Ինչ է Կոկսակի վիրուսը և որքանով է այն վտանգավոր

Թուրքիայի հանգստավայրերում տարածված Կոկսակի վիրուսի մասին լուրերը ստիպեցին մարդկանց անհանգստանալ ու խուճապի մատնվել: Ոմանք հրաժարվում են արդեն իսկ պլանավորած հանգստից, շատերն էլ ստիպված են ընդհատել հանգիստը բուժվելու համար:

Aif.ru կայքը ներկայացրել է, թե ինչ է առհասարակ Կոկսակի վիրուսը և ինչ վտանգ է այն ներկայացնում:

Իրականում Կոկսակի վիրուսն էնտերովիրուսային վարակների տեսակներից մեկն է, որոնց համաճարակները պարբերաբար ի հայտ են գալիս ոչ միայն Թուրքիայում, այլև աշխարհի տարբեր երկրներում: Ընդ որում՝ հայտնի է էնտերովիրուսների շուրջ 100 տեսակ:

Վարակման պատճառ է հանդիսանում, որպես կանոն, ջրամբարներում լողալը, քանի որ ջուրն էնտերովիրուսի համար հիանալի միջավայր է: Հատկապես վտանգավոր են լճերն ու լողավազանները, որտեղ ջուրը կանգնած է և չի հոսում: Ընդ որում՝ վարակումից չի պաշտպանում նույնիսկ քլորավորումը:

Էնտերովիրուսային վարակը կարող է «բնակվել» նաև ծովում, սակայն վարակվելու համար մարդը պետք է ախտահարված ջուրը կուլ տա: Այն երբեք չի ներթափանցում օրգանիզմ մաշկի միջոցով:

Մարդը կարող է վարակվել նաև վատ լվացված և անհրաժեշտ ջերմամշակումը չանցած մրգերի ու բանջարեղենի միջոցով:

Հարուցիչ կարող է լինել ինչպես հիվանդ մարդը, այնպես էլ արտաքինից առողջ մարդը, որն անգամ գլխի չի ընկնում, որ հիվանդ է: Սովորաբար էնտերովիրուսային վարակներով հիվանդ մեկ մարդու դիմաց կա մոտ 10 հիվանդության կրող, որոնց մոտ ոչ մի ախտանշան չի նկատվում:

Էնտերովիրուսի փոխանցման ուղիներն են.

·        չհոսող ջրով ջրամբարները,

·        վատ լվացված մրգերն ու բանջարեղենը,

·        խմելու հում ջուրը,

·        կոկտեյլները, որոնցում պարունակվող սառույցը հայտնի չէ, թե ինչ ջրից է պատրաստված,

·        կեղտոտ ձեռքերը,

·        կենցաղային իրերը, որոնցից օգտվել է հիվանդը:

Առաջին հայացքից էնտերովիրուսային վարակն իր դրսևորումներով ոչնչով չի տարբերվում հասարակ աղիքային վարակից: Դրա դասական ախտանշաններն են փսխումը, փորլուծությունն ու բարձր ջերմությունը: Սակայն իրականում էնտերովիրուսային վարակը կարող է դրսևորվել տարբեր կերպ: Այն կարող է նմանվել գրիպին, ինչ շնորհիվ ստացել է ևս մի անվանում՝ աղիքային գրիպ, իսկ հնարավոր մաշկային ցանի համար այն նույնիսկ անվանվում է թուրքական ջրծաղիկ:

Հիվանդությունն առավել ծանր է լինում երեխաների համար (փսխումն և փորլուծությունը կարող են հանգեցնել օրգանիզմւ ջրազրկման), մինչդեռ մեծահասակների համար էնտերովիրուսային վարակը լուրջ վտանգ չի ներկայացնում: Սակայն այն կարող է նաև շատ ավելի վտանգավոր ձև ստանալ (օրինակ՝ հերպեսային անգինա կամ շճային մենինգիտ): Նման դեպքերում հիվանդությունը դրսևորվում է բարձր ջերմությամբ, փսխումով ուղեկցվող ուժգին գլխացավով (այս դեպքում փսխումը չի բարելավում հիվանդի ինքնազգացողությունը), վառ լույսի ու բարձր ձայների հանդեպ անհանդուրժողականությամբ: Բարեբախտաբար՝ հիվանդության նման ձևերը շատ ավելի հազվադեպ են հանդիպում:

Ամեն դեպքում՝ Թուրքիայում տարածված այս վիրուսը հիվանդների մեծ մասի համար մահացու վտանգ չի և սովորաբար հոսպիտալացման անհրաժեշտություն չի լինում: Բացի այդ, էնտերովիրուսների համար հատուկ բուժում նույնպես չկա: Ինչպես և ցանկացած այլ վիրուսային վարակի դեպքում՝ մարդն ինքնուրույն բուժվում է 3-4 օրվա ընթացքում: Պարզապես հարկ է հիշել, որ անհրաժեշտ հնարավորինս շատ հեղուկ օգտագործել:

Էնտերովիրուսային վարակը կարող է ախտահարել մարդուն ցանկացած վայրում, իսկ դրանից պաշտպանող պատվաստանյութ, ցավոք, չկա: Այս դեպքում միակ ելքն ուշադիր լինելն է: Հանգստի գնալիս հարկավոր է նախապատվությունը տալ բարձրակարգ հյուրանոցներին: Վարակումից խուսափելու համար պետք չէ լողալ չհոսող ջրով ջրամբարներում կամ խմել սառույցով կոկտեյլներ: Մրգերն ու բանջարեղենն օգտագործելուց առաջ հարկավոր է դրանք շատ լավ լվանալ: Բացի այդ, անհրաժեշը է հիշել նաև անձնական հիգիենայի կանոնների մասին: