Տղամարդի՜կ, կինո եք, կինո. մասկուլինային զրույց N տղամարդու հետ

Լինում է և այսպես. դռանդ վրա բացի Եհովայի վկայի գունագեղ գրքույկից և գազի մարդու սպառնալից նամակից հայտնաբերում ես բավականաչափ խոստումնալից մի հայտարարություն. «Ձեր տանն անեմ տղամարդու բոլոր գործերը»: Դե արի ու մի ասա... այսքան զահրումարով հանդերձ կյանքը, ամեն դեպքում, գոնե ձանձրալի չէ։ Թե ինչ եղավ, երբ ընկա հայտարարության հետքի վրա, կկարդաք զրույցում։ Իսկ ինչո՞ւ ես էլ հենց այստեղ չտեղադրեմ իմ հայտարարությունը։

Հայտարարություն

Սիրելի ընթերցողներ, խնդրում եմ, մի մոլորվեք։ Ձեր կյանքը փոխելու ընդամենը մեկ ձև կա՝ ինքնազոհությունը, մնացածը, քաղաքականությունից սկսած՝ անեկդոտ է, հավատացեք։

-Ալո, բարև Ձեզ, ներեցեք այս հայտարարությունը Դո՞ւք եք տվել .«Ձեր տանն անեմ տղամարդու բոլոր գործերը»:

-Տիկին ջան, այո, բայց շատ կանայք սխալ են ինձ հասկացել, ես կուլտուրական գործերը նկատի ունեի, բայց նրանք լրիվ անկուլտուրական բան են հասկացել և առավոտից զանգում են: Երևի էն գրողը տարած «բոլոր» բառն է համը հանել. խայտառակ եղա քաղաքով մեկ, այ մարդ:

-Մի րոպե.անկուլտուրականը կարծես գլխի եմ ընկնում որն է, բա կուլտուրական գործերը որոնք են, Դուք ի՞նչ ծառայություններ եք առաջարկում:

-Դե փչացած բան-ման սարքելը էլի. փչացած ֆեն-մեն, փչացած թեյնիկ, մեխ խփեմ, դռելով ծակեմ, տղամարդն ի՞նչ ա անում տանը, ես էլ մի օրով դառնամ քո տան տղամարդը, բացի էն գործից, սաղ անեմ: Էն էլ թարսի պես, սաղ էն են ուզում, կուլտուրականով զանգողները շատ քիչ են, ես էլ կնկա, էրեխեքի տեր եմ, զանգում են ափաշքյարա առաջարկում, էս ի՞նչ բան ա, ոչ ամոթ ա մնացել, ոչ՝ աբուռ: 10-ից 8-ի միտքը ծուռ ա։

-Այնպիսի վիճակագրություն ներկայացրիք, որ մնում է ենթադրել, թե Հայաստանը մի անտղամարդաբնակ կղզի է դարձել, Դուք էլ կանանց կողմից հալածված միակ տղամարդը. այ քեզ բան, ուրեմն կանայք առանց Ձեզ տեսնելու, հենց այնպես զանգում ու սեռական մարտահրավեր են հա՞ նետում Ձեզ: Կարո՞ղ ա ուղղակի գլուխ եք գովում:

-Տիկին ջան, աչքիս քո միտքն էլ ա ծուռ…

- Իմը երևի բոլոր զանգողներից ամենածուռն է, չեմ ժխտի…

-Դե բա ես զգում էի, չէ՞, որ նրանցից ես: Բա կարելի ա, էս ի՞նչ օյին եք դնում հայ տղամարդկանց գլխին: Հիմա ինձ լսի, ես աշխարհը ման եմ եկել, հայ տղամարդու պես թասիբով տղամարդ չեմ տեսել՝ ուրիշ ազգերի նման հարբեցող ու նարկոման չեն, ղզիկ չեն, իրենց երեխաների համար կյանքը կտան, ինչի՞ եք ուզում նրանց փալաս սարքել:

-Բայց կինն ինչո՞ւ պիտի երազի, որ իր տղամարդը փալաս դառնա: Էս 25 տարին ինչի միջով ասես չանցավ հայ կինը.պատերազմ, անլույս կյանք։ Մոռացա՞ք, ոնց էր մի ժամ լույսով ամբողջ ընտանիքը լողացնում, հացավորում, պահում,այդ արանքում էլ դեռ իր կանացի տեսքը, արդուզարդը պահպանում: Կամ ինչու ենք հեռուն գնում. էսօր բազկաթոռներին կարված հազարավոր տղամարդիկ կան, մե՞նք ենք նրանց փալաս սարքում, թող գնան աշխատեն:

-էդ սաղ քաղաքական հարցեր են, որին դժվար քո խելքը հասնի. պատերազմն ես հիշում, բա խի՞ չեք հիշում, որ հենց այդ թասիբով տղամարդիկ գնացին ու պահեցին ձեր պատիվը, որ թուրքը քո անկողնուն չհասնի, իսկ հիմա զանգել ես սենց բաներ ես խոսում։ Հայ տղամարդը ճանկռտելով էլ հաց կբերի ընտանիք, դուք նրա թասիբի հետ մի խաղացեք, նրա տեղաշորը մի պղծեք։ Ես օրը 20 տուն եմ մտնում, դուրս գալիս. էս ինչ ընտանիքներ են դառել մեր հայ ընտանիքները. 10-ը տարեկան էրեխեն հորնումորը ձեռ առնելով ա խոսում, կնիկը մարդուն կատու ա սարքել... դե բա որ մի երկրում գործարան չլինի, որ էդ տղամարդը գնա աշխատի, կնկա լեզուն էլ հարյուր մետր կդառնա էլի։

-Դե առնել-ծախելը խաբեբաների հասարակություն է ձևավորում. էդ զարգացած արդյունաբերությունն է թասիբով տղամարդկանց ստեղծում, դրա համար էլ մեր թասիբովները, ցավոք սրտի, մեր հայրերն են, որ հալալ քրտինքով գործարաններում փող էին աշխատում, «շուստրիություն» չէին անում, մարդկանց չէին «քցում», շեֆերի օրգանիզմի ամենափափուկ տեղը ելումուտ չէին անում, այդպես չէ՞։

-Դուք երևի ուզում եք հայ թասիբով տղամարդու ցեղը լրիվ ջնջել, դրա համար էլ էն «Տղամարդիկ» կինոյի թասիբով տղերքին հուշարձան սարքեցիք, չէ՞։

-Երևի հակառակը, էդ արձանը միգուցե դրվել է, որ հայ տղամարդիկ միշտ հիշեն, թե քոչարի պարելուց առաջ և հետո տղամարդկային ինչ կեցվածք պետք է ունենալ, որին Դուք թասիբ եք ասում, իսկ ես օրինակ՝ մարդաշնորհք կասեի։

-Յա, էս լավ էլ աշխատող գլուխ ունես դու, մի տեղ աշխատո՞ւմ ես գոնե, թե՞ դու էլ ես հույսդ դրել մենակ փափուկ տեղերիդ վրա։ Բայց ճիշտն ասա, չխաբես։

-Բայց, խոստանու՞մ եք, դրանից հետո էլ շարունակել մեր զրույցը, թե...

-Թե՝ չկա, տղամարդու խոսք եմ տալիս։

-Ես լրագրող եմ։

-Շատ էլ լավ ա, որ լրագրող եք, ես էլ հենց Ձեզ էի ման գալիս։ Էդ ամեն ինչ գրում եք՝ էս շունն էս շանը կծեց, ֆլանը ֆստանին էս ասեց, բա խի՞ չեք գրում, թե էս երկրի բոլոր դարդերն ինչից ա գալիս, ոնց ա լինում, որ էս երկրում օրական այսքան երեխա ա ծնվում, բայց մարդկանց թիվը գնալով պակասում ա, երկիրը առաջ չի գնում։ Բա դրա պատճառների մասին վախենո՞ւմ եք ասեք։

-Ո՞րն է պատճառը։

-Պատճառը էս 30 հազար քառակուսուց դուրս ա։ Պատճառն էն երկրներն են, որ իրանց դրել են սրբի տեղ ու մեր հավերն են ուտում։ Հենց տեսնում են, որ էստեղ մի բան կարող է շարժվել, հոպ, գլխներիս սարքում են։ Բա դրանք չե՞ն տեսնում, որ թուրքերը 25 տարի ա մեր ճանապարհները փակել են, բայց դրանց ձեռ ա տալիս, որ Հայաստանը չզարգանա։ Ու պատճառն էն ա, որ իրանք լավ էլ հասկացել են, որ հայերը աչքաբաց ազգ են, իրենց անցած հարյուր տարին մենք մի քսան տարում կանցնենք ու առաջ կգնանք. էս ազգը խելոք ա, աշխատասեր ա, դրա համար էլ գլխներիս պատերազմ, աղետներ սարքեցին, որ մենք պակասենք, չզարգանանք, ամեն աֆերիստության դիմում են, որ ժողովրդին հանեն Հայաստանից։ Դրանք վախենում են մեր աճից, այ էդ մասին գրեք, որ իրանք էլ կարդան ու հասկանան, որ մենք իրանց փայ հարիֆը չենք, լավ էլ ջոկում ենք իրանց քաղաքականությունը։

-Հիմա, որ մենք մեր երկրի ախոռները մաքրենք, կարգուկանոն ստեղծենք մեր երկրում,ասենք գոնե մեկ արդար ընտրություն կազմակերպենք, նրանք գալու են մեր քվեատուփերը գողանան, փախնե՞ն։

-Միամիտ ես, է՜, իրանք արդեն նենց են սարքել օրենքները, բանը, որ մենք մեր ձեռով գողանանք էդ քվեատուփերը։ Իրանց ձեռ չի տալիս, որ Հայաստանը գոնե մի քայլ առաջ անի։ Էս պատերազմի սապոգը գլխներիս պահած՝ մեզ հազար կողմից ճնշում են։ Իրանք հենց ուզում են, որ էստեղ իսկական ընտրություն չլինի, որ մեր իշխանությանն էլ կուկլի պես խաղացնեն։ Բա էն Վիքիլիքս էր, ինչ զիբիլ էր, ասում էր, թե ինչքան կեղտ կա սրանց տակ, բա խի՞ էդ փաստերը դատուդատաստան չդարձան, մի բան չեղավ, էդ սաղ կոմպրոմատների փաթեթներ են, որ Ամերիկան քո գլխին թափահարում ա, երբ պետք ա, երբ էլ պետք չի, մարաղ ա մտնում, տեսնի, թե երբ ես դու քո գլուխն ուտում։ Իրանք ամեն ինչ իրանց օգուտի համար են անում։

-Դա մե՞ղք է, որ ամեն երկիր իր շահն է հետապնդում. մենք էլ խելոք լինենք, մեր շահերը հասկանանք և հետապնդենք. Ամերիկան կամ Եվրոպան գալիս են մեր բկին չոքո՞ւմ, թե էսինչ հանցագործին շուտ մի պետական պաշտոն տվեք կամ լֆիկների քեֆին հանկարծ չկպնե՞ք, թե՞ կբռնեն մեր ձեռքից, երբ մի օր որոշենք իսկապես պայքարել ասենք՝ կոռուպցիայի դեմ։

-էդ կոռուպցիայի հայրն էլ, մայրն էլ, տո զոքանչն էլ հենց էդ զոռբա երկրներն են։ Հենց այնպիսի վարկեր են տվել, որ մեր ամբողջ պետական համակարգը կոռումպացնեն, մեզ գցեն այնպիսի արտաքին պարտքի տակ, որ սերունդներով դառնանք իրենց գերին։ Հասկացեք էլի, ի վերջո։ Էդ ամբողջ օրենքներն էլ իրենց սողանցքներով հանդերձ հենց իրենք են կապում մեր վզին։ Դրանք հենց չաշխատող օրենքներ են, որոնք սաղ պետությունը կազմալուծում են։ Էն օրը մեկի տուն եմ գնացել. տալիս ա չաշխատող լամպը, թե տեղադրի։ Ասում եմ՝ վառված ա, չի միանա։ Էս կնիկը երկու ոտը դրել ա մի կոշիկում, թե դու տեղադրի, աշխատող ա։ Հիմա սրանցն ա էլի։ Հայաստանին խաբում են, խաբում...

-Դե էդ վերլուծությունները, որ անում եք, ելքերն էլ պիտի որ իմանաք. բա ի՞նչ անենք, լավ։

-Ի՞նչ անենք. խելքներս գլուխներս հավաքենք։ Տասը տեղ գնացի աշխատանքի համար, էլեկտրականությունից մինչև շինարարական ցանկացած գործ հասկանում եմ, Պոլիտեխնիկ ավարտած տղա եմ։ Կեսը հեչ երեսիս էլ չնայեց, մի երկուսն էլ ոչ թե աշխատող ա ուզում, այլ՝ բանող եզ, որին ոնց ուզենա՝ քշի։ Հետդ նենց են խոսում, ոնց որ իրենց ճորտը լինես։ Այ մարդ, ես մեղավո՞ր եմ, որ դու քո տգետ հալով հիմնարկ ես ղեկավարում, ինչո՞ւ ես ուզում մի կտոր հացի համար ես թողնեմ, որ ոտներդ վրաս մաքրես։ Եկել ա, թե պիտի դառնաս էսինչ կուսակցության անդամ, ասում ա, մեր սաղ թիմն էդ կուսակցությունից ա։ Ասի, հլա իմ պայմանագիրը հանի, տես մեջը գրա՞ծ ա, որ ես պիտի դառնամ քո կուսակցության անդամ։ Ի՞նչ ասի, որ լավ լինի։

-Դե պիտի քեզ ցտեսություն ասի, ուրիշ ի՞նչ։

-Դրա ավելի կոպիտը...Ես էլ ասի, ծախված շունշանորդի, դու չես կարա ինձ առնես, իմ տասը մատն էլ ոսկի ա, ես արհեստավոր եմ, մինչև կեսօր կարամ սոված մնամ...հիմա քեզ չեմ ասելու մնացածը, բայց կոշիկներս վրան սրբել, դուրս եմ եկել, ասել եմ, ես կռիվ տեսած տղա եմ, այ գյադա, քեզ չեմ թողնի վրայովս անցնես։

-Ո՞ր կուսակցություն էր ուզում տանել։

-էդ կարևոր չի, խի հիմա էդ բոլոր կուսակցություններն իրարից տարբերվո՞ւմ են. ազգին թայֆա-թայֆա են սարքում, հանում իրար դեմ էլի։ Ով փողատեր ա, մի հատ էլ կուսակցություն ա բացել, որ իրա բիզնեսներին կրիշ կանգնի։ Բա էդ կուսակցությունների տերերը որտե՞ղ էին պատերազմի ժամանակ, հիմա բիրդան հայրենասեր են դառել, հա՞, քաղաքականությունն էլ լրիվ բիզնես սարքեցին, պրծան։ Էն զոռբեքին էլ դա լրիվ ձեռ ա տալիս՝ ասում են, թող սրանք իրանց գլուխը մանրից ուտեն, մեջտեղից դուրս գան։ Բա դրանք էս քսան տարի ա վիզ են դրել էս պետությունը քայքայեն, ականջները կտրեն, իրանց շունը սարքեն, չէ՞։

-Այ հարգելիս, ախր պետություններն էլ են չէ՞ իրար հետ մրցակցում. իրարից ճանապարհներ, արտադրություն, հաց ու ջուր են խլում, որ ընդլայնվեն, լավ ապրեն։ Ո՞վ է ասել, որ այդ գերտերությունները քնում-արթնանում են աշխարհում միայն սեր ու հումանիզմ տարածելու մեն մի երազանքով։

- Դե դրա համար էլ պիտի իմանանք, որ դրանք ոչ թե ուզում են Ղարաբաղի հարցը լուծել, այլ՝ քուանշել։ Ուժը հաղթում է ամեն ինչին, իսկ խելքը՝ ուժին։ Մենք պիտի էդ սաղ տռը-վռը բաները թողնենք ու նստենք էս ռեգիոնի բոլոր պետությունների հետ կլոր սեղան։ Էդ ինչ ա, ո՞նց կարող ա մի ռեգիոնում մի քանի զորք կանգնած լինի՝ Վրաստանը ՆԱՏՕ ա տղա կանչում, սրանք՝ ռուսին...պիտի մի ընդհանուր Կովկասյան ֆեդերացիա լինի ու էդ կոնֆլիկտն էլ մեջը հալվի գնա։ Թե չէ Ամերիկան իրանն ա բրդում, Եվրոպան՝ իրանը, ռուսը ոտը չի ուզում մի մետր քաշի։

-Ադրբեջանն էլ խելոք-խելոք կհամաձայնվի՞ կամ Վրաստանը, էլ չեմ խոսում մնացածի մասին։

-Դե բա էդ զոռբեքը ռեգիոնի երկրները մեջ-մեջ են անում, որ սրանք չմիավորվեն։ Ամերիկան վրացուն ա տակը քաշել, ռուսը մեզ ա իրանով անում, սենց ո՞նց կլինի։ Ղարաբաղին ուրիշ լուծում չկա։ Մենք ճանկռտելով հաղթանակը բերել ենք, որ տանեն դնեն ամերիկացու, եվրոպացու ձեռին, թե տար, ինչ ուզում ես արա՞ էդ հաղթանակի հետ։ Իսկ սենց թուրքն էլ կսսկվի, Հայաստանի սահմաններն էլ կբացվի ու երկիրն էս փակ ցիկլից դուրս կգա։ Թե չէ հույսներդ դրել եք, որ Ամերիկան, Եվրոպան կամ Ռուսաստանը պիտի Ղարաբաղի հարց լուծե՞ն։ Մարդա իրա խաղաղապահին ա ուզում մխի ու իրա զոռբայությունն անի։ Իսկ եթե Ղարաբաղն ու փակ սահմանի հարցը լուծեցինք, էլ մեզ բռնել չի լինի։ Էս սաղ օլիգարխներն էլ կդառնան կուռկուռի ձագ, որովհետև որ սահմանը բաց լինի, սրանց սամալյոտով բերածը ով ասես բաց ճանապարհով էլ կբերի ու սրանք կամաց-կամաց մեջտեղից կվերանան, քաղաքականությունից էլ ռադ կլինեն ու խելոք ջահելություն կմտնի պառլամենտ, կարգին գործ կարվի երկրի համար։ Էս ա ելքը, ուրիշ ելք չկա...ինչի՞ ենք սպասում, եթե դրա համար կռիվ ա պետք, ես ոնց որ գնացել եմ, հիմա էլ կգնամ, որ գործը մինչև վերջ, տղամարդավարի անենք։

-Աստված չանի, որ մի անգամ էլ լինի...բայց, ի՞նչ եք կարծում, մենք առաջվա տոկունությունն ու էներգիան ունե՞նք, հազարավոր կամավորներ կմիանա՞ն առաջվա պես։

-Բա մի քանի ամիս առաջ չէ՞ր, որ դրությունը լարվեց։ Չտեսա՞ք, ինչ կատարվեց։ Թասիբով հայը գիտի, որ գնում ա իր տունն ու տեղը պաշտպանելու։ Ով գնացել ա, էլի կգնա, ով թռել ա, էլի կթռնի։ Ինձ հիմա էդ չի էնքան հուզում, որքան էս մեր հայ ընտանիքների վիճակը։ Ես դրանց տներում օր ա լինում, որ տասը ժամ գործ եմ անում ու տեսնում եմ ներսից, թե ինչ հալի ա հայ ընտանիքը։ Էս տղամարդկանց խեղճացնելը շատ վտանգավոր ա.պետությունը մի կողմից ա խեղճացնում, կնանիք՝ մյուս կողմից։ Բա սենց ուր կհասնի. անթասիբ տղամարդն ամենամեծ ռումբն է Հայաստանի համար։ Գնա, մտի հիմնարկները՝ կանանց գործի ընդունվելը հազար անգամ հեշտ ա, քան տղամարդկանցը։ Տուն փող բերող կնիկն էլ չաշխատող տղամարդու համար ամենամեծ փորձանքն ա, հերս ասում էր՝ կնկա բերած փողը դռան զանգակ ա, անցուդարձ անելիս` ճակատիդ կդիպչի, էդ կնկա բերանն էլ փակել կլինի՞։

-Դե լավ, կարգին տղամարդու կողքին կնոջ երկար լեզու չի դիմանա. ինչո՞ւ եք այդքան վախենում մեզնից։

-Բա ինչ անենք. էն օրը մի տուն եմ գնացել, զարմացել. կնիկը տան տղամարդն էր, տղամարդն էլ՝ լրիվ կնիկ, իսկական խիար։ Էս տղամարդուն հարցնում եմ, էս լույսի ապահովիչը որտեղ դնեմ, ասում ա ես էդ հարցերի հետ գործ չունեմ։ Քիչ էր մնում ասեի՝ արա, արի էս ապահովիչը վրեդ դնեմ, որ տղամարդկային ֆազերդ հենց քցի, գոնե խաբար լինես։ Կանչում եմ, որ մեկը գա սեղանը քաշենք, կնիկն ա դեմը կտրում։ Ներվերս չդիմացավ, ասի թքած էս փողի վրա էլ, ես սրանց պիտի իմ ասածն ասեմ, դուրս գամ։ Բայց գիտես, չէ՞, որ տղամարդուն սազական չի, էսքան դեսուդենից խոսալը...

-Էլեկտրոնային փոստիս հասցեն ասեմ, Ձեր նկարն ուղարկեք էլի։

-Վայ, ախր էն այլանդակ ընտանիքը որ տեսա, եկա տուն, կնոջս ասի՝ էսօր մի կոպեկ էլ չեմ աշխատել, բայց աշխարհի երջանիկն եմ, որ քեզ պես կնիկ ունեմ։ Իրան էդ օրը տղամարդու խոսք եմ տվել, որ աշխարհն էլ շուռ գա, ես իրան դավաճանողը չեմ, որ ջահել էի, իրան էդքան չէի գնահատում, բայց որ տարիքս առա, հասկացա, որ քո կինն էլ հայրենիքիդ, Աստծուդ նման մեկ հատ ա, ու ոնց որ հայրենիքիդ, Աստծո առաջ պիտի մաքուր լինես, էնպես էլ՝ քո կնոջ առաջ։ Մի բան խնդրեմ էլի, օգնի ինձ էն հայտարարությունը էնպես սարքենք, որ էլ էսքան չզանգեն, զահլես տանեն։

- Գոնե այսպես գրեք. կօգնեմ ձեզ էսինչ, էսինչ գործերում ու կոնկրետ ասեք՝ որ գործերում։ Թե չէ, բերել եք դռանս վրա փակցրել՝ Ձեր տանն անեմ տղամարդու բոլոր գործերը։Դե արի ու...մի զանգի։

-Հա, ես կանանցից եմ փաստորեն վախենում, բայց որ հարկայինը էդ հայտարարությունը բռներ, ոտուձեռով կորած էի՝ մորս տված կաթի փողն էլ էր ինձնից պոկելու...

Զրույցը՝ ՎԱՐԴուհի Սիմոնյանի