Վահանագեղձ. առկա խնդրի հոգեսոմատիկան

Հոգեսոմատիկան (հունարեն՝ մարմին և հոգի բառերից) հոգեբանության և բժշկության (հոգեսոմատիկ բժշկության) ուղղություն է, որն ուսումնասիրում է հոգեբանական գործոնների ազդեցությունը սոմատիկ (մարմնական) հիվանդությունների առաջացման և ընթացքի վրա։

Հոգեսոմատիկայի շրջանակներում ուսումնասիրվել և ուսումնասիրվում են անձի բնութագրերի և այս կամ այն մարմնական հիվանդությունների միջև կապը։

Փորձենք հասկանալ վահանագեղձի հիվանդության առաջացման մետաֆիզիկական (նուրբ, հոգեկան, էմոցիոնալ, հոգեսոմատիկ, ենթագիտակցական, խորքային) պատճառները: Փորձենք հասկանալ, թե ինչ են գրում այդ խնդրի մասին այդ ոլորտի  աշխարահռչակ մասնագետներն ու փորձագետները և  ինչպես նաև այդ թեմայով գրող  գրքերի հեղինակները:

Բժիշկ Ն.Վոլկովան նշում է, որ ապացուցված է, որ բոլոր հիվանդությունների 85%-ը ունեն հոգեբանական պատճառներ և հիվանդության առաջացման պատճառների մեջ առաջնային տեղ զբաղեցնում են զգացմունքներն ու էմոցիաները, իսկ ֆիզիկական գործոնները՝ գերսառեցումն ու վարակները երկրորդական են:

Բժիշկ Ա.Մենեգետին իր «Հոգեսոմատիկա» աշխատության մեջ նշում է, որ  հիվանդությունը դա լեզուն է, սուբյեկտի խոսքը… և եթե մարդը հոգեբանորեն փոխվի, ապա նշված անոմալիան կյանքի ընթացքում կանհետանա:

Լիզ Բուրբոն իր  «Քո մարմինը ասում է «սիրի քեզ»» գրքում  խոսում է վահանագեղձի  հնարավոր մետաֆիզիկական խնդիրների մասին:

Վահանագեղձը  ունի վահանի  ձև և տեղակայված է պարանոցի հիմնական մասում: Այս գեղձի կողմից արտազատված հորմոնները մեծ դեր են խաղում  մարդկային օրգանիզմի շատ պրոցեսներում:

Էմոցիոնալ արգելակում. վահանագեղձը կապում է  մարդու ֆիզիկական մարմինը նրա  էներգետիկ կենտրոնի հետ(կոկորդային չակրա): Այդ  չակրայից է կախված մարդու կամքի ուժն ու նրա պահանջների բավարաման համար որոշում կայանցնելու  ունակությունը, այսինքն թե ինչպես մարդը կկարողանա  կառուցել իր կյանքը իր ցանկությունների համապատասխան ու ինչպես կկարողանա զարգացնել իր անհատականությունը:

Վահանագեղձը կապված է յուրաքանչյուր մարդու հիմնական կարիքների գիտակցման աճի հետ, որը թույլ է տալիս մարդուն աճել հոգեպես ու հասկանալ իր նախախնամությունը, իր նպատակը, իր առաքելությունը այս երկրագնդի վրա:

Եթե մարդու վահանագեղձը բավարար ակտիվ չէ, նա կարող է այն բուժել ու վերականգնել նրա նորմալ ֆունկցոնալությունը: Իսկ դա կատարելու համար նա պետք է ների իրեն ու այն մարդկանց ովքեր ինչ որ կերպ վնասել են նրան, կամ համոզել են նրան, որ նա չի կարող ինքնուրույն հասնել հաջողության: Գրքում ասվում է, որ յուրաքանչյուր մարդ պետք է գիտակցի, որ այդ մարդիկ իր կյանքում պատահական չեն հայտնվել, այլ հայտնվել են նրա համար, որպեսզի մարդ կյանքից որևէ «դաս ստանա», մասնավորապես սովորի առանց վախենալու դրսևորել իր  ստեղծագործական ունակություները:

Բժիշկ Վալերի Վ. իր«Սիրիր քո հիվանդությունը» աշխատության մեջ ևս գրում է վահանագեղձի հանարովր մետաֆիզիկական խնդիրների առաջացման մասին:
Վահանագեղձը  խորհրդանշում է ստեղծագործական  ինքնադրսևորում, գեղձի հետ կապված առողջական խնդիրները վկայում են այն մասին, որ  մարդու մոտ  առկա են  ինքնադրսևորման հետ կապված  խնդիրներ:

Աշխատության մեջ ասվում է.

1. Զոբ(խպիպ)

Վահանագեղձի այս ուռուցքը վկայում է այն մասին, որ ձեր վրա ուժեղ ճնշում են գործադրում: Ավելի ճիշտ դուք ինքներդ շրջապատի միջոցով ճնշում եք գործադրում ձեզ վրա: Առաջանում է այնպիսի զգացողություն, որ կյանքը ձեզ «մերժել է», դուք կարծում եք, որ ձեզ շարունակ նսեմացնում են և դուք ստիպված եք հանդուրժել դա: Դուք ձեզ զոհ եք զգում, չկայացած անհատականությանը: Ձեզ մոտ առաջանում է ատելություն ու վիրավորանք ձեզ «պարտադրած»  կյանքի նկատմաբ: Առաջանում է   իմաստազուրկ  (խեղաթյուրված)կյանքի զգացողություն:

Մասնագետը բերել են օրինակներ, որոնք ապացուցում են, որ զոբը ազդում է մարդու ինքնադրսևորման վրա: Օրինակ զոբով հիվանդ կանանցից մեկը նշել է, որ նրա մոտ այնպիսի տպավորություն է առաջացել, որ իրեն «խցկել» են ինչ որ նեղ միջանցք ու ստիպում են այնտեղով քայլել և նա այլընտանք չունի:

Հաճախակի, այն կանաց մոտ, ում ամուսիները չարաշահում են ալկոհոլը ձևավորվում է զոբ: Նման դեպքերում նյարդային ապրումները, բացասական մտքերը, էմոցիաները, մանր վիրավորանքներն ու հավակնությունները «քարի» նման կուտակվում են  նրանց  կոկորդում։ Դա պատահում է անգամ այն ընտանիքներում, որտեղ տղամարդիկ ամեն մի մանրունքի համար հանդիմանում են իրենց կանաց, օրինակ հագուստը կամ հարդարանքը  գեղեցիկ չէ և նմանատիպ մի շարք այլ բաներ:

Մասնագետը նշում է, որ շատ կարևոր է, որ կանայք սովորեն հոգ տանել իրենց մասին, իմանան իրենց ցանկությունների ու պահանջների մասին և կարողանան բաց այն արտահայտել:  «Բնական» լինելն ամենալավ դեղամիջոցն է:

Երբեմն զոբը հանդիպում է երեխաների մոտ: Նման դեպքերում հիվանդությունն արտացոլում  է երեխայի  և նրա ծնողների որոշակի պահվածք:

Հեղինակը բերել է մի օրինակ, որտեղ տղայի մոտ ախտորոշվել  է 2-րդ կամ 3-րդ աստիճանի զոբ,  որի առաջացումը պայմանավորված է եղել  այն  հանգամանքով, որ տղայի հայրը շատ խիստ է եղել և երեխայի ու կնոջ վրա ուժեղ ճնշում  է գործադրել: Օրինակ,  տղամարդը ակնկալել է, որ իր տղան պետք է կարևոր մարդ դառնա: Այս դեպքում մայրն ու երեխան իրենց  սկսել  են զոհ զգալ, երեխան չի կարողացել հոր նկատմաբ առկա վախի պատճառով արտահայտել իր էմոցիաները: Նա այդ ամենը կուտակել  է կոկորդի շրջանում, որը ինչպես հայտնի է կապված է ինքնադրսևորման հետ:
Բացի այդ, երեխայի կատարած յուրաքանչյուր քայլ,կամ արաք, ըստ երեխայի, հոր  մոտ գոհունակության չի առաջացրել:

Այս պարագայում, ինչպես նշում է մասնագետը, երեխային տրվում է  հոմեոպատիկ դեղամիջոցներ ու բացի այդ մասնագետը զրուցում է երեխայի ծնողների հետ, առաջարկվում է, որ պետք է ծնողները փոխեն իրենց վերաբերմունքը միմյանց  ու տղայի նկատմաբ: Ինչպես նշում է հեղինակը, արդեն 1 ամիս հետո երեխայի մոտ նկատվում է վահանագեղձի  չափերի կրկնակի փոքրացում:

Համաձայն մեկ այլ հեղինակ Սերգեյ  Ս. Կոնովալովի(«Энергоинформационная медицина по Коновалову. Исцеляющие эмоции») վահանագեղձի  հնարավոր մետաֆիզիկական խնդիրների առաջացման պատճառները  կարող են հանդիսանալ նվաստացման ու վիրավորանքի զգացողությունը:

Բուժման մեթոդը ըստ մասնագետի հանդիսանում են հնարավոր բոլոր տեսակի ռելակսացիաները, էմոցիոնալ վիճակի վերականգնման վրա փուլային աշխատանքն ու ստեղծագործական էներգիայի գրավումը:

Լուիզա Հեյը իր «Исцели себя сам»  աշխատության մեջ  մատնանշում է այն հիմնական բացասական դիրքորոշումներն (որոնք հանգեցնում են հիվանդության ) ու ներդաշնակեցնող մտքերը(որոնք հանգեեցնում են բուժման), որոնք կապված են խնդիրների առաջացման ու վահանագեղձի բուժման հետ:

Վահանագեղձը իմունային համակարգի ամենագլխավոր գեղձն է: Խանգարման դեպքում, ըստ մասնագետի, առաջանում են հետևյալ մտքերն ու զգացողությունները.

«Առաջանում է  այնպիսի զգացողություն, որ կյանքը գրոհել է նրաց: Նրանք ձգտում են ինձ հասնել: Նվաստացում.«Ինձ երբեք չի հաջողվի անել այն ինչ ես ուզում եմ: Երբ է ի վերջ իմ հերթը հասնելու» և այլն»…

Ներդաշնակեցնող մտքեր. Մարդու բարի մտքերը ամրապնդում են նրա իմունային համակարգի ուժը: Այդ դեպքում մարդու մոտ և արտաքուստ և ներքուստ առաջանում է ուժեղ պաշտպանվածություն: Մարդը կարողանում է դուրս գալ բոլոր տեսակի կապանքներից ու ինքնադրսևորվել :

1. Հիպերթիրեոզ(համախտանիշ, որը պայմանավորված է վահանգեղձի բարձր ակտիվությամբ)
Նման դեպքում մարդու մոտ սեփական անհատականությանը  անտեսելու հետևանքով առաջանում է ցասում:

Ներդաշնակեցնող մտքեր.հարկավոր է մտածել, որ դուք գտնվում եք կյանքի կենտրոնում և դուք լիովին ներդաշնակ եք  ձեր հետ և այն ամենը, ինչ տեսնում եք,  դրական է գնահատվում ձեր կողմից:

2. Հիպոթիրեոզ(համախտանիշ, որը դրսևորվում է վահանագեղձի ցածր ակտիվության դեպքում): Նման դեպքում մարդու մոտ առաջանում է հիասթափություն և հուսահատության զգացողություն:

Ներդաշնակեցնող մտքեր. Նման դեպքում մարդ պետք է մտածի, որ այժմ նա կյանքը պետք է սկսի կառուցել լիովին այլ կերպ, և ամենակարևորը, դա այն  կյանքը կլինի, որը ամբողջությամբ կբավարարի իրեն:

3. Զոբ.(խպիպ)

Ատելություն պարտադրված կյանքի նկատմաբ.Նման դեպքում մարդ իրեն զոհ է զգում, առաջանում է կյանքի իմաստազրկման զգացողություն, բացի այդ հիվանդը իրեն զգում է որպես չկայացած անհատականություն:

Ներդաշնակեցնող մտքեր.մարդ պետք է գիտակցի, որ իր կյանքում ինքն է միայն իր ուժը: Եվ ոչ մեկ չի կարող նրան խանգարել լինել այնպես, ինչպիսին որ կա իրականում:

Բժիշկ Լուլլե Վիլման իր «Душевный свет»,«Психологические причины болезней», «Прощаю себе»  գրքերում գրում է, որ  վահանգեղձի հետ կապված խնդիրների առաջացման պատճառները  պարփակված են  հետևայլ զգացողությունների մեջ. «Վախ, որ կարող է կյանքից ճզմված լինել », «Մեղքի զգացողություն», «Շփման հետ կապված խնդիրներ»:

Ալեքսանդր Աստրոգորը իր «Исповедь болячки»  աշխատության մեջ, անդրադառնոլով վահանագեղձի մետաֆիզիկական հնարվոր խնդիրների առաջացմանը՝   գրում է.

Հիվանդը ցուցաբերում է անպաշտպանվածություն այն իրավիճակներում, որոնք ստեղծվում են շրջապատի մարդկանց կողմից: Ստեղծվում է այնպիսի տպավորություն, որ նրանց թույլ չեն տալիս արտահայտվել, կամ ավելի վատ, առաջանում է զգացողություն, որ այն ամենը, ինչ նրանք կարող են արտահայտել, ավելի կծանրացնի ու կբարդացնի ստեղծված իրավիճակը:

Սերգեյ Ն. Լազարևը իր «Диагностика кармы» (книги 1-12) и «Человек будущего» աշխատության մեջ նշում է, որ բոլոր հիվանդությունների   առաջացման հիմնական  պատճառը հանդիսանում է դեֆիցիտը,անբավարարվածությունը կամ սիրո բացակայությունը:

Երբ մարդ սիրուց ավելի վեր բաներ է դասում, ապա նա սկսում է  անտեսել սերն ու ձգտում է ձեռք բերել այլ բաներ: Մի բանի, որը նա կարծիքով ավելի կարևոր է կյանքում՝ փող, համբավ, հարստություն, իշխանություն, հաճույք, սեքս, հարաբերություններ, ունակություններ, կարգուկանոն, բարոյական նորմեր, գիտելիքներ և մի շարք այլ նյութական ու հոգևոր արժեքներ: Որը սակայն ըստ մասնբագետի, ոչ թե նպատակ է, այլ սիրուն հասնելու միջոց:

Աղբյուրը՝    fithacker.ru