Արթրոզ թե արթրիտ, ինչու է կարևոր իմանալ դրանց տարբերությունը

Հաճախակի մարդիկ  շփոթում են արթրոզն արթրիտի հետ և սկսում են զբաղվել ինքնաբուժությամբ: Մինչդեռ այդ հիվանդությունների  և առաջացման պատճառներն են տարբեր և բուժման մեթոդները: Այդ տարբերությունների  վերաբերյալ տեղեկացված լինելը թույլ կտա կանխել հիվանդության հետագա բարդացումը:

Տարբերություն 1. Խնդրի աղբյուրը

Արթրոզ(հոդախտ).  դա դեգեներատիվ գործընթաց է, որն ուղեկցվում է հոդային ձևախախտմամբ  և  պատռմաբ: Բացի տարեց մարդկանցից, արթրոզով հաճախակի տառապում են նաև մարզիկները՝  հոդերի վրա մշտական ֆիզիկական չափից ավելի բեռնվածության հետևանքով:

Արթրիտ(հոդաբորբ). այս հիվանդությունը կրում է բորբոքային բնույթ, որը կապված է լինում իմունային համակարգի աշխատանքի խաթարման, ալերգիայի(ռևմատոիդ արթրիտ) կամ  միզասեռական, աղիքային ինֆեկցիաներով վարակվելու  հետ(ռեակտիվ արթրիտ, Բախտերեվայի հիվանդություն) :

Տարբերություն 2.Ախտանշանները

Արթրոզը միշտ չէ, որ ուղեկցվում է  առավոտյան «շարժվելու» ընթացքում առաջացող ցավերով, որոնք անհետանում են մի քանի շարժումից հետո: Արթրոզով ախտահարված հոդերը  սկզբնական շրջանում ուղղեկցվում են «շխկոցով» ու  «ճռճռոցով», որի վրա հիվանդներն ուշադրություն չեն դարձնում և շարունակումեն ծանրաբեռնել արդեն քայքայված հոդը:

Արթրիտը սկսում է կտրուկ ցավով,  ախտահարված հյուսվածքի շուրջ առկա մաշկի  այտուցվածությամբ, կարմրածությամբ և բարձր ջերմությամբ: Սակայն սկզբնական շրջանում այն կարող է ընթանալ գաղտնի ընթացքով: Հիվանդության զարգացան համար խթան կարող են հանդիսանալ սթրեսը, հոգնածությունը, ցրտահարումը, ինֆեկցիանները (հարբուխ, ցիստիտ):

Տարբերություն 3. հոդերի ախտահարման բնույթը

Արթրոզի ժամանակ ախտահարվում են ինչպես խոշոր (ծնկային, կոնքազդրային,սրունքաթաթային, արմնկային), այնպես էլ մանր, այդ թվում ողնաշարի` (սպոնդիլոարթրոզ) հոդերը:

Ռևմատոիդ արթրիտի դեպքում հիմնականում տառապում են ոսկրերը և աճառները, որից հետո ախտահարվում են արմունկի և ծնկի հոդերը(որպես կանոն սիմետրիկ), իսկ երբեմն հիվանդությունն ախտահարում է նաև ներքին օրգանները(լյարդ, երիկամներ):

Ռեակտիվ արթրիտի դեպքում հոդերի բորբոքումը հիմնականում կրում է անհամաչափ  բնույթ, ախտահարվում են ոչ թե 2 հոդերը այլ մեկը: Ցավերն այդ դեպքում զգացվում են ինչպես ոտնաթաթերի վրա, այնպես էլ ոտքը ոտքի վրա գցելու ընթացքում:

Արթրոզն  անուշադրության մատնելուց  հետո վերջնական բուժումն անհնար է:Սակայն   աճառի ռեգեներացիան խթանող խոնդրոպրոտեկտորների  ընդունման միջոցով հնարավոր է  զգալիորեն արգելակել վերջինիս զարգացումն ու  բարելավել հիվանդի կյանքի որակը: Հակաբորբոքային դեղամիջոցներն արթրոզի դեպքում  ընդհամենը աջակցող ազդեցություն են թողնում, քանի որ նրանք բացասաբար են ազդում աղեստամոքսային տրակտի լորձաթաղանթի վրա:

Ինֆեկցիոն ծագման արթրիտը հնարավոր է  ամբողջությամբ բուժել,  եթե ժամանակին սկսել իմունիտետը խթանող ու հակաբիոտիկներով բուժում: Ծանր դեպքերում բուժման կուրսը կրկնում են մի քանի անգամ:

Ռևմատոիդ արթրիտն անհրաժեշտ է բուժել ողջ կյանքի ընթացքում՝ փոքր չափաբաժիններով կորտիկոստերոիդներով, հակաբորբոքայի դեղամիջոցներով, ցիտոստատիկներով։ 

Աղբյուրը՝ aif.ru