Կարող է արդյո՞ք առողջ ապրելակերպը լինել պատվաստումների այլընտրանք

Ճիշտ է արդյո՞ք, որ առողջ սնունդը, սպորտով զբաղվելը, սթրեսային իրավիճակներից խուսափելը, պատվաստումները դարձնում են ոչ անհրաժեշտ:

Առողջ ապրելակերպn ունենալով շատ առավելություններ, ցավոք սրտի չի կարող փոխարինել օրգանիզմի սպեցիֆիկ իմունային պատասխանին, որը զարգանում է պատվաստումից հետո:

Ճիշտ սնունդը, վնասակար սովորույթներից խուսափելը և բավարար ֆիզիկական ակտիվությունը կարող են երկարացնել կյանքի տևողությունը, բարձրացնել կյանքի որակը, նպաստել քրոնիկ հիվանդությունների կանխարգելմանը, սակայն չեն կարող պաշտպանել մարդուն բարձր հպավարանցիկություն /կոնտագիոզություն/ ունեցող վարակիչ հիվանդություններից:

Դիտարկենք այն մեխանիզմները, որոնք պաշտպանում են մարդուն վարակիչ հիվանդություններից: Դրանք կարելի է բաժանել երեք խմբի.

1. Բնածին անընկալություն՝ մաշկը և լորձաթաղանթները, տեղային ազդեցության մանրէասպան արտազատուկները, անոթային, բորբոքային ռեակցիաները և շատ այլ մեխանիզմներ պաշտպանում են օրգանիզմը վարակիչ գործոնի ներթափանցումից:

2. Ձեռք բերովի անընկալություն՝ սպեցիֆիկ հակամարմինները և իմունային համակարգի բջիջները, որոնք պատասխանատու են հակամարմինների սինթեզի և պահպանման համար, պատասխանատու են արդեն օրգանիզմ ներթափանցած վարակիչ գործոնի դեմ պայքարելու համար:

3. Վարքագծային պաշտպանություն՝ վարքի և կենսակերպի որոշակի մոդել է, վարակվածությունը կանխարգելելու, ինչպես նաև բնածին և ձեռքբերովի անընկալության գործունեության համար օպտիմալ պայմաններ ստեղծելու համար:

Այսպիսով, վարակիչ հիվանդություններից պաշտպանության յուրաքանչյուր բաղադրիչ ունի իր խնդիրը, և այդ բաղադրիչները չեն կարող փոխարինել մեկը մյուսին:

Եթե առողջ ապրելակերպը կարողանար կանխարգելել վարակիչ հիվանդությունների առաջացումը, ապա երբեք, ոչ մի պարագայում առողջ երեխաները և մեծահասակները չէին հիվանդանա վարակիչ հիվանդություններով, իսկ առավել ևս չէին մահանա այդ հիվանդություններից:

Սակայն մենք տեսնում ենք, թե ինչպես ամեն տարի գրիպի համաճարակի ժամանակ մահանում են ոչ միայն տարեց մարդիկ, որոնք տառապում են սիրտ-անոթային հիվանդություններով, այլև առողջ, երիտասարդ և ատլետիկ անձիք: Միաժամանակ ինչքան երիտասարդ և առողջ տղամարդկանց մոտ է ի հայտ գալիս քրոնիկ հեպատիտ Բ, կամ ինչքան կրծքով սնվող երեխաներ մահանում են մենինգիտից /ուղեղի թաղանթի բորբոքում/ և թոքաբորբից:

Շատ բժիշկներ, որպես պատվաստման այլընտրանք, առաջարկում են վիտամինների օգտագործում: Իրականացված հետազոտությունների արդյունքները ցույց են տվել, որ վիտամինների օգտագործումը չի առաջացնում լիարժեք պաշտպանություն վարակիչ հիվանդություններից, միայն հիպո կամ ավիտամինոզ /վիտամինների անբավարարություն կամ բացակայություն/ ունեցող երեխաների մոտ նպաստում են օրգանիզմի ամրապնդմանը: Վերջին դեպքում սննդի կարգավորումը և վիտամինների բալանսի վերականգնումը նպաստում է երկրորդային իմունային անբավարարության վերացմանը և իջեցնում է ընդհանրապես վարակիչ հիվանդություններով հիվանդացությունը:

Ամփոփելով պետք է նշել, որ ճիշտ սնուցումը նպաստում է անընկալության ձևավորմանը, կոփումը լավացնում է օրգանիզմի հարմարողական հնարավորությունները, ֆիզիկական վարժություններն ակտիվացնում են բոլոր օրգան-համակարգերի աշխատանքը: Սակայն միանշանակ է այն փաստը, որ վարակիչ հիվանդությունների դեմ լիարժեք պաշտպանություն կարող է ապահովել միայն իմունային համակարգի բավարար աշխատանքը և բոլոր բաղադրիչների փոխգործունեությունը, այդ թվում սպեցիֆիկ անընկալության ակտիվացումը, որն իրականացվում է պատվաստումներով, մասնավորապես այն վարակների դեմ, որոնք ունեն բարձր հպավարանցիկություն:

Աղբյուր՝ NCDC, Armenia ֆեյսբուքյան էջ