Արգանդի վզիկի էրոզիա. առաջացման պատճառները, ախտանշաններն ու բուժման միջոցները

Կանանց միզասեռական համակարգի շատ հիվանդություններ հաճախ երկար ժամանակ ընթանում են առանց ախտանշանների և հայտնաբերվում են միայն բուժզննման կամ հատուկ ուսումնասիրությունների ժամանակ: Նման ախտաբանությունների շարքին է դասվում նաև արգանդի վզիկի էրոզիան, որը լորձաթաղանթի հյուսվածքների փոփոխությունն է: Նման փոփոխություններ ի հայտ են գալիս վերարտադրողական տարիքի կանանց 50%-ի մոտ: Այս հիվանդությունը հարկավոր է ժամանակին բուժել, այլապես այն կարող է դառնալ անպտղության և նույնիսկ չարորակ նորագոյացությունների առաջացման պատճառ:

Արգանդի վզիկի էրոզիայի առաջացման հիմնական պատճառները

Գոյություն ունի մի քանի առանցքային գործոն, որոնք նպաստում են կանանց ներքին սեռական օրգանների լորձաթաղանթի հատվածում նման ախտաբանական փոփոխությունների ի հայտ գալուն: Դրանց շարքին են դասվում.

·        սեռական խանգարումները (զուգընկերոջ հաճախակի փոփոխությունը, անկանոն սեքսը, սեռական հարաբերությունները չափազանց վաղ կամ չափազանց ուշ սկսելը),

·        բարդ ծննդաբերությունը,

·        հաճախակի բորբոքումներն ու վարակումները,

·        հորմոնալ խանգարումները,

·        տարիքային փոփոխությունները, որոնց հետևանքով արգանզի վզիկի օղակը չափազանց շատ է սեղմվում,

·        նախաքաղցկեղային վիճակն ու չարորակ գոյացությունները,

·        թույլ իմունային համակարգը,

·        էնդոկրին (ներզատական) համակարգի հիվանդությունները և այլն:

Հիվանդության ախտանշանները

Հաճախ արգանդի վզիկի էրոզիան ընթանում է առանց ախտանշանների ոչ միայն վաղ, այլև ուշ փուլերում: Շատ դեպքերում այս հիվանդության նախանշանները նման են լինում գինեկոլոգիական խանգարումների ախտանշաններին: Կանանց մոտ կարող են նկատվել հետևյալ ախտանշանները.

·        հեշտոցային արտասովոր արտադրություն (սպիտակ, թարախային կամ արյունոտ),

·        սեռական ակտի ժամանակ կամ դրանից հետո առաջացող տհաճ զգացողություններ (տհաճ կամ ցավոտ զգացողություններ, արյունոտ արտադրություն),

·        դաշտանային ցիկլի հետ կապ չունեցող արյունահոսություն:

Արգանդի վզիկի էրոզիայի ախտորոշման առանձնահատկությունները

Փորձառու բժիշկը հիվանդությունը կարող է հայտնաբերել նույնիսկ հասարակ գինեկոլոգիական բուժզննման ժամանակ, սակայն ախտորոշումը հաստատելու համար անհրաժեշտ են հավելյալ ուսումնասիրություններ (քսուքի միկրոֆլորայի ուսումնասիրություն, կալպոսկոպիա): Ախտորոշման շատ տարածված տեսակ է նաև բիոպսիան: Բացի այդ, հարկավոր է հավելյալ անալիզներ հանձնել՝ սեռավարակների առկայությունը հերքելու համար:

Արգանդի վզիկի էրոզիայի բուժումը կախված է դրա բնույթից, խնդրի լրջությունից, ինչպես նաև ախտահարված հատվածից, սակայն ամենաարդյունավետ մեթոդները սեռեցումն ու այրումն են:

Նյութի աղբյուրը՝ med2.ru