Ժամանակակից մայրիկների հիմնական սխալը

Ժամանակակից կյանքի ռիթմում ամեն րոպե կարծես թե նախապես հաշվարկված է: Հարկավոր է   այցելել նախապես պլանավորված վայրեր ու ներկա լինել  հանդիպումներին, հետևել   ժամանակացույցին, պատասխանել էլեկտրոնային ծանուցումներրին և ալն: Եվ հաճախակի հարց է առաջանում,  թե ինչպե՞ս այդ ամենի համար ժամանակ գտնել, քանի որ որքան էլ որ ջանում ենք,  ամեն բան չէ որ կարողանում ենք հասցնել կատարել, ժամանակը միևնույն է չի բավականացնում:  Սակայն, եթե այդ խելագար ռիթմի դեպքում ձեր երեխան խելացի է, ապա  դուք գուցե և կարողանաք հասցնել  ձեր գործերի որոշ մասը կատարել:

Մեր երեխաները կյանքի ծաղիկներն են, որ մարդուն ուժ ու եռանդ են տալիս այս կյանքում ցանկացած դժվարություն հաղթահարելու համար:  Երբեմն պատահում է, որ  նման  խելագար ռիթմի մեջ, երեխան փնտրում ու գտնում է բաներ, որոնք նրա համար շատ կարևոր են, քանի որ նա դրանք պետք է յուրովի բացահայտի: Օրինակ երեխան կարող է կատու տեսնել ու սկսել շոյել նրան, իսկ այդ ընթացքում մայրիկը պետք է համբերի, չնայած որ նախատեսված գործերը ավարտին հասցնելու  համար  ունի ընդամենը 30 րոպե: Եվ այս դեպքում մայրիկները ստիպված են ասել  երեխային «արագացրու» արտահայտությունը:

Իհարկե բոլոր էլ ցանկանում են ունենալ անհոգ երեխա, սակայն դա չի նշանակում, որ նրանք խնամքի, ուշադրության  ու հոգատարության կարիք չեն զգում: Նման երեխաները ծնողներից կարող են իրենց հետաքրքրող երևույթի բացահայտման համար խնդրել 1 րոպե, սակայն դրա դիմաց ստանալ «մենք ուշանում ենք» , «մենք ամեն ինչ բաց կթողնեք, եթե դու չշտապես» և նմանատիպ մի շարք արտահայտություններ: Այսինքն երեխայի օրը սկսում է «արագացրու» արտահայտությունով ու ավարտվում այդ նույն արտահայտությունով:

Այս ամենի հետ մեկտեղ պատկերացրեք, որ  ձեր ավագ դուստրը փոքր քույրիկին կարող է ասել, որ նա  շատ դանդաղկոտ է: Ինչպես նշում են մասնագետները,  կյանք ռիթմը մարդուն անդադար հրում է դեպի առաջ ու այդ ամբողջ ընթացքում մարդը ժամանակ չի ունենում, որպեսզի կանգ առնի ու պարզապես ապրի: Եվ վստահ եղեք, երբ երեխային մայրիկը ասի, որ նրա կյանքի արագ տեմպը ավարտված է, դա միանշանակ  «լուսավոր» կընկալվի երեխայի կողմից:

 «Արագացրու»   արտահայտությունը  դադարել ասելն այդքան էլ դժվար չէ, որոքան որ համբերությամբ զինվելը: Երեխաները, ինչպես գիտենք,  չեն շտապում, նրանց մի փոքր ավել ժամանակ է հարկավոր, որպեսզի «իրենց իրերը հավաքեն,  ամրագոտին կապեն կամ որ ծաղիկը զննեն»: Այդ դեպքում մայրերը պետք է զինվեն համբերությամբ ու հասկանան, որ փոքր երեխա ունենալու դեպքում ուշանալն  այդքան էլ ահավոր չէ: Ու ավելին, նման դեպքերում մայրերը պետք է իրենց կյանքի ռիթմը դանդաղեցնեն գոնե  3 տարով, դա թույլ կտա նրանց երեխաներին բացահայտել իրենց շրջապատը, ինքնուրույն բացայատել իրերն ու երևույթները, առանց շտապելու և բացի այդ մայրիկները կկարողանան հետևել, թե ինչպես է նրանց երեխան մեծանում: Նման պահերին մայրերը իրենց երեխաների մոտ նկատում են բաներ, որոնք նախկինում չէին էլ նկատել, տեսնում են, թե իրենց երեխան ինչպես է ամեն ինչ հասկանում ու ինչպես է բնության հետ շփվում և այդ  պահին հասկանում ես, որ դա ամենարժեքավորն է կյանքում:

Եվ վստահ եղեք, որ հերթական զբոսանքին գնալու դեպքում, այն երեխաները, ովքեր սովոր են շտապելուն, կարող են ձեզ հարց տալ` «մայրիկ,  իսկ մենք չենք շտապում»: Հիշեք որ երեխաները ամեն ինչ շատ արագ ու լավ են մտապահում, սակայն մոռանում են այդ զգացողությունը շատ դժվարությամբ:

Սկսեք առանց շտապելու ապրել հենց այսօրվանից ու վայելեք ձեր առօրյա կյանքի  ուրախությունները:

Աղբյուրը՝ vospitaj.com