Ինչպես բուժել արգանդի միոման (մկանուռուցք) առանց վիրահատությունների ու հորմոնալ թերապիաների

Արգանդի միոմայի բուժումն առանց վիրահատությունների ու հորմոնալ թերապիաների յուրաքանչյուր կնոջ երազանքն է, բայց բժշկությունը, ցավոք, այլընտրանքային տարբերակներ չի առաջարկում: Սակայն իրականում նման բուժում կա, պարզապես շատերը դա չեն գիտակցում:

Մարդկային օրգանիզմը հիանալի ինքնակարգավորվող համակարգ է, սակայն երբ մարդու պահվածքը, մտածելակերպը և կենսակերպն այնքան է քայքայում այն, որ օրգանիզմն ի վիճակի չի լինում ինքնուրույն բուժվել, ի հայտ են գալիս հիվանդություններ: Սակայն այնգամ այդ դեպքում հիվանդությունները թշնամի չեն, այլ պարզապես հնարավորություն կորցրած հավասարակշռությունը վերականգնելու համար: Սա հատկապես վերաբերում է կանանց հատուկ հիվանդություններին:

Հարկ է հիշել, որ ցանկացած հիվանդություն որևէ լուր է հաղորդում, պարզապես հարկավոր է հասկանալ դա և ճիշտ ենթադրություններ ու փոփոխություններ անել: Բժշկության մեջ նման մոտեցումն ընդունված չէ: Սովորաբար բժիշկները հիվանդություն են համարում ախտանշանները և պայքարում են դրանց դեմ:

Պարզ օրինակ կարող է լինել կաթնասնկախտը: Եթե կինը նորմայից շատ քաղցրավենիք է ուտում և տառապում է կաթնասնկախտից, նա սկսում է դեղահաբեր ընդունել՝ հիվանդությունից ազատվելու համար: Այդ դեղահաբերը, սակայն, անարդյունավետ են լինում, մինչդեռ հարկավոր է պարզապես գիտակցել, որ կաթնասնկախտի պատճառ հանդիսացող Candida սնկերը սնվում են ածխաջրերով, ուստի մեծ քանակությամբ ածխաջուր ընդունելու դեպքում դրանցից ազատվելը շատ դժվար կլինի: Դրանք պարզապես պարտավոր են բազմանալ, քաղցրի ավելցուկն օրգանիզմից դուրս բերելու համար: Այս դեպքում կաթնասնկախտից ազատվելու ամենապարզ միջոցը կլինի քաղցրավենիքից հրաժարվելը:

Նույնը վերաբերում է նաև առողջական ցանկացած այլ խնդրին՝ այդ թվում նաև արգանդի միոմային (մկանուռուցք): Սա է պատճառը, որ մկանուռուցքից ազատվելու համար հարկավոր է փոխել մոտեցումը և դադարել այն հիվանդություն համարել, քանի որ միոման միայն ախտանշան է, որի օգնությամբ օրգանիզմը փորձում է որևէ բան հայտնել:

Արգանդի միոման կամ մկանուռուցքը բարորակ ուռուցք է, որը բաղկացած է արգանդի մկանային հյուսվածքների և շարակցական հյուսվածքների բջիջներից: Հանգույցները կարող են լինել տարբեր չափերի և արգանդի տարբեր հատվածներում: Բացի այդ, դրանք կարող են աճել արագ կամ դանդաղ, գտնվել ինչպես արգանդի մկանային պատի ներքսում, այնպես էլ դրանցի դուրս: Դրանք կարող են աճել անգամ արգանդի խոռոչում:

Հանգույցների չափից, աճից ու գտնվելու վայրից է կախված հիվանդության կլինիկական պատկերը՝ այն կարող է ընթանալ առանց ախտանշանների կամ դրսևորվել ամենամսյա արյունահոսություններով, ցավերով, անեմիայով, անպտղությամբ և այլն:

Եթե հանգույցները փոքր են, դանդաղ են աճում և չեն ազդում կնոջ կյանքի որակի վրա, ապա բժիշկները խորհուրդ են տալիս դրանց առհասարակ ձեռք չտալ: Ենթադրվում է, որ դրանց աճը կանգ կառնի կամ ամեն ինչ կներծծվի առանց որևէ միջամտության:

Այնուհետև առաջարկվում է բուժում դեղամիջոցներով, որոնց շարքին են դասվում.

·         հորմոնալ հակաբեղմնավորիչները,

·         արհեստական պրոգեստերոնային դեղամիջոցները,

·         գոնադոտրոպին ռելիզինգ հորմոնի ագոնիստները:

Այս դեղամիջոցներից յուրաքանչուրն արգելակում է կնոջ վերարտադրողական համակարգի ինքնուրույն աշխատանքն ու որոշ չափով հանգեցնում դեղորայքային ստերիլիզացման ու դաշտանադադարի, քանի որ համարվում է, որ միայն այս կերպ է հնարավոր արգելակել հանգույցների աճը:

Ծայրահեղ դեպքերում բժիշկերն առաջարկում են վիրահատական միջամտություն, որի ժամանակ հնարավորության դեպքում հեռացվում է միայն ուռուցքը, իսկ հակառակ դեպքում ամբողջ արգանդը: Ընդ որում՝ տեխնիկապես առաջինն ավելի բարդ վիրահատություն է, ուստի շատ ավելի հաճախ առաջարկվում է հեռացնել արգանդը:

Որոշ դեպքերում բժիշկները փորձում են պայքարել ուռուցքի դեմ էլէկտրական կամ լազերային էներգիայի միջոցով կամ արգանդի զարկերակի օկլյուզիայի մեթոդով:

Գինեկոլոգիական վիրահատությունների 80%-ը պայմանավորված են լինում մկանուռուցքով, իսկ այդ վիրահատությունների 90%-ի դեպքում կնոջ արգանդը հեռացվում է, ինչը խիստ բացասաբար է ազդում նրա կյանքի ու առողջության վրա:

Բնականաբար նման վիրահատություններից հետո հիվանդը չի կարող լիովին վերականգնվել, քանի որ դրանք ազդում են կյանքի որակի և ինքնավստահության վրա, սակայն միևնույն ժամանակ նման միջամտություններն ազատում են միայն ախտանշանից, այլ ոչ թե պատճառից:

Հարկավոր է գիտակցել, որ մկանուռուցքի առաջացման պատճառները պետք է փնտրել կենսակերպի մեջ: Ճիշտ ռազմավարություն մշակելով էլ հենց կարելի է սկսել բուժել մկանուռուցքն առանց վիրահատությունների ու հորմոնալ թերապիաների:

Առաջին. հարկավոր է կարողանալ օգնություն ցուցաբերել սուր իրավիճակներում: Օրինակ եթե արյունահոսությունը կամ բորբոքումը հանգեցրել է անեմիայի, ապա հարկավոր է ճիշտ դեղամիջոցներ օգտագործել (երկաթ պարունակող դեղամիջոցներ, հակաբորբոքային թերապիա):

Երկրորդ. հղության ընթացքում հանգույցների «պահվածքը» կարող է անկանխատեսելի դառնալ, ուստի ցանկալի է հղիությանը նախապես պատրաստվել:

Երրորդ. հարկավոր է որակավորված հոմեոպաթ գտնել, քանի որ դա բուժման կարևոր փուլերից մեկն է: Այս դեպքում բուժումը երկարատև կլինի, սակայն կմշակվի յուրաքանչյուրի օրգանիզմին համապատասխան և չի վնասի: Ցանկալի է, որ մասնագետը ծանոթ լինի այուրվերդյան բժշկությանը, արևելյան բժշկությանն ու ասեղնաբուժությանը: Օգտակար կարող է լինել նաև տզրուկաբուժությունը և օստեոպաթիան:

Չորրորդ. հարկավոր է հրաժարվել վատ սովորություններից ու սուրճից: ավելորդ քաշի դեպքում անհրաժեշտ է նվազեցնել քաշը և ավելացնել ֆիզիկական ակտիվությունը: Շատ կարևոր է նաև, որ մարդը գոհ լինի իր ընտանեկան կյանքով: Անհրաժեշտ է բարելավել առողջական վիճակը, ընդունել վիտամիններ, միկրոտարրեր, կենսաբանական ակտիվ սննդային հավելումներ, կարգավորել սննդակարգն ու քունը և ազատվել սթրեսներից ու անհանգստությունից:

Հինգերորդ. շատ հարցերում կարող է օգնել նաև որակավորված ֆիտոթերապևտը: Շատ դեպքերում դեղաբույսերն ավելի արդյունավետ ու շատ ավելի անվնաս են, քան դեղամիջոցները:

Վեցերորդ. շատ կարևոր է օնկոլոգիական նախատրամադրվածությունը: Սա հատկապես կարևոր է այն դեպքում, երբ կինն արդեն գրեթե դաշտանադադարի տարիքում է, իսկ հանգույցները մեծ են և չեն փոքրանում դաշտանադադարից հետո մի քանի տարվա ընթացքում:

Յոթերորդ. այս հիվանդության դեպքում ամենակարևոր քայլը որակավորված հոգեթերապևտի խորհրդատվությունն է, քանի որ արգանդի միոմայի առաջացման պատճառները միշտ թաքնված են մարդու հոգեկան առողջության ետևում:

Արգանդի միոմայի առաջացման հոգեբանական արմատները

Գրեթե բոլոր դեպքերում դրանք թաքնված են տղամարդկանց (այդ թվում նաև հոր) հետ կառուցած սխալ հարաբերությունների ետևում: Կինը չի կարողանում ինքնահաստատվել, ինչի արդյունքում մշտապես պայքարում է ներքին սթրեսի դեմ: Ընդ որոմ՝ այդ սթրեսը կարող է այնքան սովորական դառնալ, որի կինը պարզապես կդադարի այն նկատել, մինչդեռ դրա կործանարար ազդեցությունը չի անհետանա:

Արգանդի միոմայի զարգացման հիմքում առաջին հերթին ընկած է հոր կերպարի սխալ ընկալումը: Հոր հանդեպ տհաճությունը, վիրավորվածությունը, պահանջներն ու դատապարտումը խեղաթյուրում են արգանդի աշխատանքը:

Մարդը չի կարող հիշել իր մանկական արձագանքը որևէ իրադրությանը, սակայն դա իր հետքն է ունենում: Հոր (կամ մոր) կերպարը դառնում է չափազանց դաժան, սառը, անտարբեր և այլն: Ընդ որում՝ մարդու արձագանքը տարիների ընթացքում ավելի ու ավելի ցավոտ է դառնում, ինչը չի կարող չանդրադառնալ մարմնի վրա:

Այս դեպքում միոման միայն միջոց է, որով մարմինը փորձում է «սահմանափակել» անհանգստությունները, որպեսզի դրանք էլ ավելի չտարածվեն:

Եթե հոր հանդեպ սխալ վերաբերմունքը սկիզբ է առել մանուկ հասակում, ապա դա դառնում է մոդել նաև տղամարդկանց հետ հետագայում կառուցվելիք հարաբերությունների համար:

Ինչպես է հոր խեղաթյուրված կերպարն ազդում հասուն կնոջ կյանքի վրա

·         կինը վատ հարաբերություններ է կառուցում հոր հետ,

·         ի հայտ են գալիս մշտական վեճեր ամուսնու հետ, պահանջներ ու վիրավորանքներ,

·         կինը չի կարողանում ինքնադրսևորվել, դառնում է սառը, անտարբեր սեռական կյանքի հանդեպ, ձեռք է բերում մի շարք կանանց հատուկ հիվանդություններ,

·         նրան տանջում է դժգոհությունը, վիրավորվածության զգացումն ու մեղքի զգացողությունը մոր նկատմամբ,

·         կինը ենթագիտակցորեն վստահ է լինում, որ արժանի չէ ընտանեկան երջանության, ուստի փորձում է հարաբերություններ կառուցել «անհասանելի» տղամարդու հետ, որը կարող է փոխադարձ զգացմունքներ չունենալ, լինել ամուսնացած, ապրել այլ երկրում և այլն,

·         նա սկսում է ապրել տղամարդու հետ ում չի սիրում, թույլ է տալիս, որ իրեն վատ վերաբերվեն, վիրավորեն, չգնահատեն ու ստորացնեն,

·         սկսում է իր ուսերին վերցնել տղամարդու դերը, կատարել ծանր աշխատանք, հոգ տանել ընտանեկան բյուջեյի մասին, մինչդեռ տղամարդը շարունակում է պարզապես վայելել կյանքը,

·         այս ամենի հետևանքով ի հայտ է գալիս անելանելիության ու միայնության զգացում և քրոնիկական սթրես:

Եթե կինը չկարգավորի հոր հանդեպ իր վերաբերմունքը, ապա ցանկացած բուժում միայն ժամանակավոր կազատի խնդրից, քանի որ ենթագիտակցորեն նա կվերադառնա հիվանդությանը: Հարկ է հիշել, որ ճիշտ հոգեթերապիան առաջինն է, ինչով հարկավոր է սկսել արգանդի միոմայի բուժումը:

Նյութի աղբյուրը՝ econet.ru