Աղիների պոլիպների առաջին ախտանշանները, վտանգն ու կանխարգելումը

Պոլիպները հաստ աղիքի լորձաթաղանթի գերաճն են, որոնց 10-30% հետագայում կարող են վերածվել չարորակ ուռուցքի: Սա է պատճառը, որ անհրաժեշտ է ժամանակին ախտորոշել ու հեռացնել այն:

Ե՞րբ է պետք անհանգստանալ

Աղիներում պոլիպի առաջացումը վկայող աղխտանշաններն են.

Արյունոտ կղանքը. աղիներով անցնելիս՝ սննդի մնացորդները կարող են վնասել պոլիպները, ինչի հետևանքով դրանք սկսում են արյունահոսել:

Լորձը կղանքի մեջ. կղանքի մեջ լորձը կամ աղիներից լորձային արտադրությունը նույնպես կարող է պոլիպների առաջացման նշան լինել: Սա հիմնականում նկատվում է այն դեպքում, երբ պոլիպը գտնվում է հետանցքին մոտ, օրինակ՝ սիգմայաձև աղիքում կամ ուղիղ աղիքում:

Փորկապությունը. փորկապությունը հատկապես հաճախ է նկատվում, երբ պոլիպներն արդեն բավական մեծ են և աղիներում խցանումներ են առաջացնում:

Վերոնշյալ ախտանշաններից յուրաքանչյուրն էլ արդեն բավական է բժշկի դիմելու համար:

Հետազոտվել 50 տարեկանում

Լինում են դեպքեր, երբ աղիներում պոլիպների առաջացման ոչ մի ախտանշան չի նկատվում, նույնիսկ երբ հիվանդությունը սկսում է վերածվել քաղցկեղի: Այս դեպքում դրանք հնարավոր է ախտորոշել միայն կոլոնոսկոպիայի միջոցով:

Շատերն այս հետազոտությունը չեն սիրում, քանի որ այն շատ տհաճ է: Անյուամենայնիվ, 50 տարին բոլորելուց հետո այդ հետազոտությունն անհրաժեշտ է, քանի որ ապացուցվել է, որ այդ տարիքում պոլիպների առաջացման ու դրանց քաղցկեղի վերածվելու վտանգը զգալիորեն մեծանում է:

Բացի այդ, բժիշկը կարող է ավելի շուտ նշանակել որևէ մեկին կոլոնոսկոպիա, եթե պարզվի, որ նրա ընտանիքի անդամների շրջանում եղել են հաստ աղիքի քաղցկեղով հիվանդանալու դեպքեր:

Կոլոնոսկոպիայի ընթացքում պոլիպը կարելի է ոչ միայն հայտնաբերել, այլ նաև հեռացնել, ինչն արվում է էլեկտրավիրահատական մերակի (электрохирургическая петля) օգնությամբ՝ պարզապես հեռացնելով նորագոյացությունը աղիքի լորձաթաղանթից: Վերքը միևնույն ժամանակ այրվում է, ուստի արյունահոսություն սովորաբար չի լինում: Եթե պոլիպը հայտնաբերվել է ուղիղ աղիքում կամ սիգմայաձև աղիքում, ապա բուժումը սովորաբար անցկացվում է ամբուլատոր պայմաններում, սակայն կույր աղիքի կամ հաստ աղիքի դեպքում անհրաժեշտ է հիվանդանոցային բուժում, քանի որ այդ աղիքների պատերը շատ ավելի բարակ ու նուրբ են: Վիրահատությունից հետո հիվանդը 1-2 օր անցկացնում է բժիշկների հսկողության տակ՝ հետագա բարդություններից խուսափելու համար:

Հեռացված հյուսվածքներն ուղարկվում են լաբորատոր զննման, որպեսզի պարզեն, թե արդյո՞ք դա պարզապես պոլիպ էր, թե՞ ուռուցքի վերածվող պոլիպ կամ արդեն ուռուցք: Այդ հետազոտությունից է կախված բուժման հետագա ընթացքը. պոլիպի բարորակ լինելու դեպքում հաջորդ ստուգումն անհրաժեշտ է անցնել միայն 3 տարի հետո:

Բ.գ.թ. Իննա Տուլինայի խոսքով՝ երկար ժամանակ մարդիկ մտածում էին, որ պոլիպները հեռացվում են միայն մեծ լինելու դեպքում, սակայն այսօր բժիշկները պնդում են, որ նույնիսկ փոքր գոյացություններն անհրաժեշտ է հնարավորինս շուտ հեռացնել: Հիմնականում դա պայմանավորված է հիվանդների հոգեբանությամբ. որպես կանոն՝ փոքր պոլիպի հայտնաբերման դեպքում հիվանդը պետք է կրկին գա հետազոտության մեկ տարի անց, սակայն մարդկանց մեծամասնությունը դա չի անում:

Բացի այդ, չնայած՝ որ ուռուցքի առաջացման համար միջինում անհրաժեշտ է մի քանի տարի, լինում են նաև «բացառություն» պոլիպներ, որոնք չափազանց արագ են վերածվում քաղցկեղի, ուստի ապահովության համար անհրաժեշտ է անմիջապես կանխել դա:

Նյութի աղբյուրը՝ aif.ru