Շատ իդեալական տարբերակ չի, բայց նաև լուծում է. Գալուստ Սահակյանը կուտակայինի նոր նախագծի մասին

ԱԺ նախագահ Գալուստ Սահակյանը լրագրողների հետ զրույցում անդրադաձավ Կառավարության կողմից ներկայացված պարտադիր կուտակայինի վերափոխված նոր օրենքի նախագծին՝ նշելով, որ «շատ իդեալական տարբերակ չի, բայց նաև լուծում է»։ Գալուստ Սահակյանը վստահեցրեց, թե Կառավարությունը չի խոստացել, որ ականջալուր է լինելու քաղաքացիների պահանջներին։ Ըստ նրա՝ Կառավարությունը մեղմել է իրավիճակը՝ հաշվի առնելով պետության հարատևության խնդիրը։


-Պարո՛ն Սահակյան, «ԴԵՄ ԵՄ» շարժումը դժգոհում է Կառավարության ներկայացրած կուտակայինի մասին վերափոխված օրենքի նախագծից՝ նշելով, որ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը չկատարեց իր խոստումը և ականջալուր չեղավ քաղաքացիների ու Սահմանադրական դատարանի պահանջներին։

-Կառավարությունը երբեք նման խոստում չի տվել, փաստորեն մեղմել է իրավիճակը, առավել ևս եթե իմ կարծիքն եք ուզում իմանալ, մարդը եթե հավատ չի ունենում, որևէ բանի չի հավատում, մենք այդ կարծիքին չենք, դրա համար էլ իշխանության ենք։ Իշխանությունը ռիսկային պետք է լինի և համոզված, ուստի այդ հարվածները, բնականաբար, գալիս են իշխանության վրա, որի արդյունքները 20 տարի հետո պետք է զգանք, այսինքն՝ դա մեր ռեյտինգը չի ապահովում, բայց միևնույն ժամանակ մենք պետության հարատևության մասին ենք մտածում և ոչ միայն այսօրվա խնդիրների։ Ի՞նչ ենք ասում, ասում ենք, պետությունը փաստորեն աշխատատեղեր ունի, պետբյուջեից աշխատավարձերն ավելացնում ենք, և փորձում ենք իրենց թոշակների հարցը լուծել, այսինքն՝ շատ իդեալական տարբերակ չի, բայց նաև լուծում է։

Այնպես չի որ հասարակությունը միանշանակ ընդունում է «Դ!ԵՄ ԵՄ» շարժումը և նրա կոչերը։ Կարելի է դժգոհել, կարելի է բողոքել, կարելի է առաջարկություններ անել, բայց այն պիտակները, որ կպցնում են, կարծում եմ, դեռևս պետք է կարողանան իրենց մեջ գտնել այն հարցի պատասխանը, թե իրենց արյունն ինչպիսին է, հարմա՞ր է մեր ազգին, թե՝ ոչ։ Կարելի է չանպատվել, չհայհոյել, մանավանդ որ և՛ Կառավարությունը, և՛ ԱԺ-ն ամբողջ քննարկումների ընթացքում մասնակից դարձրեց և՛ քաղաքական ուժերին, և՛ քաղաքացիական ներկայացուցիչներին։

-Պարո՛ն Սահակյան, ասում եք այնպես չի, որ հասարակությունը միանշանակ ընդունում է «Դ!ԵՄ ԵՄ» շարժումն ու նրա կոչերը, այն դեպքում, երբ ինքներդ գիտեք, որ հասարակության 80%-ը դեմ է։ Ինչո՞ւ այս տարբերակը կրկին առաջ բերվեց, և պարտադիր բաղադրիչը, ըստ էության, մնաց։

-Մեծ բարեփոխումները միշտ էլ արգելքների հանդիպում են, եթե մենք այդպես չանենք մեր պետությունը զարգացում չի ապրի։ Երբ փողերը փոխվում էին, միանգամից սնանկացավ ազգը, ինչ-որ քննարկումներ կատարեցի՞ն 90-ականներին, կամ որևէ բան, բայց ես գտնում եմ, որ ճիշտ արեցին։ Փողերի փոխման առումով մեր ազգը միանգամից սնանկացավ, բայց ընդվզում չեղավ։

-Պարո՛ն Սահակյան, բայց նախագիծը փաստորեն ԱԺ բերվեց գաղտնի՝ առանց հասարակական լսումներ անցկացնելու։ Դրա անհրաժեշտությունը չե՞ք տեսնում։

-Ես կարծում եմ արդեն 7-8 ամիս է հանրային քննարկումը կատարվել է։

-Խոսքը նոր նախագծի մասին է՝ «Նպատակային սոցիալական վճար» անունը ստացած։

-Մեկ ամսից ավել քննարկվում է , է՛լ չեմ ասում հանձնաժողով կար Կառավարությունից, որին մասնակցում էին և՛ ընդդիմության, և՛ իշխանության, և՛ քաղաքացիական շարժման ներկայացուցիչները։

-Բայց նոր նախագիծը միայն երեկ է ներկայացվել, մինչ այդ ինչ-որ սցենար էր խմբակցություններին բաժանվել։

-Քննարկվել է հենց իրենց ներկայությամբ մի քանի սկզբունքներ, Կառավարությունը վերցրել է այդ տարբերակը, ամենամեղմ տարբերակը, որը քննարկվել է։

-Դուք գո՞հ եք այս նախագծից։

-Ես գոհ էի այն նախագծից, որն ընդունվել էր 2010 -ին, ես պարզապես դժգոհ եմ, որ 2010-ից մինչև այսօր երեք տարիների ընթացքում ո՛չ ընդդիմությունը, ո՛չ հասարակությունը երբեք չքննարկեցին, և այստեղ մեղավորությունը մերն է, որ քննարկման փուլ չենք անցել, իսկ այս պահին արդեն, երբ ՍԴ-ն որոշում է ընդունել, մենք կատարում ենք ՍԴ-ի որոշումը։

-Այսինքն՝ այս տարբերակով կարծում եք, որ Սահմանադրական դատարանի պահա՞նջն եք կատարել, նախագիծը համապատասխանեցրել սահմանադրականությանը՝ հարկատեսակ դարձնելով։

-Այո՛, այո՛, համապատասխանեցվել է։ Այսօր արդեն պարտադիր չէ, դա սոցիալական վճար է։

-Այսինքն՝ անունը փոխելով Դուք կարծում եք ինչ-որ բա՞ն է փոխվում։

-Փոխում է այն առումով, որ նախ՝ սոցիալական վճար է, և բացի դրանից, պետությունն իր աշխատակիցների աշխատավարձի բավական լուրջ բարձրացում է նախատեսում։ Այսինքն, եթե այստեղ 10 000 դրամ պետք է վճարեն համապատասխան ֆոնդին, դրա փոխարեն մոտավորապես 70 000-80 000 դրամի աշխատավարձ է բարձրացնում։

-Ինչո՞ւ է այդ դեպքում խտրականություն դրվում պետական և մասնավոր աշխատողների միջև։

-Ես կարևորում եմ, որ պետք է որոշակի դարձնեիք նաև ոչ պետական աշխատողների համար, բայց որոշվեց, որ պետք է փուլ առ փուլ իրականացվի։

-Ինչո՞ւ մինչև 2017-ը ժամանակ տրվեց մասնավորին չվճարել այդ ֆոնդերին, որովհետև հենց 2017-ին խորհրդարանական ընտրություններ են։

-Ո՛չ, 2017-ի ընտրությունների հետ դա մի կապեք, որովհետև գործատուները պետք է կարողանան իրենց վրա վերցնել նաև այդ բեռը։ Դրա համար փուլային տարբերակ է ընտրվել, այսինքն՝ ինչպես պետությունն է վերցնում իր վրա այդ բեռը՝ բարձրացնելով աշխատավարձերը, նույն ձևով էլ գործատուները պետք է այդ բեռն իրենց վրա վերցնեն, որ 20 տարի հետո չունենաք 600 000-700 000 թոշակառու, և 10 երիտասարդ աշխատի, որ կարողանա մեկ թոշակառուի պահել։

-Իսկ ինչո՞ւ ընտրվեց 2017-ը, ինչո՞ւ 2016-ը չէր կամ 2018-ը, ինչո՞ւ ընտրություններից առաջ։

-Եթե 2016-ին անեինք, կասեիք ինչո՞ւ 2017-ին չէ՞, կամ 2018թ-ին։ Մարդը եթե չի հավատում, ինչքան ուզում ես բացատրի միևնույն է անհավատ է մնում։

-2017-ից նոր կառավարություն է գալու և մասնավոր սեկտորում աշխատողն էլ փաստորեն այդ ժամանակ բարձր աշխատավարձ կստանա, այսինքն՝ ըստ Ձեզ, ավելի լա՞վ ենք ապրելու։

-Ես համոզված եմ, նրանք ովքեր ասում են, որ երկիրը կործանվում է, նրանք պինդ հայեր չեն, ամուր հայեր չեն։ Ես համոզված եմ և 17թ-ին, և 20թ-ին, և 30թ-ին, մեր ազգը պետք է ավելի լավ ապրի, ավելի ուժեղ ու պինդ պետք է լինի։