ ժողովրդի, պետության, ոչ էլ հասարակության, եթե հասել ենք նրան, որ մեր հույսը պետք է լինի այլ երկրների քաղաքացիների հարկերից գոյացած գումարների նվիրատվությանը Հայաստանին: Աշխատել ու բարիք է պետք ստեղծել Հայաստանում, դեմքով շուռ գալ ՀՀ քաղաքացուն ու ապահովել ՀՀ քաղաքացու համար նորմալ գործունեության պայմաններ:

-Վարչապետը ՄՄ-ին անդամակցելու պատճառների մասով մի նոր բան ասեց, որ շատ դժվար է մրցակցությանը դիմանալ. սա ուղղակի դու՞րս թռավ վարչապետի բերանից: Ի դեպ, Բագրատյանն էլ այս կապակցությամբ ասաց՝ ուրեմն կամ հանձնվենք ԱՄՆ-ին, կամ պատերազմ հայտարարենք:

-Ամեն մի մարդու կողմից նաև՝պետական պաշտոնյայի կողմից, նաև՝ քաղաքական գործչի կողմից արտահայտված տեսակետերը արտացոլում են իր մտածելակերպը: Դա իր մտածելակերպի արտացոլումն է: Եթե այդ մարդը այդպես է մտածում, ուրեմն արդեն ասելու բան չունենք, որովհետև եթե նմանատիպ մտածելակերպ ունեցող մարդիկ պետք է զբաղվեն ՀՀ տնտեսության կառավարմամբ, ուրեմն Հայաստանի մրցունակությունը իսկապես բավական վտանգված է:

- Տարիներ շարունակ ընդդիմությունն ասում է, որ վարչապետը լավ չի աշխատում, Բագրատյանն անգամ ասում էր, որ կոշիկը ավելի լավ կաշխատեր, ըստ Ձեզ՝ ինչու՞ է նա տարիներ շարունակ մնում Կառավարության ղեկին: ՀՀ բարձրագույն իշխանությունը գիտակցված ինքնասպանությո՞ւն է գործում:

-Ամեն մի գործունեություն ունի որոշակի նպատակ, պետք է հասկանանք՝ նպատակը ո՞րն է: Երեկ ԱԺ ամբիոնից ելույթ ունենալուց ՀՀԿ-ական պատգամավորներից մեկը ասաց՝«ե՞րբ ենք մենք սուտ խոսացել որ»: Այսինքն՝ մենք միշտ ճիշտ ենք ասել: Դե եթե դուք միշտ ճիշտն եք ասել, ուրեմն ուզում եմ Ձեզ հիշեցնել ևս մի արտահայտություն, որ հնչել է Ձեր նշած պետական գործչի բերանից՝ «թողնենք մնան, որ հեղափոխությո՞ւն անեն»: Դա ասաց ի պատասխան հարցի, թե ինչո՞ւ եք խթանում արտագաղթը:

Քանի որ հանրապետականները երբեք սուտ չեն խոսում, ուրեմն իրենց գործունեության նպատակն է Հայաստանը հայաթափ անել, որ հեղափոխություն չլինի, որ իրենք էլ միշտ լինեն իշխանություն: Սա է իրենց գործունեության նպատակը, եթե դիտարկում ենք իրենց ասածների ու արածների լույսի ներքո: Ուրիշ եզրակացության չենք կարող գալ, և դա տեսնում ենք:

Ամբողջ հարցը այն է, թե ուր մնաց ՀՀ քաղաքացին այս ողջ պատմության մեջ, որովհետև ՀՀ վարչապետ, ՀՀ իշխանություններ և այս ամենի ինչի մեջ բացակայում է ՀՀ քաղաքացին: Այսինքն՝ իրենց գործունեությունը բերել է նրան, որ Հայաստանի քաղաքացին՝ իշխանության կրողը ասում է՝ հաջողություն ձեզ, ես գնում եմ իմ կյանքը դասավորելու այլ երկրում, այլ միջավայրում:

Այս հարցը այսօր կանգնած է մեր հասարակության առջև, բոլորը այդ մասին խոսում են, ասում են, որ երկրում մի բան այն չէ, որ մարդիկ սրընթաց տեմպով լքում են հայրենիքը: Դրա մասին խոսում են հիմա, սակայն 2003-ին, երբ առաջին ելույթն եմ ունեցել ԱԺ ամբիոնում որպես ՄԱԿ խմբակցության ղեկավար, խոսել եմ ժողովրդագրական վիճակի մասին: Ես ահազանգ եմ հնչեցրել 10 տարի առաջ, որ մենք պրոբլեմ ենք ունենալու, եթե մեր գործունեությունը չեղավ շահավետ մեր քաղաքացիների համար, քաղաքացիները թողնելու են՝ գնան: Անցավ տասը տարի, և այդ խնդիրը չոքել է արդեն մեր երկրի դռանը:

-Այստեղ ինչ-որ աշխարհաքաղաքական հետք ու դավադրություն տեսնո՞ւմ եք։

-Ո՞ւմ համար, Հայաստանը դատարկել որպես տարածք որևէ այլ էթնոսի՞ համար…Հայ ժողովրդի պատմության մեջ երկու դեպք կարող եմ նշել, որ Հայաստանը հայաթափվել է: Դեպք առաջին. 1603թ. թուրք-պարսկական պատերազմի ժամանակ, երբ Շահ Աբասը իրականացրեց այսպես կոչված «վառած տարածքի քաղաքականությունը» և զորքի առաջխաղացման ժամանակ հայտարարեց, որ թուրքական զորքին ոչինչ չթողնվի, որ ոչ մի հնարավորություն չունենա, ո՛չ սնվելու, ո՛չ պարեն ձեռք բերելու: 450 հազ. հայ տեղահանվեց և քշվեց Պարսկաստան, հայտնի պատմությունը կա՝ հետևը սուր, առաջը՝ ջուր:

Երկրորդ դեպքը եղել է 1914-1915թթ., երբ մեր բնիկ ժողովուրդն այդ տարածքում վերացավ:Երրորդ դեպքը, երբ 1 մլն.-ից ավել մարդ է գնացել, եղել է վերջին 15 տարիների ընթացքում:

Այն երկուսի դեպքում կային ոսոխներ, մենք հանդիսանում էինք օբյեկտ՝ սուբյեկտների պայքարի հետևանքով, հիմա ինչի՞ համար ենք հայտնվել այս վիճակում՝ ոչ տրամաբանական, կառավարչական, ողջամիտ բացատրություն չեմ կարող գտնել: