Որոնք են հոդացավերի բուժման հիմնական միջոցներն ու դրանց առանձնահատկությունները

Հոդացավերը կարող են խիստ բացասաբար ազդել մարդու կյանքի որակի վրա, ուստի զարմանալի չէ, որ մարդիկ փորձում են ամեն կերպ ազատվել դրանցից: Այս խնդրի առաջացման հիմնական պատճառներն են հոդատապն ու արթրիտը, սակայն հոդացավի առաջացման պատճառ կարող են դառնալ նաև վնասվածքները, լեյկեմիան, կոտրվածքները, հոդախախտումները, ֆիբրոմիալգիաները, մկանների լարվածությունը և անգամ բարձիկաբորբը (бурсит): Սա է պատճառը, որ մինչ ախտանշանից՝ ցավից ազատվելը հարկավոր է նախ հստակ ախտորոշել խնդիրն ու պայքարել առաջին հերթին դրա դեմ:

Այնուամենայնիվ հոդացավը շատ տհաճ խնդիր է, որը հնարավոր չէ անտեսել, ուստի բուժման հետ մեկտեղ հարկավոր է միջոցներ ձեռնարկել նաև ցավը մեղմելու համար:

Հոդացավերից ազատվելու համար սովորաբար կիրառվում է երեք հիմնական մեթոդ՝ ներարկումներ, դեղահաբեր և քսուքներ: Ձեր ուշադրությանն ենք ներկայացնում այդ մեթոդների առանձնահատկությունները:

Ներարկումներ

Առաջին հերթին խոսքը հիալուրոնաթթվի մասին է: Հոդը լցված է սինովիալ հեղուկով, որն ապահովում է դրա ամորտիզացիան և ստեղծում է միջանկյալ տարածությունը շփվող մակերևույթների միջև:

Օստեոպորոզի դեպքում այդ հեղուկի քանակը պակասում է, այն դադարում է արդյունավետ կերպքվ կատարել իր գործառույթները: Այդ իսկ պատճառով ստեղծվել են դեղամիջոցներ հիալուրոնաթթվի հիման վրա, որոնք ներարկվում են հոդի մեջ:

Հիալուրոնաթթուն կարելի է ասել սինովիալ հեղուկի պրոթեզն է: Հետազոտությունները ցույց են տվել, որ օստեոպորոզի ժամանակ այս նյութն օգնում է 28-54%-ով մեղմացնել ցավը և 9-32%-ով վերականգնել հոդի շարժունությունն ու հասարակ կենցաղային շարժումներ անելու կարողությունը:

Բացի այդ, հիալուրոնաթթուն ներթափանցում է հոդային թաղանթ ու պարուրում նյարդային վերջավորությունները՝ մեղմացնելով ցավը:

Սակայն ներարկումների համար նախատեսված դեղորայքը բավական թանկարժեք է, ուստի պետք է ճիշտ ընտրել այն: Դեղամիջոցի փաթեթավորման վրա պետք է գրված լինի.

· մոլեկուլար զանգվածը՝ 6 մլն. դալտոն,

· գործում է 52 շաբաթ (1 տարի)

· չափաբաժինը՝ 6մլ:

Դեղահաբեր

Շատերը հոդացավերի ժամանակ ընդունում են դեղահաբեր, որոնք ամենատարածվածն են այս խնդրի դեպքում:

Ամենից տարածվածներն են ասպիրինը, դիկլոֆենակը, իբուպրոֆենը և այլն: Դրանք պայքարում են ցավի դեմ, սակայն առաջացնում են բազում կողմնակի բարդություններ, ինչպիսիք են գաստրիտը, ստամոքսի խոցերը, երիկամային անբարարությունը և զարկերակային գերճնշումը:

Իրականում հոդացավերի դեպքում լավագույն ցավազրկողը պարացետամոլն է (ացետամինոֆեն), որն ազդում է հիմնականում կենտրոնական նյարդային համակարգի վրա, ինչի շնորհիվ ցավի զգացողությունը նվազում է: Ընդ որում՝ այս դեղամիջոցը գրեթե ոչ մի կողմնակի բարդություն չի առաջացնում:

Սակայն հարկ է հիշել, որ պարացետամոլ ընդունելու դեպքում օրական չափաբաժինը ոչ մի դեպքում չպետք է գերազանցի 4 գրամը, իսկ լավագույն տարբերակը կլինի 2 գրամից ոչ ավել չափաբաժինը:

Քսուքներ

Հոդացավերի դեմ քսուքները շատ տարածված են, սակայն դրանց մեջ լինում են և՛ շատ լավերը, և՛ բացարձակապես անօգուտները:

Օստեոպորոզի դեպքում խորհուրդ են տրվում կապսաիցին պարունակող դեղամիջոցները և ոչ ստերոիդային հակաբորբոքային դեղամիջոցները (ՈՍՀԲԴ): Ի տարբերություն դեղահաբերի՝ ՈՍՀԲԴ-ը չեն առաջացնում ոչ մի կողմնակի բարդություն:

Կապսաիցինը նյութ է, որը պարունակվում է կծու պղպեղի մեջ: Հոտազոտությունները ցույց են տվել, որ այն նվազեցնում է, այսպես կոչված, P նյութի քանակը, որը մասնակցում է ցավի իմպուլսների փոխանցման գործընթացին, ուստի նյարդային վերջավորությունների զգայունությունը ցավի հանդեպ նվազում է:

Բացի նշված միջոցներից գոյություն ունեն նաև բազմաթիվ բնական ժողովրդական միջոցներ, որոնք արդյունավետ կերպով մեղմում են ցավը, սակայն մինչ ցավից ազատվելը հարկավոր է անպայման ախտորոշել դրա առաջացման պատճառը: Ուստի՝ նման միջոցների կիրառումն ու ինքաբուժությունը չի խրախուսվում, քանի որ դա կարող է էլ ավելի վատացնելհիվանդի վիճակը: Նման դեպքերում հարկավոր է անպայման նախապես խորհրդակցել բժշկի հետ ու բուժզննում անցնել և միայն հակացուցումների բացակայության դեպքում դիմել ժողովրդական միջոցների օգնությանը:

Նյութի աղբյուրը՝ zdorovieinfo.ru